سفر در زمان و راز فرازمینی ها – آیا حقیقتی شوکه کننده ایی قرار است اشکار شود

ادامه پست قبل
سفر در زمان – علم ما را چقدر در این رابطه قانع خواهد کرد؟

آیا ممکن است که سطحِ تکنولوژی پیچیده آنها فوقِ همه تصوراتِ ما باشد؟ صرف اینکه اینکار برای ما غیر ممکن است به معنی اون نیست که برای همه غیر ممکنه و قطعاً وقتی صحبت از فضایی بودن وعبور از محدوده زمان باشه کاملاً روشنه که اونها اصلاً به شکلی که ما با زمان مربوط هستیم کاری با زمان ندارند.

آیا برخی از حکایات و افسانه های باستانی دلیلی بر سفرهای زمانی موفقیت آمیز بوده اند؟

همانطور که نظریه پردازان فضانوردان باستانی به آن معتقدند؟ در اینصورت، آیا ممکن است که سفر زمان ، به موجودات غریبه مثل انسانهای عادی اجازه عبور و مرور به دنیای ما را داده باشد؟ شاید پاسخ را بتوان در آزمایشگاهی در اعماق زمین و در شهر “ژنو” سوییس یافت .

“استورز” کانِتیکِت ژانویه ۲۰۱۲

رانلد مالِترانلد مالِت دانشمندی که توانست نور را خم کند

در آزمایشگاهی در “دانشگاه کانِتیکِت” نظریه پرداز فیزیک تئوریک ،”رانلد مالِت” مدل بزرگی از یک ماشین زمان را به نمایش می گذارد .

 

با استفاده از دستگاهی موسوم به “اشعه لیزر” که محوری از شعاع نور ایجاد می کند ، این پروفسور امیدوار است بتواند ثابت کند که نور مارپیچ واقعاً فضا را خم کند و حلقه ای در زمان ایجاد نماید .

اتفاقی که می افته این هست که این لیزرها با وجود آنکه قابل دیده شدن هم نیستند ، اما واقعاً یک مسیری از نور چرخان را تشکیل می دهند.

و این مسیر چرخان نور، در حقیقت فضای خالی را در اینجا در هم می پیچه گرداب فضا هم به گرداب زمان ختم میشه در نظریه “آینشتاین” این دو، با هم مربوطند .

و این گرداب زمان همان جاییست که مسافران زمان واردش می شن چون اگر اینطور فرض کنید که زمان روی یک خط مستقیم قرار داره ، اگر ما فضا را لوله کنیم اتفاقی که رخ می ده این خواهد بود که فضا هم ، زمان رو لوله کرده و به حلقه تبدیل می کنه.

بنابراین اوج هدف من این بود که از نور برای دستکاری زمان استفاده کنم

نقل قل از گفته های دانشمند”
و این موضوع هم باید این امکان رو فراهم کنه تا با استفاده از نور، به زمان گذشته برگردیم با وجود اینکه این تنها یک الگوی ابتداییست .

اما “مالِت” معتقد است که شاید بتواند یک ماشین زمان را در کمتر از ۱۰ سال تولید کند.

او معتقد است که انرژی شعاعهای نور، قادر به تولید میدان جاذبه ای قوی خواهند بود تا نوترونهای چرخان را به درون زمان بکشد.

فرض کنید که من چرخش رو به بالا را “یک” بنامم و چرخش رو به پایین را “صفر” بنامم حالا فرض کنید که من یک مجرایی از نوترونها را با چرخش رو به بالا … و رو به بالا رو به پایین و باز رو به بالا ایجاد کنم

به این چی میگید؟ این یک کد دو رقمیست پس با چرخش نوترون من می تونم یک کد دو رقمی را ارسال کنم که می تونه به یک پیام تبدیل بشه آیا این تکنولوژی نهایتاً قادر خواهد بود تا اشیاء بزرگتر را به درون زمان ارسال کند؟ اشیائی مثل یک “شخص” یا یک “فضاپیما“؟ نظریه نسبیت “آینشتاین” باعث خلق پدیده ای می شه که به آن “پل بالا رونده آینشتاین” می گوییم و ما امروز اون رو “کرمچاله” مینامیم این یک امکانی را ایجاد می کنه ،تا ما بتونیم از نقطه “آ” بر روی زمین به نقطه “ب” در جای دیگری در کیهان بریم ، به شکلی که انگار هیچ چیزی بین این دو نقطه وجود نداشته.

اگر این امکان وجود داشته باشد تا بتوان فرضاً از یک انتهای کیهان به انتهای دیگر آن ، و با استفاده از کرمچاله عبور رفت .

آیا ممکن است که شواهدی از اینکه چنین تکنولوژیی در گذشته ای دور مورد استفاده بوده باشد یافت؟

ایا می شود با کمک یک کرم چاله در زمان سفر کرد

مصریهای باستان از معابر ستاره ای و سفرهای کرمچاله ای خبر داشته اند. شواهدی که من پیدا کرده ام در معبد “هاثور” در “دندیرا” وجود دارند .

وارد این معبد که میشید و به سقف آن که سقف نجومی نامیده میشه نگاه می کنید ، خدایانی را می بینید.

که موجوداتی از نور هستند و در کشتیهای خودشون در حال ورودند و این به من میگه که گرچه مردم باستان،از واژه “کرمچاله” برای این سفرهای زمان استفاده نمی کرده اند اما روشنه که ما داریم درباره موضوع مشابهی حرف می زنیم.

آیا ممکن است که طبق نظر تئوریسینهای فضانوردان باستانی ، موجودات هوشمند آسمانی از طریق کرمچاله ها برای رسیدن به زمین استفاده کرده باشند؟
یا اینکه ممکن است حتی از تکنولوژی پیشرفته تری استفاده کرده باشند؟ شاید یک تکنولوژی بر مبنای فیزیک کوانتوم؟

“ژنو”، سوییس

 

سیصد فوت زیر زمین، در تونلی با محیط مُدور بیش از ۱۶ مایل بزرگترین شتابدهنده ذره ای دنیا واقع شده است “هادرن کولایدر بزرگ” این دستگاه که در سال ۲۰۰۸ و به وسیله سازمان اروپایی تحقیقات اتمی تکمیل شد، به نام “سِرن” نیز شناخته می شود .

این پروژه عظیم بین المللی شاید بتواند به دانشمندان در امکان حل مسئله علمی اسرار خلقت جهان کمک کند.

هادرن کولایدر بزرگ، ماشینیست که ما از آن برای مطالعه چگونگی رفتار ذرات کوچکتر از اتم استفاده می کنیم هادرن کولایدر بزرگ، بر مبنای شتاب دادن به سرعت پروتونها عمل می کنه که یکی از کلیدهای اصلی هسته اتم هستند و باید شتاب اونها رو به سرعت بسیار بسیار بالا و در یک جریان مدور رساند و دو ذره از اونها را که در جهت مخالف در حرکت هستند به هم برخورد داد وقتی شما این برخورد ذره ای را انجام میدید مقدار زیادی از ذرات را از دست می دهید .

درست مثل برخورد دادن هر دو شئ بزرگ دیگری که در یک تصادف خُرد می شن ، پروتونها هم تکه تکه می شن و به این شکل ما می تونیم ذرات بنیادی آزاد شده را که تشکیل دهنده همه مواد هستند، بررسی کنیم.

در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۱ دانشمندانی که مشغول کار با هادرن کولایدر بزرگ بودند، اعلام کردند که به شواهد احتمالی درباره وجود “بوزون هیگز” یا طبق نظر برخی ،”ذرات الهی” دست پیدا کرده اند.

معدودی از فیزیکدانها به این کشف نائل شده اند که یک حلقه ای بین چهار نیروی طبیعی که ما به وجود آنها معتقدیم، وجود داره و شاید بشه گفت که آنچه این نیروها را به هم متصل نگه میداره ، همان ذرات “هیگز” هستند .

“هیگز” به ذرات جرم می بخشه و کمک می کنه تا نیروها محصور بشن بنابراین ، کشف این “ذره الهی” راهیست برای درک امکان اتحاد نیروهای طبیعت.

برخی از دانشمندان معتقدند که کشف این ذراتی که “ذرات الهی” خوانده می شوند ممکن است به مطمئن شدن از وجود وحدانیت “هیگز” منجر بشود .

ذره ای که اعتقاد بر این است که می تواند به بُعدی دیگر، وارد شود .در زمان جلو و عقب برود و در آینده یا گذشته، ظاهر شود به عبارت دیگر، سفر زمان را ممکن کند.