عجایب علمی در افسانه های جهان باستان

در افسانه‌های اسکیموها گفته شده است که قبیله نخستین توسط خدایان با بال‌های درخشان به شمال برده شدند و افسانه های کهن سرخپوستی از پرنده رعدی صحبت میکنند که به آنها نحوه استفاده از میوه و آتش را یاد داده است.

در پوپول ووه در افسانه مایا می گوید خدایان آنقدر قدرت داشتند که از همه چیز از جمله کهکشان ، چهار جهت اصلی قطب نما و کروی بودن زمین آگاه بودند.

چرا اسکیموها درباره پرندگان فلزی صحبت میکنند؟ چرا سرخپوستان از پرنده رعد میگویند؟

چگونه مایاها میتوانستند با این جدیت صحبت از کروی بودن زمین کنند؟

این دانش ها از کجا و چگونه بدست آمده است؟

مایاها افرادی باهوش و متمدن بودند. آنها نه تنها تقویم بسیار جالبی را ختراع کرده بودند بلکه محاسباتی از آنان به جای مانده که بسیار جالب توجه است.

آنان میدانستند که سال زهره ۵۷۴ روز و سال زمینی ۳۶۵/۲۴۲۰ روز است.

جالب است بدانید برطبق محاسبات دقیق امروزی سال زمینی ۳۶۵/۲۴۲۲ است!

مایاها محاسباتی از خود بر جای گذاشته اند که حداقل متعلق به ۶۴ میلیون سال است. در کتیبه ها محاسباتی وجود دارد که تا ۴۰۰ میلیون سال میرسد.

فرمول های معروف زهره را تنها میتوان با ابررایانه ها محاسبه کرد.

به نظر میرسد این اعداد رابطه ای خاص را در خود پنهان کرده اند. ۳۶۵ روز برابر با ۵ دوره ۷۳ روزه و ۵۸۴ روز برابر با ۸ دوره ۷۳ روزه است.

این دوره ها بعد از ۳۷۹۶۰ روز با هم تقارن می یابند.

برطبق افسانه مایاها، خدایان پس از این دوره به استراحتگاه بزرگ خود باز خواهند گشت.

آنطور که افسانه های نسل های قبل از اینکاها میگویند، ستارگان دارای شرایط زندگی هستند و به هفت ستاره برج ثور اشاره شده است.

این تشابه در کتبیه های سومری، آشوری، بابلی و مصری نیز وجود دارد. البته این کاملا طبیعی است که انسان ابتدایی در آسمان به دنبال خدایان باشد و هنگام توصیف آن از تخیل خود کمک بگیرد اما اگر تمام این مسائل را بپذیریم باز موضوعات عجیب حل نشده دیگری باقی می ماند.

مثلا کتیبه نگار مهابهاراتا از کجا میدانسته اسلحه ای وجود دارد که می تواند برای تنبیه یک قوم و قبیله به مدت دوازده سال خشکسالی ایجاد کند و آنقدر این اسلحه قدرت دارد که میتواند جنین را در رحم مادر از بین ببرد؟

یا در وصف ویمانا گفته شده است که وسیله ای پرنده بوده در ارتفاعات بسیار بالا به کمک جیوه و بادهای بسیار تند حرکت میکرده است. ویمانا میتوانسته مسافت های بسیاری را طی کند و به جلو ، بالا و پایین برود.

در واقع این ویمانا یک سفینه فضایی با قدرت مانور بسیار زیاد بوده است.

برگرفته از کتاب: ارابه خدایان | تالیف: اریک فون دانیکن | ترجمه: مهرداد شاهین