هاروارد ماموت‌های پشمالو را دوباره زنده می‌کند !
تیم تحقیقات ژنتیک باستانی هاروارد توانسته است به ژنوم ماموت دست پیدا کند و به‌وسیله آن یک ماموت-فیل زنده را برای آینده برنامه‌ریزی کرده است.هدف از علم ژنتیک پی بردن به گذشته یک موجود زنده یا توانمندی‌های درون سلولی است اما این روزها که مرزهای تمامی علوم برداشته شده‌اند و انتهایی برای دانش مشخص نیست، کارهای خارق‌العاده نیز به‌وقوع می‌پیوندد.داستان ماموت عصر حاضر از سال ۲۰۱۴ آغاز شد؛ در آن زمان یک جسد سالم ماموت در سیبری روسیه از زیر یخ و برف بیرون کشیده شد و نمونه‌ای از بافت‌های کاملا سالم مانده آن، برای آزمایش در اختیار هاروارد قرار داده شد.
اکنون تیم تحقیق این دانشگاه موفق شده است با استفاده از این بافت، ۴۵ ژن از ماموت‌ها را استخراج کند. قبلا تنها ۱۵ ژن این جانور شناسایی شده بود. براساس مقاله‌ای که به سمینار هفتگی انجمن علوم پیشرفته آمریکا ارائه شده است، در مرحله بعدی، این تیم تصمیم دارد با استفاده از رویان یک فیل آسیایی که خویشاوند نزدیکی برای ماموت محسوب می‌شود، جنین یک ماموت-فیل را شبیه‌سازی کند. این مقاله زمان احتمالی برای داشتن یک نیم‌ماموت زنده را دوسال دیگر عنوان کرده است.
ماموت‌ها فیل‌های هیولایی و بسیار بزرگی بودند که نزدیک به پنج برابر فیل‌های امروزی جثه داشتند و بدنشان از پوستی ضخیم و یک لایه پشم پرپشت پوشیده شده بود. این جانداران عصر یخبندان، در پایان این دوره زمین‌شناسی، به‌کلی منقرض شدند.پیش از این تیم تحقیقاتی فعلی به سرپرستی دکتر چرچ، توانسته است یک موش را با روشی مشابه در یک رحم مصنوعی طی ۱۰ روز (نصف زمان طبیعی دوران جنینی موش) پرورش دهد. علت اصلی زمان‌بندی دو ساله برای این پروژه نیز تهیه یک رحم مصنوعی برای پرورش جانداری به اندازه ماموت است که البته کارشناسان حداقل زمان مورد نیاز برای داشتن چنین رحمی را یک دهه برآورد می‌کنند.اگرچه رویان فیل آسیایی برای انجام پیوند ژنتیکی بسیار مناسب است، به دلیل در خطر انقراض بودن خود این جاندار، دانشمندان استفاده از رحم یک فیل آسیایی زنده برای این کار و به خطر انداختن جانش را کاملا منتفی دانسته‌اند. از سوی دیگر مسائل اخلاقی و خطراتی که خلق یک موجود زنده پیش از تاریخ با دستکاری انسانی ممکن است به‌وجود بیاورد، هنوز مانعی بزرگ بر سر انجام نهایی این پروژه است.
