پروانه ها چطور از مقصد مهاجرت خود آگاهی دارند؟

پرندگان و پستاداران هستند که چندین بار در عمر خود مهاجرت می کنند.این گونه های مهاجر می توانند مسیر را با سفر را به شکل دسته جمعی یا یادگیری عوارض جغرافیایی مسیر خود را آموخته باشند،اما چنین مسئله ای برای پروانه ها به هیچ عنوان صادق نیست،چرا که عمر آن ها برای چنین مسافرت هایی کافی نیست.

پروانه هایی مانند  پروانه ی شهریار (مونارک) مسیری چندین هزار کیلومتری را پرواز می کنند تا به مقصد برسند،سفری که با توجه به عمر این گونه،سه تا چهار نسل از این حشره را درگیر خود می کند.این پروانه ها قادرند هزاران کیلومتر را برای یافتن غذا،سرزمین های گرم تر و جفت یابی بپیمایند،بدون آنکه پیش از آن به سفر رفته باشند یا شانس آن را داشته باشند که مسیر را یاد بگیرند.بنابراین تنها توضیحی که برای این رفتار آنها باقی می ماند تنها یک چیز است:غریزه.

گونه ی معروف پروانه های شهریار  هر سال مسیر بین مکزیک و کانادا را مهاجرت می کنند و هر نسل ادامه دهنده ی سفری است که توسط والدینشان آغاز شده است.بنابر این توانایی آن ها در تشخبص مسیر صحیح شمال در تابستان و جنوب در زمستان باید جنبه ارثی داشته باشد.یا در نمونه ای دیگر ،برای  پروانه ی خال قرمز  یا بانوی رنگی (Lady Painted) که کمتر از یک گرم وزن دارد،پیمودن مسیر ۱۴۴۰۰ کیلومتری رفت و برگشت بین جنگل های استوایی آفریقا تا مدار قطبی به اندازه ی شش نسل طول می کشد.