پنجره‌ای جدید به کیهان اولیه باز شد
ستاره‌ها ماشین‌هایی هستند که جهان را می‌سازند، ولی با این حال هیچ کس نمی‌داند خود این ستاره‌ها دقیقاً چگونه شکل می‌گیرند.
ستاره‌شناسان اخیراً بر روی کهکشان کوچکی در همسایگی کهکشان راه‌شیری تمرکز کرده‌اند تا زایش ستاره‌ها در ابتدای جهان در این کهکشان را بهتر درک کنند. این کهکشان ترکیبات شیمیایی ساده‌تری نسبت به کهکشان راه‌شیری دارد و به همین دلیل، می‌توان آن‌را مشابه کهکشان‌هایی دانست که در جهان نخستین وجود داشته‌اند. در جهان نخستین عناصر سنگین کمتر وجود داشته‌اند. با دانستن این موضوع می‌توان کهکشان‌های مشابه کهکشان‌های جهان نخستین را غربال کرد.
مارپیچ‌ها در طبیعت بسیار مرسوم هستند؛ از گردبادها گرفته تا دیسک‌های اطراف ستاره‌های تازه متولد شده تا کهکشان‌های مارپیچ متعدد موجود در کیهان.
ستاره‌شناسان اخیراً از کشف ستاره‌های جوان که به صورت مارپیچ به سمت مرکز یک خوشه‌ی ستاره‌ای در یکی از اقمار کهکشانی اطراف کهکشان راه‌شیری در حرکت هستند، بهت زده شده‌اند. ستاره‌شناسان حدس می‌زنند که بازوی بیرونی مارپیچ کشف‌شده تغذیه‌کننده‌ی ستاره‌زایی در این خوشه باشد، زیرا این بازو مانند یک رودخانه حرکت می‌کند و راه کارآمدی برای ستاره‌زایی محسوب می‌شود.
ترکیبات شیمیایی کهکشان همسایه‌ی ما، ساده‌تر از کهکشان ما است و شباهت زیادی به کهکشان‌های جهان نخستین دارد. این کهکشان دارای عناصر سنگین کمتری است و به همین دلیل ستاره‌های شکل گرفته در آن با دمای بالاتری می‌سوزند و سوخت آن‌ها نیز زودتر تمام می‌شود. این کهکشان که به‌نام «اَبر ماژالانی کوچک» یا «NGC346» نیز شناخته می‌شود یکی از نزدیک‌ترین کهکشان‌ها به ما است و تنها ۲۰۰ هزار سال نوری از ما فاصله دارد.
دانستن اینکه ستاره‌ها در این کهکشان مشابه کهکشان‌های نخستین، چگونه شکل گرفته‌اند به دانشمندان کمک می‌کند تاریخچه‌ی ستاره‌زایی در جهان نخستین حدود ۲ تا ۳ میلیارد سال پس از مهبانگ را بهتر درک کنند.
مطالعات دانشمندان در مورد ابر ماژالانی کوچک نشان داده است که فرآیند ستاره‌زایی در این کهکشان نیز تا حدودی مشابه کهکشان راه‌شیری است.
دو تیم از دانشمندان به کمک تلسکوپ‌های هابل و VLT توانسته‌اند مطالعات دقیقی در مورد NGC 346 انجام دهند و در واقع پنجره‌ی جدیدی، رو به جهان نخستین باز کنند. آن‌ها حرکت ستاره‌ها در این کهکشان را به دو روش مختلف محاسبه کرده‌اند. مطالعه‌ی حرکت این ستاره‌ها طی ۱۱ سال نشان داده است که آن‌ها با سرعت متوسط ۲۰۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند و طی ۱۱ سال ۲۰۰ میلیون کیلومتر حرکت کرده‌اند. این فاصله تقریباً دو برابر فاصله زمین از خورشید است.
