پیشرفتی غیرمنتظره در ماموریت مدارگرد پلوتو
گروهی پژوهشی، با استفاده از منابع مالی‌ای که در اختیارشان قرار گرفته، اکتشافاتی را انجام داده‌اند که دامنه و ارزش ماموریت فضایی پلوتو را افزایش می‌دهد. این گروه یک تور مدارگردی با مصرف بهینه‌ی سوخت را پیشنهاد کرد و نشان داد که پس از اتمام ماموریت پلوتو، یک مدارگرد دیگر می‌تواند در کمربند کویپر، به انجام اکتشافات بیشتر بپردازد. نتایج به‌دست آمده از این مطالعه، اخیراً در کارگاه اموزشی که در مورد آینده‌ی پلوتو و اکتشافات کمربند کوئیپر برگزار شده بود، ارائه شد.
دکتر «الن استرن»، معاون جلسه و دانشمند سیاره‌شناس، مطالعه‌ی SwRI را انجام داده است. در ابتدا این گروه موفق به کشف این موضوع شد که چگونه بسیاری از اهداف کلیدی علمی را می‌توان به جای بهره‌گیری از نیروی محرکه با استفاده از جاذبه‌ی قمر غول‌پیکر اطراف پلوتو، یعنی «شارون»، توضیح داد. چرا که این جاذبه باعث شده که مدارگرد چندین بار مدار خود را برای بررسی جنبه‌های مختلف پلوتو، جو آن، پنج قمر آن و نحوه‌ی تاثیر بادهای خورشیدی بر روی آن تغییر دهد. دستاورد دوم نشان می‌دهد که پس از تکمیل اهداف علمی خود در پلوتو، مدارگرد می‌تواند از گرانش شارون استفاده کند تا بدون استفاده از سوخت، از مدار بیرون آمده و فضاپیما را به کمربند کوئیپر برساند تا از یک سیستم نیروی الکتریکی برای ورود به مدار پلوتو استفاده کند و پس از آن به کشف و بررسی سایر سیارات کوتوله و ساختار کمربند کویپر بپردازد.
استرن در ادامه‌ی سخنانش افزود: «این واقعاً یک کار پیشگامانه است. پیش از این، ناسا و جامعه‌ی علمی فکر می‌کردند که قدم بعدی در کاوش کمربند کویپر باید چیزی بین انتخاب بررسی عمیق پلوتو و قمر آن یا بررسی گسترده‌ی کمربند کویپر و سیاره‌ی کوتوله نزدیک آن، به منظور مقایسه با پلوتو باشد، لیکن مطالعات ما نشان می‌دهد که می‌توان هر دو کار را در یک ماموریت انجام داد.
«فینلی» یکی از اعضای گروه، با کمک گرانش شارن، تور مدار پلوتو را برای چندین مانور طراحی کرد. «این تور هنوز بهینه‌سازی نشده، اما با این حال می‌تواند چیزی در حدود ۵ پرواز از هر یک از چهار قمر کوچک پلوتو داشته باشد و با استفاده از تغییرات سطح به بررسی مناطق قطبی و استوایی آن بپردازد. علاوه بر این با استفاده از این طرح می‌توان قبل از فرو رفتن در جو پلوتو، به بررسی گسترده و نزدیک شارون پرداخت و پس از آن وارد کمربند کویپر شد.
کار این گروه، نشان داد که یک سیستم الکتریکی شبیه به آنچه که توسط ماموریت داون ناسا مورد استفاده قرار گرفت، می‌تواند این مدار را قدرتمند کند تا بتوان از آن برای بررسی سایر اجرام ناشناخته کمربند کویپر، از جمله تعداد سیارات کوتوله موجود در آن استفاده کرد.
علاوه بر این، مطالعه‌ی جداگانه‌ای را با راه‌اندازی ماموریت‌هایی به منظور مطالعه‌ی ۴۵ جرم مختلف کمربند کویپر و سیاره‌های کوتوله اطراف آن انجام داده که ممکن است در بین سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۴۰ اجرایی شوند. ماموریت‌های احتمالی او ۲۵ سال یا کمتر به طول خواهند انجامید و سیارات کوتوله ایریس و سدنا را از طریق مسیر مشتری تا نپتون بررسی خواهند کرد.
