چرا برگشت از بازی ها به محیط دسکتاپ مشکل ساز است؟
فرض می کنیم که همه شما رو یه کارمند نمونه می دونن که از صبح زود الی پایان وقت اداری مشغول خدمت رسانی به ارباب رجوع هستین 🙂 اما رئیس شما اینو نمی دونه که شما در واقع مشغول شکست دادن غول مرحله آخر بازی مورد علاقه تون هستین و این جدیت مثال زدنی که در چهره شما رویت میشه به خاطر حل کردن مشکلات مراجعین نیست و این غول مرحله آخر هست که باعث روان شدن عرق جبین شما شده 🙂 اما ناگهان در یک روز بهاری، رئیس محترم به طور سرزده بالای سر شما ظاهر میشه و شما هم که برای چنین موقعیت هایی آماده هستین، بلافاصله کلیدهای Alt+Tab رو می زنین تا به برنامه اداری تون سوئیچ کنین. یا دکمه ویندوز رو فشار می دین که منوی استارت باز بشه و از اونجا برین سراغ برنامه اداری و از ضایع شدن خویش جلوگیری کنین 🙂 اما افسوس که قضیه به این راحتی ها نیست و رئیس با چشمانی از حدقه بیرون زده متوجه میشه که کارمند محبوبش، مشغول بازی بوده…
اما چرا این اتفاق می افته؟ چرا کلیدهای Alt+Tab که برای سوئیچ کردن بین برنامه ها در نظر گرفته شدن، همیشه درست عمل می کنن، ولی وقتی رئیس میاد بالای سرتون بازی در میارن؟ 🙂 البته در واقع این کلیدهای نازنین کاری به رئیس و مرئوس ندارن و مشکل از بازی ها و برنامه هایی هست که به طور تمام صفحه اجرا میشن. دلیل تمام صفحه اجرا شدن بازی ها و بعضی برنامه ها اینه که بتونن با دسترسی کامل به سخت افزار، حداکثر بازدهی رو داشته باشن و این دسترسی کامل و اختصاصی به سخت افزار باعث میشه که ویندوز در این موارد به عنوان واسط عمل نمی کنه و بیخود و بی جهت دسکتاپ و بقیه مسایل رو رندر نمی کنه. در نتیجه وقتی شما تصمیم می گیرین که به محیط دسکتاپ برگردین، ویندوز باید بازی رو مینیمایز (کمینه) کنه و دوباره دسکتاپ و بقیه چیزها رو لود کنه. این لود کردن، دلیل اصلی همون وقفه ای هست که موقع سوئیچ کردن از برنامه ها و بازی های تمام صفحه به دسکتاپ، باعث لو رفتن کارمندان نمونه میشه 🙂
اما اگه برنامه های تمام صفحه همچین مشکلاتی دارن، اصلا چرا باید در این وضعیت اجرا بشن؟ دلیلش همون دسترسی اختصاصی و استفاده از حداکثر توان سخت افزاری شماست تا بتونین خیلی روان تر غول مرحله آخر رو به درک واصل کنین 🙂
بهرحال رئیس شما رو در این وضعیت شنیع می بینه و افسوس خوران اتاق رو ترک میکنه، عصبانیت شما از غول مرحله آخر دوچندان میشه و تصمیم می گیرین حالا که قراره اخراج بشین، به عنوان آخرین کار توی اون اداره، حق غول رو بذارین کف دستش 🙂 دوباره Alt+Tab رو می زنین تا به بازی برگردین و انتقام سختی بگیرین، اما حالا که دسکتاپ تون با هزار بدبختی لود شده، دیگه صفحه بازی بر نمی گرده و یا پیام خطا نمایش میده و یا یه صفحه سیاه میاد جلوی چشمان خون گرفته ی شما 🙂
متاسفانه بازگشت به بازی تمام صفحه از محیط دسکتاپ هم، همیشه راحت و بی دردسر نیست و گاهی مجبور میشین که بازی رو ببندین و حتی سیستم رو ری-استارت کنین تا بتونین به مبارزه ادامه بدین 🙂
اما راه حل چیه؟
نسخه های جدید ویندوز و بازی های کامپیوتری در کنار درایورهای به روز و سخت افزار قوی، تا حدودی مشکل رو برطرف می کنه و ممکنه با وجود اینها، احتیاجی به کارهای دیگه نداشته باشین. اما اگه مشکل همچنان باقی است و هرآینه ممکنه از اداره جدید هم اخراج بشین 🙂 می تونین از خیر تمام-صفحه اجرا کردن بازی بگذرین. البته همونطور که گفتم، بهینه ترین حالت برای بازی ها، همون حالت اختصاصی هست، ولی منبع=اینفو. به اینکه برای ادامه بازی به آب و غذا احتیاج هست و برای خرید آب و غذا باید حقوق گرفت، ممکنه لازم باشه از بهینه ترین حالت چشمپوشی کنین 🙂
بعضی از بازی ها توی تنظیمات گرافیکی شون گزینه ای برای اجرا کردن بازی در حالت پنجره دارن. اگه این حالت رو فعال کنین، بازی/برنامه مثل خیلی برنامه های دیگه، به صورت یه پنجره اجرا میشه، همونطور که مثلا برنامه های آفیس اجرا میشن، یعنی بازی نوار عنوان و دکمه های بستن و مینیمایز و مکسیمایز داره. این وضعیت هرچند خیلی بهینه نیست و سخت افزار شما رو به طور کامل در اختیار بازی قرار نمیده، اما بازگشت به دسکتاپ و سوئیچ کردن بین برنامه های مختلف رو راحت تر می کنه…
بعضی بازی ها یه گزینه ای به اسم حالت پنجره ای تمام صفحه دارن. این حالت به ظاهر تمام صفحه هست، ولی در واقع پنجره ای هست که نوار عنوان و دکمه های بستن و مینیمایز و… رو نداره و کل صفحه رو می پوشونه، اما دسکتاپ و بقیه تشکیلات هم اون پشت برای خودشون به زندگی شون ادامه میدن و در نتیجه وقتی احضار بشن، سریع تر خدمت میرسن 🙂
پس ما از این مطلب نتیجه می گیریم که یا در محیط کار بازی نکنین، یا رئیس تون رو وارد ماجرا بکنین، جوری که خودش هم معتاد به بازی بشه 🙂 یا بازیهایی نصب کنین که همچین تنظیماتی داشته باشن و بتونین در مواقع اضطراری، سریعا به دسکتاپ تون برگردین 🙂
