چگونه مراقبه کنیم؟
یوگا
مراقبه در اصل تاثیر متقابل انرژی و تمرکز است و این نیروهای پویا, با مرحله ذهنی و قرار گرفتن حالت صحیح بدن, هماهنگ است.
پس نتیجه می گیریم که در این روش وضعیت قرار گرفتن بدن و عمل بسیار مهم است.
طرز قرار گرفتن مناسب بدن برای مدیتیشن:
قبل از شروع مراقبه یا مدیتیشن, باید طرز قرار گرفتن مناسب بدن را یاد بگیرید. وضعیت بدنی بسیار مهم است چون مدت زمانی را در آن حالت سپری می کنید.
اگر طرز قرار گرفتن اندامهای شما هماهنگ نباشد, احساس راحتی نمی کنید و حواستان پرت می شود. بدن شما باید در حالت وارهیدگی کامل باشد و در عین حال آگاه و هشیار باشید.
می توانید بایستید و یا راه بروید اما نمی توانید دراز بکشید.
دراز کشیدن باعث می شود حالت ذهنی بهم بریزد, همه چیز نامفهوم شود و انسان در حالت خواب و بیداری قرار بگیرد. اگر ناراحتی جسمانی دارید به طوریکه فقط باید دراز بکشید, سعی کنید در محلی باشید که خوابتان نبرد, یا می توانید دستان خود را از آرنج خم کنید و رو به سقف, مچها را شل و رها نگه دارید, این مساله باعث ایجاد انرژی کافی برای ممانت از خواب می شود.
راحتترین روش نشستن این است که صاف بنشینید و سرتان را بالا نگه دارید. قبل از شروع مراقبه بهتر است کمی نرمش کنید تا عضلاتتان آرامش پیدا کند. این مساله بخصوص در مراقبه دراز مدت بسیار مهم است.
اگر روی صندلی نشسته اید پاهای خود را روی هم نیندازید و دست به سینه نشینید, زیرا هر دو حالت مانع جریان خون در رگهای شما می شود. عده ای دستهای خود را روی ران قرار می دهند و عده ای هم به همین حالت کف دست را رو به بالا نگه می دارند.
اگر روی زمین می نشینید, اشکالی ندارد که چهار زانو باشید, یا پاهایتان روی هم باشد.
اگر با این طرز نشستن مشکل دارید, بالشتی را زیر خود قرار دهید, این کار باعث می شود قسمت تحتای شما در حالت تعادل قرار گیرد.
اگر پاهایتان روی هم باشد کارتان بمراتب آسانتر است, اگر به دیوار تکیه دهید مشکلی ندارد به خصوص زمانی که احساس می کنید پشتتان باید به جایی تکیه داده شود.
می توانید از نیمکت مراقبه که مخصوص اینکار ساخته شده است استفاده کنید.
اگر در حال حرکت یا راه رفتن هستید, باید گردن و پشت خود را صاف و در حالت وارهیدگی قرار دهید. زانو های خود را منقبض نکنید, دستتان باید راحت در کنارتان آویزان باشد.
شاید لازم باشد کمی هم سرتان را به سمت جلو خم کنید و به زمین چشم بدوزید. مدتی طول می کشد تا وضعیت مناسب بدنی تان برای مراقبه دستتان بیاد, سعی کنید چندین حالت بدنی را امتحان کنید و فراموش نکنید که صبور و مهربان باشید.
آشنایی بیشتر با مراقبه – مدیتیشن
برای شروع مراقبه, در محلی آرام, جایی که کسی مزاحم شما نشود بنشینید. لباسی راحت تنتان کنید.
مهم نیست که روی صندلی می نشینید یا روی زمین یا روی تخت دراز بکشید, مهم این است که بدنتان در وضعیتی آرام باشد.
حالا چشمتان با ببندید, بدن خود را شل و رها کنید و نفس عمیق بکشید. به آرامی هوا را در درون ریه خود بکشید و از بیرون دادن هوا به آرامی لذت ببرید (آرامش شخصی شما بسیار مهم است).
به آرامی هر نوع فکری را از ذهنتان پاک کنید یا سعی کنید دنبال فکرتان را نگیرید و فقط روی نفستان تمرکز کنید.
در ابتدای کار فکر شما از شما تابعیت نمی کند و دائم می خواهد به موجودیت خود ادامه دهد و مزاحم شما شود, اما ناامید نشوید, آرام باشید و دوباره نفس بکشید و سعی کنید فکرتان را متوقف کنید.
یکی از پیشنهادهای ما این است که در ابتدای کار به افکار جزیی که دنباله ندارد بپردازید, برای مثال شمارش نفس, یا تیک تاک ساعت و یا قطرات آب … با این کار یعنی برگزیدن افکار ملایم, همه افکار تردید آمیز و مقاوم را کنار می گذارید.
مرحله مراقبه برای خاموش کردن ذهن است و نه کارکردن بر روی آروز ها, بنابراین هر نوع مقاومتی خاموش می شود و ارتعاشات درونی به حد طبیعی و خالص خود می رسد.
هنگامی که ذهن خود را کاملا خاموش می کنید, ممکن است احساس جدا شدن از جسم به شما دست دهد, برای مثال تفاوت واقعی میان انگشت پا و بینی تان قائل نمی شوید, گاهی هم زیر پوستتان به خارش می افتد.
گاهی اوقات هم بدنتان به حرکت می افتد و ممکن است بی اختیار به چپ و راست و یا عقب و جلو متمایل شود, هر یک از این حرکات نشانگر رسیدن مراقبه عمیق است.
تمرین مراقبه, حالت پذیرش را در شما افزایش می دهد.
با گذشت زمان و با مراقبه ی منظم می توانید از ارتعاشات انرژی را در بدن خود افزایش دهید و افکار منفی, مقاوم و تردید آمیز را از خود دور کنید.
با شناخت افزایش ارتعاشات این توانایی را پیدا کنید که آگاهانه از ارتعاشات بالای انرژی با خبر شوید.
جنبه های کلی مراقبه
مراقبه به عنوان ابزاری برای هماهنگی, نظم و انضباط مفید است. به عنوان نظم و انضباط کلی, باعث می شود به گونه ای محسوس تر از قابلیت ها و استعدادهای منحصر به فرد خود آگاه شوید.
باعث افزایش اعتماد بنفس می شود و به شما اجازه می دهد دل به دریا بزنید, از زندگی لذت ببرید, عصبیتهای خود را مهار کنید.
همچنین به عنوان وسیله ای ایجاد کننده هماهنگی و تعادل, به شما کمک می کند در مواقعی که بشدن تحت تاثیر احساسات قرار می گیرید, با وضوح و عینیت بیشتری از عهده شرایط برآیید. مراقبه به شما کمک می کند چطور آرام باشید, استراحت کنید و از لحظات خود بی آنکه اوضاع و شرایط را در آن دخالت دهید, لذت ببرید.
باعث افزایش صبر و تحمل شما می شود, انرژی شمارا تکمیل می کند, همچنین افق ذهنی و دیدگاه شما را گسترش می دهد.
افراد پر مشغله, خلاق و با اراده هستند که گاهی به دلیل مسئولیتهایی که به آنها محول شده است, مواهب و لذات زندگی را از دست می دهند. فراز و نشیب های روزمره آنان, به قدر ذهنشان را درهم و برهم می کند که دیگر جایی برای پذیرندگی باقی نمی گذارد. مراقبه های مرتب باعث رفع اغتشاش فکری نمی شود, بلکه توانایی انسان را برای عبور از آن مرحله بیشتر می کند و به ما یاد می دهد بی هیچ قضاوتی ناظر روند زندگی باشیم.
با تمرین متوجه رفتارهای عینی خود می شوید و می بینید انسان تمایل دارد تجارب خود را بیش از حد شخصی تلقی کند و به قدر درگیر اغتشاش و سردرگمی می شویم و طوری واکنش نشان می دهیم که گویی این مشکل و مسئولیت صرفا مختص ماست.
وقتی چنین مساله ای پیش می آید, قضاوت ما مبهم می شود و به سمت روش مخرب قدیم می لغزیم که موجب استیصال و درگیری ما می شود و از لحاظ ذهنی سردرگم می شویم.
با استفاده از واقعیت های عینی می توانیم از این سردرگمی عبور کنیم و متوجه شویم نمی توانیم وقایع بیرونی را تغییر دهیم, ولی مسلما می توانیم واکنش خود را در قبال آنها تغییر دهیم, که این مساله ما را در گره گشایی و بهبود قرار می دهد, مسیری که به نتایج مثبت منجر می شود.
واکنش خشماگین ما عمیقا در ذهن ناخودآگاه خانه می کند و چه بسا برایمان عات شود.
مراقبه به شما آرامش می دهد و باعث قدرت تصمیم گیری بالا می شوید.
فواید مراقبه یا مدیتیشن
احتمالا مراقبه یکی از سالمترین, ایمن ترین و مناسب ترین تمریناتی است که می توان انجام داد. مراقبه برای مقابله با تنشها و فشارهای روزمره زندگی بسیار مفید است و تاثیری گسترده و مثبت بر زندگی و کار شما دارد.
مراقبه برای ذهن و جسم بسیار سودمند است, وارهیدگی و آرامشی عمیق در اثر تمرین به شما دست می دهد, باعث پایین آمدن فشار خون و شل شدن غضلات منقبض می شود و کشش عضلانی ملایمی به همراه دارد.
استرس را از اندامهای شما دور می کند, شما را صبور و بردبار می کند, رفتارتان ملایم تر می شود و به سبب آگاهی از افکار و احساساتتان, عملی نسنجیده انجام نمی دهید.
تمرکز فکریتان را تقویت می کند و می توانید به گونه ای مشخص و بی تنش حواس خود را روی موضوعی متمرکز کنید.
انگیزه در مراقبه
مراقبه کردن به جای خود محفوظ, اما تداوم آن چیز دیگری است.
اگر شما از آن دسته آدم هایی هستید که سریع کاری را شروع می کنید و فورا انگیزه تان فروکش می کنید, این مطلب مختص شماست.
سه مورد مهم برای حفظ انگیره تان آموزش داده خواهد شد و کشف می کنید که چگونه به کمک وسایل کمکی, برنامه ریزی و مربی, انگیزه مراقبه در شما ایجاد شود.
وقتی تمرین خود را شروع می کنید, لزوما احتیاجی نیست, سه مورد ذکر ذکر شده سر جای خود باشد, زیرا آنها هم مانند هر نوع توانایی ذهنی دیگر پروش می یابند.
وسواس, بی صبری و انعطاف ناپذیری, هر گاه یکی از این حالتهای روحی را شناسایی کردید, گامی به عقب بدارید و چنین بگویید:
با هم انعطاف ناپذیری, که به من خاطرنشان می کند باید به خودم استراحت بدهم.
به جای کلنجار رفتن با این حالتهای ذهنی که گهگاه سر و کله شان پیدا می شود, از آنها به عنوان تذکرهایی که شما را در مسیر نگه می دارد, استفاده کنید.
آگاهی به شما اطلاع می دهد که راه چاره و حق انتخاب دارید و هر چه هوشیارانه حالت ذهنی سبک تری را انتخاب کنید, با بقیه آنها راحتتر کنار می آیید.
به یا داشته باشید, مانند هر نوع حالت ذهنی دیگر, ممکن است عدم انگیزه هم به وجود آید.
می توانید شاهد عذر و بهانه خود باشید, به آنها اهمیت ندهید.
به محض اینکه ذات متغیر, ذهن خود را شناختید, دیگر در چنگ احساسات متراکم و منفی یا موانع , اسیر نمی شوید.
سه رکن اساسی در تجسم خلاق
این سه عنصر در درون شما تعیین می کنند که در هر وضعیتی, تجسم خلاق شما تا چه اندازه موفق خواهد بود:
۱- آرزو:
باید از ته دل و جان بخواهید آنچه را که برای تجسم خلاق برگزیده اید, داشته باشید یا بیافرینید.
منظور از آرزو, خواسته از سر اعتیاد یا تملک نیست. منظورم قصد و نیت و احساس روشن و نیرومند است.
از خود بپرسید: آیا حقیقا از صمیم قلب می خواهم که این خواسته اتفاق افتد؟
۲- باور:
هر چه بیشتر به هدف انتخابی خود و امکان حصول آن اعتقاد داشته باشید, یقین بیشتری احساس خواهید کرد.
از خود بپرسید: آیا معتقدم که این هدف می تواند وجود داشته باشد؟ آیا باورم این است که تحقق آن امکان پذیر است؟
۳- پذیرش:
باید مشتاق پذیرش و داشتن چیزی باشید که جویای آن هستید.
گاه بی آنکه هدفی را بخواهیم دنبال کنیم, از فرایند دنبال کردن خواسته ها لذت می بریم.
از خود بپرسید: آیا به راستی می خوام این خواسته را داشته باشم؟
مجموع این سه رکن را نیت می خوانیم, هرگاه نیت شما برای آفریدن چیزی کامل بود, یعنی سراپا طلب و آرزو بودید و اعتقاد کاملی به انجامش داشتید, در این صورت خواسته شما نمی تواند از تحقق بایستد و معمولا در مدت زمانی بس کوتاه به منصه ظهور می رسد.
هر چه نیتتان روشن تر و نیرومندتر باشد, تجسم خلاق شما سریعتر و آسانتر به ثمر خواهد رسید.
در هر وضعیتی از نیت خود جویا شوید, اگر سست و نامطمین است, معمولا می توانید با جمله تاکیدی زیر نیروی دوباره به آن ببخشید:
* اکنون نیت می کنم که خواسته ام را اینجا و اکنون بیافرینم.
