‍ تاریخچه یوگا ، مانتراها(اذکار) در تمدن های کهن

همراهان عزیز عرفان و متافیزیک ، قبل از هرچیز این نکته را متذکر شوم ، که منظور از یوگا کهن  آنچه امروز در دنیای مجازی و برخی کتب ها به آن اشاره می کنند نیست ، آنچه از یوگا امروزه دیده می شود ، مانند یک سری حرکات و تکنیک ها ، تنها پوسته باقی مانده از آن یوگای اصیل و کهن است . یوگای اصیل آن یوگای هست ریشی ها و سوامی ها و گوروهای معنوی بزرگ آن را به کار می‌برده و از آن بهره های حقیقی معنوی میبرند  .

آنچه امروز می بینیم تنها جز بسیار کوچک و سطحی از فنون و آیین یوگای کهن است . همچنین محصولی که در زندگی فرد ارائه می دهد هم محصولی ناچیز در مقایسه با یوگای کهن  هست .

?در هر حال سابقه معرفت و سلوک یوگا را تا دو منبع کهن می توان ردیابی کرد : ۱- تمدن دره سند ۲- تمدن ودایی .

تمدن دره سند که بقایای آن در آغاز قرن بیستم کشف شد ، لااقل قدمتی بالغ بر ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد دارد . این تمدن کهن اولین بار در محلی به نام موهنجو دَرو (= تپه مردگان ) در دره لرکنه در پاکستان امروزی پیدا شد . بعدها قسمت های دیگری از این تمدن در منطقه ایی به نام هرپا در فلات پنجاب کشف شد . این تمدن در منطقه وسیعی گسترده بود و از فلات پنجاب و سند تاراجستان شمالی و ناحیه کتهیاوَر در هند غربی را در بر می گرفته است . بعدها پیش آهنگ این تمدن را در آبادیهای کوه پایه ای #سیستان یافتند که به نام فرهنگ نال و کولی مشهورند . این تمدن به لحاظ خط و فرهنگ شهر نشینی ، تمدن درخشان و پیشرفته ای بوده است . سکنه این منطقه با ساکنان سواحل دجله و فرات در غرب ایران روابط بازرگانی داشته اند ، و به کشاورزی و دام پروری می پرداخته اند . ایشان بسیاری از فلزات مانند طلا ، نقره ، مس ، قلع ، سرب و مفرغ را می شناخته اند . به دلایلی که کاملا هم روشن نیست ، مردم این منطقه به مناطق دیگری پراکنده شدند . شاید انحراف خط سیر بادهای موسمی ، خشکسالی و از بین رفتن جنگلها ، دلیل پراکندگی این قوم بوده باشد . در هر حال ، این تمدن پیش از ورد آریایی هایی که صاحب وداها بودند پراکنده شده بود . و مردم این سرزمین به مناطق دیگری بخصوص در جنوب هند رانده شدند .

برخی از محققان مانند  «هرُ زنی» بر اساس کاوشهای خود معتقدند ، خاستگاه تمدن دره سند « کاسی » ها یعنی تیره های آریایی ساکن کناره های دریای خزر بوده اند .

 این اقوام در مهاجرت های خود به سوی غرب و جنوب غرب که در اواخر هزاره چهارم و اوایل هزاره سوم پیش از میلاد بوده است ، از یک سو به آسیای صغیر و بین النهرین تا کناره های خاوری مدیترانه و از سوی دیگر به ایران و هند تا فلات پنجاب و دره سند کوچ کرده اند .  در این پیش رویها با بعضی از بومیها و ساکنان کهن تر در آمیخته اند و مسلما با بعضی از اقوام نیمه وحشی نیز جنگیده اند . گذشته از تاریخ این قوم ، آنچه برای بسیاری از محققان فوق العاده جالب است ، این است که تمدن دره سند صرفا یک تمدن مادی و دنیایی محسوب نمی شود . مجسمه ها و نمادهای حک شده بر روی مهرها و ظروف حکایت از یک تمدن معنوی برجسته دارد . بعضی از ایزدان کشف شده در این مناطق یاد آور شیوا و پارواتی هستند . این نمادها ، بعدها در طریقت رمزی تنترا و فرقه های شیوا و شاکتا  مجددا احیا و یادآوری می شوند . به عنوان نمونه ، در حفاریهای که خرابه های مونجودرو و هارپا انجام شد ، مهری پیدا شد که بر روی آن ایزدی در حالت خاص یوگا و بر روی تخته مراقبه نشسته است . در حالی دور تا دور او را حیواناتی فرا گرفته اند .

بسیاری از یوگیان معتقدند که وارثان اندیشه خردمندان دره سند هستند .

ادامه دارد …