چگونه کودکان را بسوی آینده هدایت کنیم

سعی کنید کودکتان را به سوی آینده هدایت کنید:

• هنگام پاسخ دادن به سوالات صادق و واقع گرا باشید: این کار صداقت را در آنها ترغیب می کند و به شما فرصت در میان گذاشتن تجارب شخصی تان را می دهد. گفتن جمله ی ساده ای مانند من نارحت که پدر بزرگ از دنیا رفت تو چه احساسی داری؟ نشان می دهد که صحبت درباره ی احساسات طبیعی است و شما نیز آماده ی شنیدن هستید.
• برنامه های آینده را با او در میان بگذارید: درباره ی این که قرار است چه اتفاقی بیفتد با او صحبت کنید. به کودک خود اطمینان دهید که از او مراقبت خواهید کرد.
• دردناکی آن وضعیت را در صحبت های خود نشان دهید: بدین ترتیب کودکتان خواهد دانست که شما فراموش نکرده اید. ماند هر زخمی، درد نیاز به هوا و پاکسازی دارد.
• باورهای معنوی و مذهبی خود را اعلام کنید: واکنش شخصی شما به مرگ یا فقدان به شکل اجتناب ناپذیری تحت تاثیر باورهای شماست. تصمیم به در میان گذاشتن باروها با کودکان کاملا به عهده ی خود شما می باشد. طبق تجربه ی ما اغلب کودکان با مفهوم بهشت و زندگی پس از مرگ تسلی می یابند. می توانید شرح دهید که این باورها با واقعیت تفاوت دارد. به عنوان مثال مرگ پدر بزرگ در اثر سکته یک واقعیت است در حالی که پدر بزرگ در بهشت است یک باور تلقی می گردد. به بیان دیگر اظهار آزادانه ی باورها به کودکان کمک می کند تا واقعیت فقدان را بپذیرند و نظام باور شخصی خود را پرورش دهند.

شما و کودکتان بدون عزیزی که از دست داده اید به عنوان عضوی از یک خانواده ی جدید پس از طلاق یا با شرایط تغییر یافته در حال ساختن زندگی جدیدی هستید به کودک خود اجازه دهید احساسات به تاخیر افتاده مانند ناراحتی، خشم، احساس گناه یا ترس از وضعیت دگرگون شده را بروز دهد. به او کمک کنید تا درک کند که می تواند مجددا شادی را آورد.

با یکدیگر درباره ی ایده هایی گفتگو کنید که چگونه زندگی خوب و پیش رونده داشته باشید. شاید او بخواهد درباره ی چگونگی زندگی آینده نقاشی بکشد یا داستانی تعریف کند. به او کمک کنید تا درک کند زندگی هم مانند یک داستان روند دائمی تغییر، تولد، تجدید و مرگ است.

شهامت نظم و ترتیب دادن

ممکن است کودکان در فرایند بهبود علائمی از آشفتگی داشته باشند. کودکان در تمام سنین قوانین را زیر پا می گذارند. آماده باشید که توضیح دهید کدام رفتار غیر قابل پذیرش است:

• برای فراهم کردن امنیت حد و مرز مشخصی تعیین کنید. موضوعاتی که باید مطرح شوند شامل وقت خواب، زمان غذا خوردن و زمان بازگشت به خانه و لزوم ارسال پیامک یا تماس برای اعلام تاخیر به دلایل غیر قابل اجتناب می باشد. تعهدات مشترک، احترام و مودب بودن نیز می تواند بخشی از توافق و انتظارات شما باشد.
• رفتار را از شخص مجزا کنید. به عنوان مثال می توانید بگویید: من تو را دوست دارم اما بی ادبی تو نسبت به من حتی در مواقع دشوار قابل قبول نیست.
• احساساتی را که رفتار کودکتان در شما ایجاد می کند به صراحت مطرح کنید. به جای این که بگویید: تو خودخواهی یا تو غیر قابل تحملی بگویید: من خشمگین هستم؟ یا من دلخورم. ممکن است ترکیبی از احساسات داشته باشید بنابراین هر احساس را شرح دهید و بگویید این احساسات مربوط به چه هستند. این شیوه به کودک شما کمک می کند احساسات دیگران و خود را درک کند.
• راه های خاصی پیشنهاد کنید که بتوانند در آینده بهتر پیش بروید. نشان دهید که احترام به نیازهای دیگران چگونه برای همه سودمند است. به عنوان مثال اگر تو به نیاز من برای خلوت کردن در اتاقم برای انجام تمرینات آگاهی احترام بگذاری، من هم به نیاز تو برای نگهداری اتاقت به شکلی که دوست داری احترام می گذارم به شرطی که غیر بهداشتی نباشد.

نگاه به جلو

واکنش های احساسی به سن، شخصیت و بلوغ کودک بستگی دارد. کودکان در طول رشد فقدان به شیوه ی منحصر به فرد خود تحلیل می کننند و به یاد می آورند.