ژاپن جنایتکار
جنایت های جنگی امپراتوری ژاپن، در طول دوره ی نظامی گری ژاپن و بیشتر در جنگ دوم ژاپن و چین و جنگ جهانی دوم اتفاق افتادند. نظامی گری ژاپن به آرمانی گفته می شود که بر اساس آن نیرو های نظامی باید بر سیاست و زندگی اجتماعی مردم مسلط شوند. بیشتر این جنایت ها در دوره ی سلطنت امپراتور هیروهیتو تا شکست نظامی ژاپن در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ به وقوع پیستند.
جنگ دوم ژاپن و چین، نبردی بین امپراتوری ژاپن و جمهوری چین بین سال های ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۱ بود. ژاپن با هدف فتح آسیا و دستیابی به منابع طبیعی بیشتر به چین حمله کرد. بعدها با حمله ی ژاپن به پایگاه نیروی دریایی آمریکا در بندر پرل هاربر در سال ۱۹۴۱ این جنگ به بخشی از جنگ جهانی دوم به نام جنگ اقیانوس آرام تبدیل شد.
به دلیل حمله ی آلمان نازی به لهستان و فرانسه و نابسامانی در اروپا، راه برای امپراتوری ژاپن باز شده بود. در این زمان ژاپن در پی رسیدن به هدف فتح کردن آسیا، به مستعمره های بریتانیا و فرانسه در آسیای جنوب شرقی حمله کرد.
زنده به گور شدن شهروندان چینی توسط سربازان ژاپنی
در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ ژاپن به بند پرل هابر در منطقه هاوایی ایالات متحده آمریکا حمله کرد.در طی این جنگ ۲۴۰۲ آمریکایی کشته و ۱۲۸۲ نفر زخمی شدند. روز بعد آمریکا علیه ژاپن اعلام جنگ کرد و به خاطر عملیات های بعدی آمریکا، آلمان و ایتالیا به آمریکا اعلام جنگ کردند و آمریکا این گونه وارد جنگ جهانی دوم شد.
ارتش ژاپن در سال های ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۵ به ارتش آلمان نازی بین سال های ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ تشبیه می شود و این به خاطر درد و رنج هایی است که ایجاد کرده اند. درصد مرگ اسیران جنگی از کشور های آسیایی ۲۷٫۱% و درصد مرگ اسیران جنگی متحدین نزدیک به ۳۰% است. درصد مرگ اسیران جنگی از کشور چین بسیار بیشتر از این هاست. پس از تسلیم ژاپن تنها ۵۶ اسیر چینی به کشورشان بازگردانده شدند. پس از سال ۱۹۴۳ نیروی دریایی ژاپن دستور داشت هیچ اسیری از دریا نگیرد.
قتل عام ها
ارتش ژاپن بین سال های ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵، نزدیک به ۳,۰۰۰,۰۰۰ نفر تا ۱۰,۰۰۰,۰۰۰ میلیون نفر را به قتل رساند. تنها در چین نزدیک به ۳,۹۰۰,۰۰۰ نفر بر اثر حملات ارتش ژاپن کشته شدند که بیشتر شهروندان غیرنظامی بوده اند.
گور دست جمعی از شهروندان چینی
قتل عام نانکینگ
قتل عام نانکینگ در طول دوره ی شش هفته ای اشغال شهر نانکینگ، پایتخت سابق جمهوری چین توسط امپراتوری ژاپن اتفاق افتاد. در طول این قتل عام ارتش سلطنتی ژاپن، صد ها هزار شهروند غیر نظامی چینی و سربازان خلع سلاح شده به قتل رساند و به حدود ۲۰,۰۰۰ تا ۸۰,۰۰۰ مرد، زن و کودک چینی تجاوز کرد.
سربازان بازمانده ادعا می کنند که تجاوز به زنان به طور رسمی توسط ارتش منع شده بود ولی این قانون سربازان را بیشتر به این تشویق می کرد که بعد از تجاوز قربانیانشان را به قتل برسانند زیرا جسد ها نمی توانند صحبت کنند. کونزو اوکاموتو یک سرباز سابق ژاپنی به یاد می آورد که افسر ها فقط یک قانون داشتند. اگر به زنی تجاوز کردید حتما او را بکشید ولی از اسلحه و سرنیزه استفاده نکنید. در بعضی موارد خود افسر ها از سربازان بدتر بودند و در طول این مدت هیچ سربازی مجازات نشد.
بر اساس گفته ها سربازان ژاپنی هر مردی را به اسیری می گرفتند و روز ها به آن ها آب و غذا نمی داند ولی به آنها قول غذا و کار می دادند. بعد از چند روز که از تشنگی و گشنگی نای شورش نداشتند آن ها را به مکانی دور افتاده می بردند. اسیران در حالی که فکر می کردند به آن ها غذا داده خواهد شد با رگبار و یا سر نیزه به قتل می رسیدند و در گور های دست جمعی دفن می شدند.
اسیران شکنجه هم می شدند. سربازان ژاپنی نه تنها اعضای بدن اسیران را قطع می کردند بلکه اعمال شکنجه ی خشن تری را هم به کار می بردند. آن ها اسیران را به تخته های چوبی میخ می کردند و با تانک در سطح شهر می چرخاندند. از آن ها برای تمرین ضربه با سر نیزه استفاده می کردند. گزارش شده است حداقل صد مرد در حالی که چشمان از حدقه درآورده شده و بینی و گوش هایشان بریده شده به آتش کشیده شدند.
قتل عام مانیلا
قتل عام مانیلا در ماه فوریه سال ۱۹۴۵ در شهر مانیلا در فیلیپین توسط نیروهای ژاپنی انجام شد. ژنرال تومویوکی یاماشیتا به نیرو های نظامی دستور تخلیه ی مانیلا را داده بود ولی ۱۰۰۰۰ سرباز از دستور سرپیچی کردند و در شهر ماندند.
اسیر جنگی استرالیایی نزدیک به اعدام با شمشیر سامورایی
متحدین برای بیرون راندن ژاپنی ها از مانیلا اقدام به بمباران شهر کردند. تا زمانی که ژاپنی ها از شهر خارج شدند، مانیلا به ویرانه تبدیل شده بود. ژاپنی ها که در حال شکست خوردن بودند عصبانیتشان را سر شهروندان غیر نظامی خالی کردند. سربازان ژاپنی شهروندان غیر نظامی از جمله کارکنان صلیب سرخ، بیمارانی که در بیمارستان بودند و اسیران جنگی را به طرز وحشتناکی شکنجه و به قتل رساندند و به زنان تجاوز کردند. سربازان ژاپنی حدود ۱۰۰,۰۰۰ نفر یعنی نزدیک به ۱۰% جمعیت شهر را به قتل رساندند.
این قتل عام ها و چندین قتل عام دیگر به طور رسمی جنایت های جنگی ژاپن شناخته شده اند.
آزمایش روی انسان ها و استفاده از اسلحه ی بیولوژیکی
یگان های ویژه ی ارتش در چین و کره روی شهروندان و غیر نظامی اسیران جنگی آزمایش می کردند. یکی از بدنام تربن این یگان ها، یگان ۷۳۱ تحت فرماندهی شیرو ایشی بود. این آزمایش ها شامل زنده شکافی (تشریح موجود زنده) و قطع عضو بدون استفاده از داروی بیهوشی و تست سلاح های بیولوژیکی بودند. چون ممکن بود داروی بیهوشی روی نتیجه ی آزمایش تاثیر بگذارد از آن استفاده نمی شد.
شیرو ایشی
تنها آزمایش های یگان ۷۳۱، جان ۳۰۰۰ نفر را گرفت. بعدها اعلام شد که شمار افراد کشته شده توسط حمله بیولوژیکی و آزمایش های ارتش سلطنتی ژاپن، نزدیک به ۵۸۰,۰۰۰ نفر است. منابع دیگر اعلام کرده اند که نزدیک به ۴۰۰,۰۰۰ چینی به خاطر طاعون، وبا و سیاه زخم در اثر حمله های بیولوژیکی ارتش سلطنتی ژاپن کشته شدند. اعضای ارشد یگان ۷۳۱ در ازای تحویل دادن تحقیقات انجام شده به متحدین هرگز محاکمه نشدند. حتی به بعضی از آن ها مقام هایی در صنعت داروسازی ژاپن و مدرسه های پزشکی و وزارت بهداشت ژاپن داده شد.
آکیرا ماکینو اولین افسر سابق ارتش سلطنتی ژاپن است که به آزمایش روی انسان ها اعتراف کرده است. وی در سال ۲۰۰۶ بیان کرد که به عنوان تمرین به او دستور داده شده بود تا روی ۳۰ زندانی فیلیپینی عمل زنده شکافی را انجام دهد.
استفاده از سلاح های شیمیایی
در سال ۱۹۳۷ و در طول جنگ دوم چین و ژاپن، تنها استفاده از اسلحه های گازی مانند گاز اشک آور آن هم به طور ناهماهنگ و بدون برنامه استفاده می شد. اما در بهار سال ۱۹۳۸ ارتش سلطنتی ژاپن استفاده گسترده از فسژن، گاز کلر، کلروپیکرین و از تابستان سال ۱۹۳۹ استفاده از گاز خردل را آغاز کرد.
امپراتور هیروهیتو شخصا دستور استفاده از سلاح شیمیایی در چین را امضا کرد. در جنگ وهان امپراتور در ۳۷۵ جا دستور استفاده از سلاح شیمیایی را داد. در جنگ یچانگ ارتش سلطنتی ژاپن، گاز خردل و کلروپیکرین به نیروی های چینی شلیک کرد. محوطه پر از شهروندان غیر نظامی چینی بود که قادر به تخلیه نبودند. ۳۰۰۰ سرباز چینی در آنجا حضور داشتند که ۱۶۰۰ نفر تحت تاثیر قرار گرفتند. گزارش ژاپنی ها تاثیرات اسلحه را تاثیر گذار بیان کرد.
محاکمه
چندی پس از پایان جنگ، نیروی های متحدین ۲۵ نفر را مجرم درجه یک و ۵۷۰۰ نفر را مجرم درجه دو و سه اعلام کردند. از بین این افراد ۹۸۴ نفر به مرگ محکوم شدند که ۹۲۰ نفرشان واقعا اعدام شدند. ۴۷۵ نفر به حبس ابد ۲۹۴۴ نفر به مدتی زندان محکوم شدند. ۱۰۱۸ نفر تبرئه شدند و ۲۷۹ نفر محاکمه نشدند. تمامی مجرمین درجه یک توسط محاکمه نظامی بین المللی خاور دور یا محاکمه های توکیو، محاکمه شدند. محاکمه نظامی بین المللی خاور دور یا محاکمه های توکیو در ۲۹ آپریل ۱۹۴۶ به منظور محاکمه مجرمان جنگی ژاپن در توکیو برگزار شد. دو تن از مجرمین درجه یک بعدها به مقام وزارت در ژاپن بعد از جنگ رسیدند. امپراتور هیروهیتو و خانواده ی سلطنتی محاکمه نشدند ولی با فشار متحدین مقام امپراتور به مقامی ظاهری تبدیل گشت. هیروهیتو تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۹ امپراتور ژاپن بود و پس از مرگش پسرش آکی هیتو به امپراتوری رسید.
