کشف‌های جدید از مایاها، رازهایی را برملا کرد.
بررسی دقیقِ «LiDAR» یا همان تشخیص نور و دامنه روی مناطق جنگلی در گواتمالا، بیش از ۶۰،۰۰۰ سازه‌ی باستانی که قبلاً کشف نشده بودند، شامل خانه‌های مجزا، کاخ‌های بزرگ، مراکز آئینی و اهرام سنگی را آشکار ساخته است. تکنولوژی LiDAR قادر است در طاق جنگل انبوه رسوخ کند و ویژگی‌های روی سطح زمین را نقشه‌برداری کند.
این نقشه‌ها اغلب می‌توانند تغییرات در ارتفاع را نشان دهند و باستان‌شناسان را قادر به شناسایی ویژگی‌های ساخته‌شده توسط انسان بر روی زمین، مانند دیوارها، جاده‌ها یا ساختمان‌ها، سازند. پروفسور «میلان کواچ» از دانشگاه کامنویس در براتیسلاوای اسلواکی، گفت: «ما به دنبال نشانه‌هایی از تمدن باستان مایا در مکان محدودی بودیم، که گروه ما به مدت ۱۰ سال است در حال عملیات در این مکان هستند و کاوش‌های باستان‌شناسی زیادی انجام داده‌اند.»
دکتر «فرانسیسکو استرادابلی» دستیار پژوهش و مدیر پروژه‌ی باستان‌شناسی Holmul، افزود: «این اکتشافات، در مقایسه با کارهای میدانی که بدون تکنولوژی LiDAR ممکن بود چندین سال طول بکشد، در عرض چند دقیقه صورت گرفت. به طور کلی، تراس‌ها و کانال‌های آبیاری، مخازن، قلعه‌ها و جاده‌ها، میزان قابل توجهی از تغییرات زمینی را نشان می‌دهد که توسط مایا در سراسر چشم‌انداز آن‌ها و در مقیاسی که قبلاً غیرقابل تصور بود، رخ داده است.» این گروه خرابه‌های بیش از ۶۰،۰۰۰ سازه‌ی باستانی مایا، از جمله ۷۳ ساختمان سنگی، ۴،۷۷۵ میدان تراسی کوهستانی و ۵،۰۸۰ شئی معماری عمدتاً به شکل اهرام را شناسایی کردند.
دکتر «مارسلو کانوتو»، مدیر موسسه‌ی تحقیقاتی آمریکای مرکزی در دانشگاه تولین، گفت: «اکنون واضح است که مایای باستان، چشم‌انداز خود را در مقیاس زمینی تغییر داده‌اند تا بتواند زمین را از لحاظ کشاورزی حاصل‌خیزتر کند. در نتیجه، به نظر می‌رسد که احتمالاً این منطقه جمعیت بسیار متراکم‌تری نسبت به آنچه که به‌طور سنتی تصور می‌کردیم، داشته است.»
پروفسور کواچ افزود: «طبق داده‌های تجزیه و تحلیل شده که توسط اسکن به‌دست آمده است، این منطقه در حدود ۱۰ تا ۱۵ میلیون نفر جمعیت داشته است.»
