کشف باستانی عجیب در فسیل یک دایناسور
در مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌‌ی eLife چاپ شده است، گروه بین‌المللی از دیرین‌شناسان به دنبال پروتئین‌های کلاژن و دی‌ان‌ای در استخوان‌های فسیل شده‌ی یک دایناسور شاخ‌دار به‌نام «سنتروساروس» گشته‌اند. آن‌ها پروتئین و یا دی‌ان‌ای پیدا نکرده‌اند، ولی جوامع غیرمعمولی از میکروب‌های مدرن که در استخوان‌های دایناسور زندگی می‌کرده‌اند را یافته‌اند. دکتر «ایوان سایتا» از موزه‌ی تاریخ طبیعی آمریکا، می‌گوید: «این اولین بار است که ما توانسته‌ایم این جامعه‌ی میکروبی را در استخوان‌های فسیل شده پیدا کنیم.» در حین فرآیند تشکیل فسیل، بافت‌های زیستی طی میلیون‌ها سال تجزیه می‌شوند در حالی که برخی از انواع مولکول‌ها سریع‌تر تجزیه می‌شوند. به هر حال نشانه‌های مواد زیستی درون این فسیل‌ها مشاهده شده است.
برخی از محققین اعتقاد دارند که این‌ها می‌توانند بقایای پروتئین‌های باستانی، رگ‌های خونی و سلول‌ها باشند؛ ولی دیگر محققین بر این اعتقاد هستند که این مواد دارای منشاء متاخری هستند. برای بررسی منشاء این مواد در استخوان‌های دایناسور، دکتر سایتا و همکارانش آنالیزهای متعددی را بر روی این فسیل ۷۵ میلیون ساله انجام دادند.
دانشمندان ساختارهای بیوشیمیایی فسیل‌ها را با استخوان‌های مرغ‌های کنونی، رسوبات فسیل‌های موجود در سایت آلبرتای کانادا و دندان‌های کوسه‌های باستانی مقایسه کردند. آن‌ها دریافتند که در فسیل‌های سنتروساروس اثری از پروتئین‌های کلاژن وجود ندارد. دکتر سایتا می‌گوید: «ولی ما توانستیم شواهد متعددی درباره‌ی میکروب‌های مدرن پیدا کنیم. این‌ها به وضوح یک ماده‌ی آلی درون استخوان‌ها هستند. شواهد نشان دادند که استخوان سنتروساروس منزلگاه جامعه‌ی میکروبی مدرن است و در واقع پناهگاه آن‌ها شده است.»
حیرت‌آور است که میکروب‌های یافت‌شده در فسیل‌ها دقیقاً همان میکروب‌های موجود در سنگ‌های اطراف نبوده است. دکتر سایتا می‌گوید: «این جامعه‌ی میکروبی کاملاً غیرمعمولی است. ۳۰ درصد از این میکروب‌ها از نوع اوزبیا هستند و تا جایی که من می‌دانم محل زندگی آن‌ها در مکان‌هایی مانند مقبره‌های اتروسکان و پوست خیارهای دریایی است. ما مطمئن نیستیم چرا این میکروب‌ها در استخوان‌های دایناسور وجود دارند، ولی از جذب شدن آن‌ها به سمت فسیل‌ها نیز شوکه نشدیم. استخوان‌های فسیل شده حاوی فسفر و آهن هستند و میکروب‌ها به این مواد به‌عنوان مواد مغذی نیاز دارند. همچنین باید گفت که استخوان‌ها متخلخل هستند و رطوبت را به خود جذب می‌کنند. اگر شما هم یک باکتری بودید، احتمالاً مایل بودید در استخوان دایناسور زندگی کنید.»
