کهکشان راه‌شیری چقدر بزرگ است؟
همه‌ی ما کهکشان راه‌شیری را می‌شناسیم و می‌دانیم که کهکشان بزرگی است، ولی آیا مشخص است که کهکشان راه‌شیری تا کجا ادامه پیدا کرده است و انتهای آن کجا است؟
ستاره‌شناسان پاسخ دقیق این پرسش‌ها را نمی‌دانند. اکنون مطالعه‌ی جدیدی در مورد کهکشان‌ها انجام شده که به طور اتفاقی منجر به کشف گروه جدیدی از ستاره‌ها در مناطق انتهایی کهکشان راه‌شیری شده است. شاید بتوان به کمک این ستاره‌ها پاسخ پرسش‌های بالا را به‌دست آورد.
این گروه ستاره‌ای «RR» نامیده می‌شوند و در هاله‌ی ستاره‌ای کهکشان راه‌شیری قرار دارند. در واقع این ستاره‌ها مجموعه‌ای از ستاره و مواد تاریک هستند که در وسط مسیر بین کهکشان راه‌شیری و کهکشان آندرومدا قرار دارند. کهکشان آندرومدا نزدیک‌ترین کهکشان به کهکشان راه‌شیری است و در فاصله‌ی ۲.۵ میلیون سال نوری از آن قرار دارد.
گروه ستاره‌ای RR در هاله‌ی اطراف کهکشان راه‌شیری با فاصله‌ی حدود ۱ میلیون سال نوری از مرکز کهکشان راه‌شیری در حال دوران حول آن هستند. از آنجا که ستاره‌های این گروه سوسو زن هستند، ستاره‌شناسان می‌توانند با دقت بالایی فاصله‌ی آن‌ها با زمین را تعیین کنند.
ستاره‌های RR علاوه بر اینکه به‌عنوان نشان‌دهنده‌ی فاصله‌ی هاله‌ی ستاره‌ای کهکشان راه‌شیری عمل می‌کنند، به طور کل ستاره‌هایی جذاب محسوب می‌شوند. خصوصیات فیزیکی این ستاره‌ها خاص است، زیرا می‌توانند به صورت منظم منبسط و منقبض شوند. این ستاره‌ها تقریباً شبیه ضربان قلب عمل می‌کنند.
درخشندگی متوسط برای همه‌ی این ستاره‌ها مشابه یکدیگر است و به همین خاطر می‌توان از آن‌ها برای تعیین فاصله استفاده کرد. با استفاده از این ستاره‌ها می‌توان دریافت که کهکشان راه‌شیری تا کجا ادامه دارد.
کهکشان راه‌شیری و کهکشان همسایه‌ی آن، آندرومدا، هر دو بسیار بزرگ هستند و به همین دلیل تعیین نقطه‌ی دقیق اتمام هر کدام از آن‌ها کار مشکلی است. کهکشان راه‌شیری دارای یک هسته‌ی مرکزی، تعدادی بازو و دیسک‌های ضخیم و نازک است. ما درون یکی از این بازوها زندگی می‌کنیم. ستاره‌شناسان اعتقاد دارند که هاله‌ی ستاره‌ای کهکشان راه‌شیری بسیار بزرگ‌تر از دیسک این کهکشان است.
عرض این هاله ۱۰۰ هزار سال نوری است. هاله‌ی ستاره‌ای منزل‌گاه قدیمی‌ترین ستاره‌های کهکشان راه‌شیری است و صدها هزار سال نوری از هر طرف ادامه پیدا کرده است. مطالعه‌ی این هاله بسیار مشکل است، زیرا فاصله‌ی نواحی بیرونی آن با ما بسیار زیاد است. تراکم ستاره‌ها در این هاله بسیار کمتر از دیسک کهکشان راه‌شیری است، ولی موجودی ماده‌ی تاریک در این هاله بسیار زیاد است و در واقع جرم اصلی کهکشان درون آن قرار دارد.
