یافتن حمایت برای کودکان
ممکن است کودک شما برای سازش با این فقدان به حمایت بیشتری نیاز داشته باشد شاید علائمی مانند افت تحصیلی، مدرسه گریزی، ترس های بیمارگونه تشویش و پسرفت از خود نشان دهد. کودک شما از صحبت درباره ی واکنش هایش به یک رویداد با کسی که از محرومیت، غم و مرگ شناخت دارد در محیطی صمیمی بهره می برد. این شخص می تواند شما، پدر بزرگ یا مادر بزرگ معلم یا متخصصی مانند پزشک خانوادگی، مشاور، گروه حامی محرومیت خانواد گی، یا یک متخصص سلامت ذهن باشد.
رها سازی بی خطر خشم و احساس گناه:
خشم، احساسی طبیعی است که در مرحله ای از فرایند بهبود خود را نشان می دهد شما و کودکتان ممکن است در حال تجربه ی اندوه و تغییر باشید که می تواند فشاری مضاعف روی روابط شما داشته باشد ممکن است هر دوی شما نسبت به گذشته تندخوتر شده باشید خشم، توانایی تفکر شما را می رباید.
هنگام آشفتگی شما و کودکتان نمی توانید به روشنی فکر کنید چرا که مغز احساسی تان علامت می دهد که امنیت فیزیکی و احساسی شما در خطر است. این علامت منجر به واکنش فیزیکی خودکار ستیز، گریز و توقف می شود. واکنش ستیز ممکن است در کمتر از یک ثانیه رخ دهد عملکرد مغز متفکر شما را مختل کند و موجب گردد شما یا کودکتان به خود یا دیگران صدمه بزنید.
عبور از رویدادهای آسیب زننده
زخم های احساسی می توانند بهبود یابند. جای زخم ممکن است تا آخر عمر باقی بماند اما دیگر به آن شدت موجب آزار نمی گردد. این زخم ها لذت آن موقعیت اصلی و درد از دست دادن آن را به شما و کودکتان یادآوری می کنند. بدون لذت فقدان دردناک نخواهد بود.
به کودک خود کمک کنید روی توانمندی کسی یا چیزی که قبلا وجود داشته تمرکز کند. زمانی که بهبود رخ می دهد توانایی شاد بودن باز می گردد. این احساس بدان معنا نست که آن شخص یا موقعیت تغییر یافته را فراموش کرده اید. به عنوان مثال عکس های یک عزیز از دست رفته اهمیت بسیاری دارند زیرا در غیر این صورت کودک ممکن است فکر کند که همه ی این ماجرا خواب و خیال بوده است. دختری که در پنج سالگی مادرش را از دست داده و به خانه ی ناپدری اش نقل مکان کرده بود در خاطراتش دچار شک و تردید شده بود چرا که در خانه ی جدید هیچ عکسی از مادرش وجود نداشت.
