پسرعموی زمین، امیدی رویایی؟ یا واقعیتی فضایی ؟

شعاع این سیاره تقریبا یک و نیم برابر زمین است. این سیاره در فاصله ۱۴۰۰ سال نوری از زمین، در اطراف ستاره‌ای شبیه خورشید می‌گردد و مدار آن ۳۸۵ روز طول می‌کشد که تنها کمی از سال زمینی طولانی‌تر است و آن را در منطقه Goldilock یا قابل سکونت و دارای آب مایع قرار می‌دهد.

از کشف سیاره کپلر ۴۵۲b که به علت شباهت زیاد آن به زمین، آن را پسرعموی زمین می خوانند، چند ماهی است که می گذرد. اما آیا این کشف جدید با اکتشافات گذشته خیلی فرق دارد ؟

قبل از جواب دادن به این سوال می بایست مروری هرچند کوتاه به اکتشافات گذشته داشته باشیم  تا بتوانیم ادامه بحث را بر مینای استوار بر تاریخ نیز پی بگیریم . با مشاهده تصویر زیر می توان اکتشافات گذشته سازمان های فضایی را که شباهتی نسبی به مشخصات کره زمین داشتند را پی برد. مثلا وضعیت کپلر ۱۸۶ خیلی شبیه به مشخصات کره عطارد ( Mercuey ) است، بسیار گرم و نزدیک به خورشید و یا سایر کراتی که دیده می شوند هرکدام مشخصاتی نزدیک به کره زمین را دارا می باشند اعم از ستاره ای نزدیک به کره زمین که خورشید نام دارد و یا از لحاظ اندازه و … .

اما چیزی که باعث فوق العاده بودن کشف اخیر ناسا، یعنی کپلر ۴۵۲b گردید، تطابق نسبی تمام مشخصات آن نسبت به کره زمین بود . یعنی این سیاره در حول ستاره ای مانند خورشید و به همان بزرگی در حال چرخش است البته هرچند پیرتر و طبعا سوزان تر.

“پسرعموی زمین” دارای اندازه ای حدود ۱٫۵ برابر کره زمین است و در فاصله ای بسیار مشابه از ستاره اش نسبت به فاصله زمین تا خورشید در حال دوران است . از این مشخصات که بگذریم یک چیز اساسی دیگر نیز بسیار موجب شگفتی است و آن فاصله این سیاره تا پسرعمویش! است . این سیاره تنها ۱۴۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد، یعنی بسیار نزدیک!

اما این فاصله نزدیک! ۱۴۰۰ سال نوری یعنی اگر ما با سرعت نور که تقریبا برابر با ۳۰۰۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه حرکت کنیم، ۱۴۰۰ سال دیگر به پسرعموی زمین خواهیم رسید. میچیو کاکو دانشمند و فیزیک دان برجسته ژاپنی در کتاب جهان های موازی به چگونگی سفر انسان ها به خانه احتمالی جدیدشان طی سالهای بعد میپردازد و راه هایی که می توانند انسان ها را به سیاره های جدید منتقل کند را واشکافی میکند .

یکی از راه هایی که فیزیک دانان برای انتقال انسانها از سیاره زمین به سیاره دیگر پیشنهاد می دهند تغییر توازن گرانش این کره توسط کمربندی از شهاب سنگ های معلق در فضای پیرامون این سیاره می باشد . دانشمندان می گویند می توان تا با به دام انداختن شهاب سنگ های موجود در فضا در کمربندی منظم در چندهزار کیلومتری کره زمین باعث حرکت تدریجی این کره شویم تا با این روش نه تنها انسانها را بلکه خود پسرعمو را به پسر عمو برسانیم!