رایحه و عطر درمانی

اگر از غذا لذت ببریم ما مجددا آن را می خوریم و این مزه و طعم است که ما را بار دیگر به خوردن غذا تشویق می کند. ویژگیهای صنعت غذایی امروزه با تحقیق ثابت کرده است که معمولا کودکی که مزه شکلات را بچشد دوباره آن را طلب می کند. روشهای اسانس محرک دانه های کاکائو است که طعم شکلت را ایجاد کرده و سپس طلبیدن مکرر آن می شود اگر شکلات مزه یا بوی چیزی را نداشت کسی میل به خریدن و خوردن آن را پیدا نمی کرد.

روغنهای اسانس در غذاها اغلب مانند روغنهایی هستند که برای ما به منظور درمان با عطریات استفاده می کنند. این عطریات از گیاهان فراوان و معطر و از قسمتهای مختلف آنها از برگها، گلها، ریشه ها، دانه ها، غنچه ها، شاخه ها، ریشه های زیرزمینی، صمغ ها، رژینها و پوسته درختان به دست می آیند.

بنابراین وجود این روغنها در غذاها همان اثر روغنهای تهیه شده در درمان را خواهند داشت. اکثر گیاهان غذایی کم و بیش معطر هستند و حتی اگر چه ممکن است از آنها روغنی هم گرفته نشود طعم و رضایت مصرف کننده را علاوه بر فواید سلامتی دارند.

اگر غذا عطر و طعم نداشته باشد تصور می رود که ما فقط برای زنده ماندن آن را می خوردیم و از آن لذت نبرده و افسرده می شدیم. این روزها تعداد کثیری از مردم افسرده هستند افراد چاق و چله که جز پرخوری چیزی آنها را راضی نمی کند و کم اشتهایی ها که تعلیم می بینند که برای حفظ اندام مانکنی از غذا متنفر شوند و به طور اسف انگیزی لاغر شوند.

دلیل این اعمال این است که ما همه از یک روش سوء تغذیه در نتیجه گرفتار سوء تغذیه شده ایم. در وهله اول تصور صنعت غذایی است که این مدت طولانی پخت و پز ما را انجام داده است کسی که ما را از نیازهایمان به منظور دیدن، لمس کردن، بو کردن و مزه محروم کرده است. سوپر مارکتها ما را از بوی نان پخت خانگی که از در ورودی ما را به سمت خود می کشاند محروم کرده اند و نیز آنها غذاها را دور از دسترس ما پشت قسمت بندیهای شیشه ای قرار می دهند و یا در نایلکس و در قفسه های خنک کننده می گذارند.