تلسکوپ_فضایی_هابل با عمر تقریبا ۳۰ ساله خود همچنان به اکتشافهای جدید ادامه میدهد. حالا ناسا بهتازگی گفته اطلاعاتی که هابل در طول این سالها گردآوری کرده، میتواند دانستههای ما درباره نرخ انبساط جهان را به چالش بکشد.
ممکن است عالمی بسیار شبیه جهان ما وجود داشته باشد که تقریبا به طور کامل غیرقابل مشاهده باقی بماند
سیارات فراخورشیدی کوچکتر از نپتون در اطراف ستارههای کوتولهی قرمز (کوتولههای نوع M) مرسوم هستند.
ستارهها ماشینهایی هستند که جهان را میسازند، ولی با این حال هیچ کس نمیداند خود این ستارهها دقیقاً چگونه شکل میگیرند.
زمانی که یک سیاره در مدار کاملاً دایرهای حول ستاره میزبان خود بگردد، فاصلهی آن از ستاره همیشه ثابت باقی میماند. با این حال اکثر سیارات دارای مدارات بیضوی حول ستارهی میزبان خود هستند و در زمانهایی که به ستاره میزبان نزدیکتر هستند، گرمای بیشتری از آن دریافت میکنند.
روز به روز به نقطهای که سفرهای فضایی مرسوم شود، نزدیکتر میشویم و به نظر میرسد در آیندهی نزدیک سفرهای تفریحی به دیگر سیارهها را داشته باشیم.
مریخ حدوداً ۱۰۰ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد و اتمسفر آن مملو از دیاکسیدکربن است، ولی محققین دانشگاه MIT توانستهاند با دستگاه کوچک خود بر روی این سیاره اکسیژن تولید کنند.
تیم محققین مسئول ماموریت مریخنورد استقامت، طی چهار مقاله در مجلهی Science Advances و Science اطلاعات جدیدی در مورد سنگهای کف «حفرهی جزیرو مریخ» ارائه کردهاند.
زمین و ماه در منظومهی شمسی یک جفت منحصربهفرد هستند. زمین تنها سیارهای است که فقط یک قمر دارد و این یک قمر نیز اثر زیادی بر روی زمین دارد. در حقیقت بر اساس تحقیقات متعدد، بدون ماه زندگی بر روی زمین غیرممکن بوده است.
شاید وقتی که به آسمان نگاه میکنید، این پرسش برایتان ایجاد شده باشد که آیا زمین میتوانست بهجز ماه قمرهای دیگری هم داشته باشد یا کشش گرانشی دیگر قمرهای آنرا از مسیر خود خارج میکرد؟
