پرورش انعطاف پذیری احساسی

انعطاف یعنی باور می کنید که توانایی مدیریت موقعیت ها را دارید بدون آنکه آنها شما را در هم شکنند. انعطاف به صورت ناخودآگاه و خودآگاه ایجاد می شود.شما انعطاف را در دوران کودکی در زمین بازی و با کسب مهارت مدیریت ضرورت های دشوار مدرسه، دوستان و دشمنان پرورش می دهید. همان طور که رشد می کنید نسبت به اتفاقات و موقعیت های خاص که شما را بیش از دیگران به چالش می کشد آگاه تر می شوید. شما می توانید انعطاف را از طریق تجربه و برنامه ریزی پرورش دهید.

واکنش های دشوار نسبت به موقعیت های چالشی و احساسی به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

تکبر:

اعتقاد دارید که می توانید هر کاری را انجام دهید و به هیچ استراتژی خاص و یا کمکی احتیاج ندارید. تکبر اغلب به تزلزل در اعتراف به انسان بودن شما اشاره دارد که مشکل آفرین است چرا که هیچ کس نمی تواند همه ی امور را اداره کند. در نتیجه شاید شما به حد کافی برنامه ریزی نکرده و کمک نخواهید.

کمبود اعتماد به نفس:

فکر می کنید درمانده اید و نمی توانید هیچ کاری انجام دهید و این امر شما را در برامدن از عهده ی کارها ناتوان می سازد. شاید هم می ترسید که دیگران بفهمند شما به اندازه ی کافی خوب نبوده اید یا فرض می کنید که آنها در تصمیم گیری بسیار شایسته تر از شما هستند. در نهایت شروع به از بین بردن توانایی هایتان در کارها می کنید.

عمل نکردن شما در واکنش به یک موقعیت می تواند بر پایه ی یک ترس ریشه ای باشد که تا به حال شناسایی یا ابراز نکرده اید. روش پیکان رو به پایین برای شناسایی ترس های ریشه ای مفید است. کلید روش پیکان رو به پایین یعنی مدام از خود سوال کنید: چه چیزی در این رابطه از همه بدتر است؟ می توانید روش پیکان رو به پایین را خودتان انجام دهید اما شاید کم گرفتن از یک مربی و یا مشاور مفیدتر باشد. این شخص می تواند شما وادارد مراحل را پشت سر بگذارید تا آنچه را که واقعا شما را عقب نگه می دارد بشناسید.

عمل، کلید پرورش انعطاف پذیری است. یک یا تمامی پیشنهادهای زیر را انجام دهید:

آماده سازی:

درباره ی مشکلتان صریح باشید نتیجه ی دلخواه خود را شناسایی کنید و برای اداره کردن آن آماده شوید. چه کاری لازم است انجام دهید؟ چه چیزی می خواهید بگویید؟ بدترین ترس هایتان را در نظر بگیرید و ببینید اگر بدترین آنها روی دهند چه کاری می توان انجام داد.

برنامه ریزی:

هدف خود را به مراحل قابل مدیریت تقسیم کنید.

اطمینان:

از طریق گفتگو با خود، خودتان را تقویت کنید. به خود بگویید: می توانم برنامه ای طرح کنم تا به من کمک کند این موقعیت را مدیریت کنم یا طبیعی است که نگران باشم اما به توانایی هایم در مدیریت اوضاع ایمان دارم.

مدیریت اوضاع:

برای حل مشکل و دستیابی به اهدافتان اقدام کنید.

تنفس:

واکنشتان به اضطراب را کنترل کنید و روش شش تنفس را در دقیقه تمرین کنید فراموش نکنید که استقامت داشته باشید.

گوش کردن و سپس صحبت کردن:

به نتیجه گیری نپردازید و فرضیه بافی نکنید. به واقعیت هایی بچسبید که با آنها سر و کار دارید.

تجسم کنید:

مداری از امنیت در اطرافتان ایجاد کنید. پوسته ای نامرئی که شما را احاطه کرده است و در موقعیت های دشوار از شما محافظت می کند تجسم کنید. وقتی می ترسید این حباب را تجسم کنید که شما را محافظت می کند تهدیدهای کلامی به حباب برخورد می کنند و مانند پیکان به سمت دیگری پرتاب می شوند. آنها نمی تواند در سپر مدافع شما نفوذ کنند.

تمرکز:

به زمان حال نگاه کنید. از خود بپرسید: در اینجا چه باید بکنم؟ اکنون چه باید بگویم؟

بازبینی:

محاسبه کنید کدام امور خوب پیش رفته اند و هم چنین بینید چه کاری را ممکن بود متفاوت انجام دهید. زمان بگذارید تا به خود برای تلاشهایتان پاداش بدهید.