بیماریهایی که ممکن است ایجاد ناتوانی جنسی نمایند

بعضی از بیماریها نظیر ناهنجاریهای مادرزادی، رادیوتراپی و… ممکن است ایجاد ناتوانی جنسی بنمایند. در این مبحث به طور خلاصه و جداگانه این ضایعات مورد بررسی قرار می گیرند.

۱- اعمال جراحی که باعث تغییر در توانایی جنسی می شوند:

اعمال جراحی که باعث اختلال در سیستم عصبی و یا عروقی آلت تناسلی یا سیستم غدد داخلی شوند روی توانایی جنسی اثر می گذارند.

دیسک های نخاع کمری و لامینکتومی:

ناتوانی جنسی گاهی به دنبال دیسک های کمری و یا لامینکتومی ایجاد می شود. بر اساس گزارشها ناتوانی جنسی اغلب در ارتباط با دیسک مهره چهارم و پنجم کمری می باشد. در صورتی که همراه دیسک کمری رشته های نخاع خاجی هم گرفتار باشد، احتباس ادراری همراه با ناتوانی جنسی وجود خواهد داشت.

شکستگی استخوان لگن و قطع پیشابراه:

ناتوانی جنسی به دنبال آسیب به پیشابراه غشایی و پروستاتیک خصوصا در صورت قطع کامل بسیار شایع است. علت ناتوانی جنسی در این بیماران اغلب قطع عصب غاری است. Mac Gragor برگشت توانایی جنسی یک مرد را که به دنبال پارگی پیشابراه مبتلا به ناتوانی جنسی شده بود با عمل عروقی مجدد گزارش نموده است بنابراین در بیمارانی که به دنبال ضربه به پیشابراه ناتوان شده اند سیستم عروی توسط سونوگرافی داپلکس و در صورت لزوم با آرتریوگرافی باید بررسی شوند.

۲- رادیوتراپی:

Mollen- Kamp در بررسی ۸۸ بیمار گزارش نمودند که ۲۳ درصد آنها بعد از رادیوتراپی مبتلا به ناتوانی جنسی شده اند. ولی شیوع واقعی ناتوانی جنسی به دنبال رادیوتراپی بسیار کم است. در بررسی بیمارانی که قبل از رادیوتراپی مشکلی از نظر اعمال جنسی نداشتند معلوم شده که رادیوتراپی هیچ گونه اثری روی توانایی جنسی ندارد.

فقدان یا اختلال در بیضه ها

هر گونه بیماری یا عمل جراحی که روی تولید تستوسترون در بیضه ها اثر بگذارد باعث کاهش نعوظ و میل جنسی می شود.

۳- پریاپیسم

به دنبال پریاپیسم بدون توجه به نوع درمان در ۵۰ درصد موارد ناتوانی جنسی ایجاد می شود. علت ناتوانی جنسی ایجاد بافت اسکار در اجسام غاری است.

گاهی هم علت ناتوانی جنسی، ثانویه به فیستول های ایجاد شده جهت درمان می باشد. برای درمان پریاپیسم ابتدا باید از درمانهای محافظه کارانه استفاده شود در صورت عدم پاسخ از روشهای تهاجمی تر مثل ایجاد فیستول های جسم غاری به جسم اسفنجی و یا آناستوموز ورید سافن به جسم غاری استفاده گردد.

۴- بیماریهای مادرزادی آلت تناسلی

مهمترین بیماریهای مادرزادی آلت تناسلی که روی توانایی جنسی اثر می گذارند آلت تناسلی خیلی کوچک و کوردی هستند.

جهت بهبود اعمال جنسی در این بیماران باید از اعمال جراحی ترمیمی کمک گرفته شود.

۵- بیماری پیرونی

بیماری پیرونی دارای طیف وسیعی از یک پلاک کوچک بدون علامت تا گرفتاری وسیع دو طرفه است. اختلال در توانایی جنسی بستگی به شدت گرفتاری اجسام غاری دارد. سیر بیماری یا در جهت پیشرفت یا بهبود خود بخودی است و درمان آن هم از روشهای محافظه کارانه تا اعمال جراحی متغیر می باشد.

در صورت اقدام به جراحی توصیه می شود جهت درمان ناتوانی جنسی از پروتز استفاده گردد.

۶- شکستگی و کارسینوم آلت تناسلی

قطع آلت تناسلی می تواند توسط خود بیمار یا ضربه ها یا جهت درمان کارسینوم آلت انجام شود. در صورت قطع، پیوند فوری باعث بهبود و نعوظ کافی خواهد شد. برای درمان کارسینوم های کوچکتر از ۳ سانتیمتر جهت جلوگیری از ناتوانی جنسی توصیه شده که از رادیوتراپی استفاده گردد.

در صورت ضربه به آلت در حالت نعوظ غلاف آلبوژینه پاره شده، باعث خونریزی شدید در زیر پوست آلت می شود. بهبود خود بخودی ممکن است باعث کج شدن تنه آلت و نعوظ ناکامل شود. بنابراین جهت جلوگیری از عوارض در صورت خونریزی قابل ملاحظه باید با عمل جراحی ناحیه پارگی ترمیم گردد.

ناتوانی جنسی به دنبال اعمال جراحی بیماریهای خوش خیم

شیوع ناتوانی جنسی به دنبال TURP حدود ۶۶-۵ درصد گزارش شده است. TURP و پروستاتکتومی باعث برگشت مایع منی به داخل مثانه می شوند.

به دنبال اعمال جراحی روی آئورت شکمی، ناتوانی جنسی و اختلال در انزال گزارش شده است.

ناتوانی جنسی به دنبال اعمال جراحی بیماریهای بدخیم

ناتوانی جنسی به دنبال اعمال جراحی رادیکال پروستاتکتومی و رادیکال سیستکتومی در ۹۰ درصد موارد ایجاد می شود. علت ناتوانی جنسی آسیب به عصب پاراسمپاتیک جسم غاری است. به دنبال ارکیدکتومی دو طرفه برای درمان کانسر پروستات هم ناتوانی جنسی ایجاد می شود. خارج کردن رکتوم، سیگموئید و بافتهای لنفاوی این نواحی در ۲۳ تا ۹۵ درصد موارد باعث ناتوانی جنسی می شوند.

خارج کردن دو طرفه غدد لنفاوی خلف صفاقی که در درمان کانسر بیضه به غیر از سمینوما به کار می رود باعث برگشت مایع منی به عقب در حین انزال می شود.