تجربه ای از مبدأ خلقت

اقیانوس قدرتمندی از نوری تابناک تر و چرخان، آکنده از میلیون ها میلیون گوی مشابه خودشان در مقابل آنها پدیدار شد که مانند کهکشانی به دور یک هسته ی مرکزی برآمده و بسیار درخشان تر، گرداگرد یک خلأ پهناور آبی سیر از جنس فضایی ملکوتی، در گردش بود. آنها اکنون در واقعیتی بسیار بسیار والا بودند، با صدای زمزمه مانند عمیقی به جلو رانده می شدند، صدایی که با آوای فراموش نشدنی، زیبا و افسونگر گروه نفس گیری از مردان و زنانی که با صدایی پرطنین صوت ازلی “هیو” را در سطوح آهنگین و با هماهنگی کامل می خواندند آمیخته شده بود.

همانطور که به آن خلأ نزدیک می شدند ارتباط تله پاتیکی با هم داشتند. “ما در قلمروی رفیع خالق متعال هستیم”. صدای خالق یا یگانه ازلی بسیار دلنواز و سرشار از اسرار کانون اصلی آفرینش ابدی بود. هر واژه، در گوی نور متحد آنها موجب شعف می شد. حالا دوباره جدا شده و تبدیل به دو گوی شدند.

صوت عمیقاً مرتعش، آرام و تعالی بخش آن آغاز شد:
“عزیزانم، سرانجام به خانه آمده اید. شما اینجا هستید تا درباره ی هدف پرتوی جدیدی که به کیهان فیزیکی شما ارسال شده بیشتر بدانید، که بدانید این پرتو برای روشنگری هر چه بیشتر تک تک آتماها یا وجودهای ازلی سراسر جهان های مسکونی کیهان چند بُعدی، چه ارزشی دارد. این درک نورس، اکنون درون شما بیدار خواهد شد.”

موجی از نور سفید مه آلود با ته رنگ خفیفی از طلایی که مانند نواری درون آن به سختی دیده می شد، از مرکز هسته ی سفید خالق به کانون سفید خویش حقیقی آنها پرتاب شد. هر دو گوی کمی فراخ تر شدند و نور آنها به شدت افزایش یافت و چند برابر شد، در همین حین، آن موج مه آلود به دوردست های ماورای آن خلأ آبی به راهش ادامه می داد.

صوت مرتعش و باشکوه خالق متعال بار دیگر آغاز کرد:
”اکنون می دانید. با این پرتوی نو و رهایی بخش، آرام بگیرید و آزادانه خلق کنید، چرا که آن برای همیشه موجب تغییری سازنده در جهان های پایین می شود. ترس یا آنچه بسیاری شرّ می نامند همگی برای همیشه از تمامی جهان های زمان و مکان برکنار می شود. اکنون بازگردید و از این وهله در جاودانگی لذت ببرید. بدانید که به راستی آینده ی شما بسیار روشن است.”

یکی از آنها پرسید : می توانیم به اینجا برگردیم؟

“هر دوی شما بارها بازمی گردید تا ظرفیت آگاهی خودتان را طی آینده های تعالی بخش و نیک و با همکار خالق بودن، توسعه دهید. حالا باید برگردید. بیشتر ماندنتان باعث از بین رفتن بدن فیزیکی تان در سیاره موطن می شود و قادر نخواهید بود نقشتان را در مأموریت گسترش پرتوی روشنی بخش به انجام رسانید.”

دو گوی مجزای آنها دوباره یکی شدند و با سرعتی باورنکردنی در لکه ی نوری به سمت پایین پرتاب شد. گوی درخشان از گرداب چرخان بین بُعدی گذشت و بالاسر بدن هایشان که با آسودگی و در حالیکه دستانشان را دور هم حلقه کرده به خواب رفته بودند، شناور شد. گرداب ناپدید شد و گوی درخشان به دو گوی کوچکتر تقسیم شد. سپس هر دو گوی از بالای سر وارد بدن ها شدند.

.

:: پرتوی جدید آفرینش

این پرتوی جدید از بُعدی برتر می آید. این پرتو ابتدا از طریق گروهی از وجودهایی که با نام “استادان خاموش” شناخته می شوند منتقل شد. این گروه بقدری تکامل یافته هستند که با کلمات قابل وصف نیست. آنها نزدیک ترین به مقام متعال یا منشأ حیات می باشند. آنها گردانندگان جنبه ی مکانیکی و سازوکار خلقت هستند، سیارات، ستاره ها و در تعادل نگه داشتن همه چیز.

استادانی به نام وایراگی وجود دارند که همه جای کیهان حضور دارند نه فقط روی زمین و از دوران کهن وجود داشتند. آنها مقام بالایی دارند. نظام برادری سپید بسیاری از آموزه هایش را از آنها و نژاد سِیرِیز می گیرد.

این پرتوی جدید مبهوت کننده که به تازگی به خلقت ورود پیدا کرده، برای تک تک مردان، زنان و کودکان، تجربه ی شخصی آگاهی از خویش حقیقی بسیار تکامل یافته شان که اکنون خاموش شده است را امکان پذیر می سازد.

پایان شرّ و اهریمن به عنوان یک آزمایش، مانند انقراض دایناسورهای گذشته، سرانجام در جهان ما در حال وقوع است. آزمایش شرّ از خلقت رخت می بندد چرا که سرانجام زمان آن رسیده که با چیزی بسیار کارآمدتر، حقیقی تر، بایسته تر و مهربانانه تر جایگزین شود.

سیاره ی زمین هم یک آتما یا موجود زنده و گوی انرژی است که بسیار صبورانه در انتظار این رویداد بوده است.

شما با گفتن “هیو” از این پرتوی نور، آگاه و به آن متصل می شوید.