آیا مردم باستان این مجسمه ها ، مقبره ها و زیارتگاه های غول پیکر را روی ساردینیا ایجاد کرده اند؟

جزیره ساردینیا ، در غرب شبه جزیره ایتالیا در دریای مدیترانه ، اسرار باستانی بسیاری را در خود جای داده است. امروزه ، نظریه پردازان فضانوردان باستان بیشتر به مزارهای یادبود و سایر مکانها علاقه مند هستند که به نظر می رسد نژاد غولهایی را نشان می دهند که از فناوری پیشرفته استفاده کرده اند. اگر غول نباشند ، با استفاده از جدول زمانی تاریخی و تفکر متعارف ، هنوز غیر قابل توضیح است

شواهد مربوط به غول ها شامل  “غول های  Monte Prama” ، ۴۰-۵۰ مجسمه سنگی باستانی است که توسط تمدن نوراییک ساردینیا ایجاد شده است. بعضی از “غولها” بیش از ۹فوت بلندی و بیش از ۸۰۰ پوند وزن داشتند و دارای سپر و ماسک بودند. گفته می شود که آنها تا قبل از قرن هشتم قبل از میلاد مسیح ، که اگر دقیق باشد ، بدان معنی است که این مجسمه های یونانی از قدیمی ترین نمونه های کلوسی (مجسمه های غول پیکر)  که تا کنون در دریای مدیترانه یافت شده اند.قدیمی ترند

محقق و کاشف Megalithic ، هیو نیومن ، ویدئوی خود را در مورد این مجسمه های بزرگ و عجیب که در مارس ۱۹۷۴ در زمین های مزرعه ساردنی کشف شده است به اشتراک گذاشت. صدها هزار قطعه با دقت برای آشکار ساختن غول ها و نسخه های کوچک برج های مگالیتیکی به نام نوراغ مجدداً جمع آوری شدند. این برجها نام خود را به تمدن نوراگی دادند

نیومن همچنین درباره گزارش روزنامه اسکلت هشت پا که در جزیره در پورتو تورس کشف شده است ، صحبت می کند که ظاهراً مربوط به ۴۰۰۰ سال پیش است. در ویدئوی بعدی ، او درباره استخوان هایی با اندازه غول پیکر که توسط یک کشاورز دیگر در حال شخم زدن مزارع پیدا شد بحث می کند

در مرحله بعد ، نیومن به مقبره  عظیم- صدها مقبره جمعی که توسط تمدن نوراگیک در سراسر جزیره در دوران برنز ساخته شده است – سفر می کند

بزرگترین آرامگاه Coddu Vecchiu نام دارد و قدمت آن به سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد باز می گردد. یک سنگ ورودی حک شده به ارتفاع ۱۰۰ فوت که نشانگر اتاق دفن ذوزنقه ای در پشت آن است. سنگ ورودی دارای یک درگاه نیم دایره ای کوچکتر است که در پایه آن  “یک گذرگاه نمادین برای ارواح مردگان”حک شده است

بلوک های سنگ آهکی و گرانیتی سنگی بزرگ  وزن زیادی دارند و با دقت بسیاری با سنگ هایی که به صورت جداگانه در اشکال خمیده حک شده اند ، مونتاژ شده اند

در ویدئوی سوم ، نگاهی گذرا به  چاه مقدس سانتا کریستینا می اندازیم. این نام گمراه کننده است ، از یک چاه نزدیک به کلیسای روستا می آید که در دهه ۱۲۰۰ به او اختصاص داده شده است.

طبق اطلاعات اطلس  Obscura

چاه از یک محفظه بیضی تشکیل شده است که در اطراف آن یک شکاف ذوزنقه ای شکل در سطح زمین قرار دارد که پله ها به یک محوطه زیر زمینی مدور و گنبدی پایین می آیند که چشمه را در خود جای داده است. به نظر می رسد مذهب نوراگیک نمادهای نمادین زیادی از باروری را در بر گرفته است ، و فرقه ای از آب را شامل می شود که جنبه های زنانه مختلف الهی را به کار می برد.

سقف مدور باز به خورشید و ماه اجازه می دهد تا، به ویژه در بهار ، بدرخشند. مانند بناهای سنگی در سرتاسر جهان در پرو و ​​مصر ، کارهای سنگی که در اینجا استفاده می شود ، دقیقاً برش خورده است و باید دید تا باور شود. در داخل حرم ، دیوارها کاملاً صاف ، خمیده بوده و در بعضی موارد از اشکال در هم تنیده استفاده می شود

از چه فناوری استفاده شده است؟ ما در حال حاضر هیچ ایده ای نداریم

چه اتفاقی در حرم افتاد؟ هیچ سابقه ثبت شده ای وجود ندارد

در ورودی حرم یک شکل ذوزنقه ای کامل ایجاد شده است در حالی که عکس های هوایی چاه شکل گیری خمیده ای را نشان می دهد ، که شیوا لینگای هندو را به خاطر می آورد

در حالی که ما هنوز هیچ اثبات مشخصی مبنی بر پرسه زدن غولها در ساردنیه نداریم ، اما این بناهای باستانی احساس تعجب به ما می دهند. چگونه مردم باستان بدون لیزر با استفاده از تخته سنگهای عظیم برش یافته ، این زیارتگاهها را ایجاد کردند؟ چرا وقتی که سفر جهانی در آن زمان ظاهراً غیرممکن بود ، یافته های مشابه در سرتاسر زمین ظاهر می شود؟ از چه فناوری استفاده شده است؟ این همه راز باقی مانده است که از روشهای سنتی تفکر خارج است.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *