قلب خود را قبل از فعالیت ورزشی رصد کنید

شرکت در ارزیابی آمادگی جسمانی، راهی کاملا منطقی برای تعیین سطح آمادگی جسمانی اولیه و برنامه ریزی مناسب جهت زندگی فعال است. توصیه ی جدی ما حتی اگر فکر می کنید شخص کاملا سالمی هستید اندازه گیری ضربان قلب و فشار خون قبل از شروع برنامه ی ورزشی است.

اندازه گیری ضربان قلب در حالت استراحت:

ضربان قلب که نبض هم نامیده می شود عبارت است از تعداد ضربه هایی که قلب در یک دقیقه می زند. ارزیابی آمادگی جسمانی باید شامل اندازه گیری تعداد ضربان قلب در حالت استراحت یعنی زمانی که بدون حرکت نشسته اید، باشد.

برای اطمینان از دقت در شمارش تعداد ضربان قلب تان، سه روز متوالی و قبل از انجام دادن هر کاری آن را اندازه بگیرید و معدل سه نوبت را محاسبه کنید. اگر برایتان مقدور نیست هنگامی که دست کم ۳ ساعت بدون مصرف هیچ ماده ی کافئین دار یا عصبانیت از دست مدیرتان آرام نشسته اید اندازه گیری را انجام دهید.

راحت ترین محل برای شمارش نبض مچ دست است دو انگشت اشاره و میانی (نه شست) یک دست را به آرامی روی مچ دست دیگر و پایین تر از شست آن قرار دهید. بسیاری از افراد می توانند خط آبی رنگ شریان رادیال شان را ببینند.

نوک انگشتان را دقیقا همان جا قرار دهید. تعداد ضربان را برای یک دقیقه و اگر انسان حواس پرتی هستید برای ۳۰ ثانیه بشمارید و نتیجه را در عدد ۲ ضرب کنید.

در صورتی که واقعا و واقعا حواس پرت هستید ضربان را به مدت ۶ ثانیه بشمارید و نتیجه را در عدد ۱۰ ضرب کنید. هر چه زمان کمتری به شمارش اختصاص دهید اندازه گیری هم دقت کمتری خواهد داشت ولی دست کم اطلاعاتی درباره ی تعداد ضربان قلب استراحت به دست می آورید. راه ساده تر و سریع تر استفاده از نمایشگر ضربان قلب است.

ضربان قلب مطلوب استراحت، باید بین ۶۰ تا ۹۰ ضربه در دقیقه باشد. این تعداد در صورتی که سالم هستید یا به صورت ژنتیکی ضربان قلب آرامی دارید کمتر و اگر اصولا شخصی عصبی هستید یا سه لیوان کاپوچینوی غلیظ نوشیده اید، می توانید بیشتر هم بشود. علاوه بر کافئین، تنش و بعضی داروهای خاص نیز می تواند سبب افزایش ضربان قلب شود.

معمولا پس از یک تا دو ماه انجام دادن منظم تمرینات ورزشی تعداد ضربان قلب استراحت کمتر می شود که به معنای افزایش کارایی قلب است. در این شرایط قلب به جای ۹۰ ضربه در دقیقه می تواند همان مقدار خون را با ۸۰ ضربه در دقیقه پمپاژ کند.

دلیل این مسئله قوی تر شدن عضله ی قلب و توانایی آن برای بیرون راندن خون بیشتر با تلاشی کمتر در هر دقیقه است. در طولانی مدت این امر سبب پیشگیری از فرسودگی قلب می شود.