شیوع آسیب های عضوی اختلالات جنسی
تحقیقات اخیر روشن ساخت که شیوع آسیب های عضوی اختلالات جنسی حداقل ۵۰ درصد می باشد ولی توجه تنها به ناتوانی جنسی منحصرا عضوی با روانزا نبوده بلکه باید اختلالات ثانویه روانی به دنبال بیاریهای عضوی را نیز در نظر داشت. یک بیماری می تواند بدون تاثیر مستقیم بر ظرفیت نعوظ بر روی عملکرد جنسی اثر بگذارد. مثالها در این مورد شامل بیمارانی با تغییر تصویر جنسی بعد از ایلئوستومی یا کولوستومی یا قطع عضو می باشد.
گاهی مواقع بیماران ممکن است باور کنند که به علت بیماری باید از هر گونه تمایل جنسی به دور باشند یک مثال شایع افراد مبتلا به بیماری اترواسکلروتیک قلبی هستند که از هیجانات جنسی می ترسند. حتی بعد از پیوند عروق هم به علت ترس از پاره شدن یا گرفتگی عروق این حالت ادامه می یابد. گاهی در طی بیماری یک مرد، شریک جنسی او ممکن است در اختلال عملکرد جنسی فرد مبتلا دخالت داشته باشد. مثلا اگر همسر مرد مبتلا دچار ترس از گرفتاری به بیماری یا صدمه زدن به شوهر شود یا اینکه به علت ناتوانی شوهر خشمگین شود یا از جراحی تغیر شکل دهنده او نفرت داشته باشد، باعث تشدید ناتوانی جنسی همسر خود می شود. برخی اوقات بیمارانی با خشم، اضطراب خفیف و یا بی علاقگی به همسر توانایی کسب و نگداری نعوظ را از دست می دهند.
شاید این مربوط به آسیب پذیری سیستم نعوظی باشد. نعوظ نیاز به تعادل و هماهنگی مستقیم سیستم های عصبی مرکزی، محیطی، سوماتیک، واتونوم همچین سیستم های قلبی، شریانی، وریدی و غددی دیگر دارد. اضطراب خفیف همراه با نقص عضوی ظریف و تشخیص داده نشده ممکن است این تعادل را بر هم زده منجر به نارسایی نعوظ شود.
