مشکلات تنفسی در افراد چاق

دلایل زیادی برای آثار چاقی بر عملکرد ریوی وجود دارد. افزایش مقادیر چربی دیواره قفسه سینه و شکم موجب محدودیت حرکات تنفسی و کاهش حجم ریوی می گردد.

در بسیاری از تحقیقات اشاره بر آن است که فقط چاقی بیش از حد می تواند به طور قابل ملاحظه ای روی عملکرد ریوی تاثیر بگذارد. تاثیر اصلی چاقی بر کاهش حجم باقیمانده ریوی است که با افزایش فشار شکمی بر دیافراگم پیش می آید.

چگونگی انتشار چربی بدون توجه به کل چربی، روی ظرفیت تهویه ای در مردان موثر می باشد که در این حالت سطح چربی احشایی مهم به نظر می رسد.

برخلاف آثار نسبتا بی خطر افزایش وزن بر عملکرد تنفسی، افزایش وزن همراه با تنفس منقطع در خواب می تواند بسیار خطرناک باشد. تحقیقات نشان داده افراد چاقی که دچار این مشکل هستند با دیگر افراد چاق که به آن مبتلا نیستند تفاوت دارند.

تنفس منقطع در خواب در مردان شایع تر از زنان است که چنین افرادی به میزان فراوان خرناس می کشند و شدت صداهای شبانه آنها افزایش می یابد. اشباع اکسیژن شبانه نیز در آنها به شدت کاهش می یابد.

یکی از فرضیه های جالب آن است که به علت افزاش محیط دور گردن و چربی در ناحیه حلق، راه تنفسی افراد چاق مسدود می شود. خستگی مزمن، تنبلی و کندی، سردردهای صبح، فشار خون بالا و افزایش مقاومت ریوی از مشخصات این ناهنجاری است. تنفس منقطع در خواب اگر کنترل نشود می تواند منجر به افزایش فشار خون ریوی و افزایش گلبول های قرمز گردد و فرد را مستعد مرگ ناگهانی ناشی از بی نظمی بطنی کند.

به طور کلی افراد چاق در معرض خطر کم تهویه ای هستند که با افزایش فشار CO۲ در خون شریانی مشخص می شود. همانطور که اشاره شد فشار دیواره قفسه سینه و شکم بر دیافراگم ظرفیت سیستم تنفسی را کاهش می دهد. به خاطر عدم تطابق تهویه ای این افراد مستعد کمبود اکسیژن می شوند. هیپوکسی به همراه CO۲ در بیماران چاق سندرم پیک ویکیال خوانده می شود.