سهیم شدن مشکلات با دیگر افراد لکنتی
اگر چند نفر از افراد لکنتی که با برنامه خود درمانی پیش می روند با هم جلسه ای را مثلا به طور هفتگی داشته باشند بسیار مفید خواهد بود. ارتباطات اجتماعی و ملاقات گروهی افراد لکنتی و بحث پیرامون مشکلات گویایی و تجارب شخصی در نحوه غلبه بر لکنت امری است کاملا مفید و موثر. این جلسات باعث می شو که افراد با آگاهی از مشکلات و تجارب یکدیگر آرامش بیشتری یافته و اعتماد بنفس شان قوی تر گردد.
توضیح و تشریح چگونگی تاثیر ترس بر صحبت و رفتار افراد غیر لکنتی:
اگر شما یک وقتی بخواهید به افراد غیر لکنتی شرح دهید که ترس چگونه روی صحبت کردن کسی تاثیر می گذارد مثال زیر می تواند مورد استفاده و مفید واقع گردد.
ففرض کنید یک فرد غیر لکنتی، پاهای کاملا سالمی دارد انتظار می رود که او بدون کوچکترین مشکلی، خیلی راحت و آسان بر روی یک قطعه «الوار» چند متری که ۳۰ سانت عرض دارد و بر روی زمین گذاشته شده است راه برود.
اما اگر همانالوار را از زمین برداشته و بر روی دیواری که حدود دو سه متری از زمین ارتفاع دارد قرار دهیم و سپس از همان شخص غیر لکنتی بخواهیم که با نردبان بالا رفته و مجددا بر روی آن قطعه الوار راه برود احتمالا او دچار احساس ترس از افتادن خواهد شد. در نتیجه برای او خیلی مشکل خواهد بود که بطور طبیعی در بلندی بر روی الوار راه برود. و اگر بخواهد بالاخره بر روی آن الوار در ارتفاه راه برود به طور غیر طبیعی و غیر معمول راه می رود یا به احتمال قوی به صورت ترسان و لرزان راه خواهد رفت.
این مثال تقریبا در مورد افراد لکنتی مصداق دارد فرد لکنتی نیز ابزار و مکانیسم لازم را برای صحبت طبیعی دارد اما احساس ترس از مشکل صحبت کردن را نیز دارد این ترس از تجارب قبلی او مانده است و همین حالت موجب می شود که به خود فشار آورده و تقلا کند که در صحبتش دچار وقفه و گیر نشود و از آنجایی که صحبت راحت و روان با فشار و تقلا فراهم نمی شود در نتیجه او نمی تواند با سلاست صحبت کند.
