مرحله ی پیش نشانه اسکیزوفرنی

در صورتی که کودک یا نوجوانی احتمال خطر بالایی برای ابتلا به اسکیزوفرنی داشته باشد. آیا می تواند در مرحله ی پیش نشانه درمان شود؟مرحله ی پیش نشانه ی بیماری به این صورت تعریف می شود: دوره ای از تغییرات رفتاری و نشانه هایی که قبل از شروع نشانه های واضح روان پریشی رخ می دهد.

این مرحله با یک دوره ی قبل از بیماری مشخص می شود که می تواند نقص هایی در عملکرد اجتماعی و تحصیلی وجود داشته باشد. الزاما تمامی رفتارها و مواردی که پیش نشانه های بیماری در نظر گرفته می شوند به روان پریشی نمی انجامند.

علایم پیش نشانه ای غیر روان پریشی از جمله افسردگی، اضطراب و گوشه گیری اجتماعی پدیده های نسبتا متداولی هستند که در اختلالات روانپزشکی متفاوتی و به ویژه در بین نوجوانان به چشم می خورند. این نشانه ها همیشه برای پیش بینی وقوع آتی روان پریشی مفید یا مشخص نیستند.

تنها بلافاصله قبل از شروع کامل روان پریشی می توانیم بیماری را بهتر تشخیص دهید. این دوره اصطلاحا حالت روانی بی نهایت پر خطر نامیده می شود و به این صورت تعریف می شود: شروع نشانه های ملایم تر روان پریشی یا نشانه های جزیی ادواری روان پریشی که کمتر از هفت روز دوام داشته باشد، وجود تاریخچه ی خانوادگی از اسکیزوفرنی به مراه کاهش قابل ملاحظه ی عملکرد در سال گذشته. تقریبا ۲۰ تا ۴۰ درصد گروه بی نهایت پر خطر وارد مرحله ی روان پریشی شدند.

در حال حاضر نمی توان هیچ درمان قطعی برای افرادی تجویز کرد که قبل از شروع کامل روان پریشی ملاک های بی نهایت پر خطر را دارند. با این حال شواهدی وجود دارد که تجویز مقادیر کم ریسپریدون یا مقادیر متسوط اولانزاپین می تواند خطر تبدیل به روان پریشی را کم کند. هم چنین مشخص شده که تاخیر در درمان روان پریشی با نتایج ضعیف رابطه دارد. در صورتی که چنین چیزی رخ دهد با یک روانپزشک کودک مشورت نمایید.