لحظه حال هدیه الهی

به قدری درگیر خاطرات گذشته و یا رؤیاهای آینده بوده ایم که فراموش کرده ایم از لحظه لحظه عمرمان لذت ببریم و از روند فعلی زندگی خویش خرسند باشیم ولی آنقدر خود را برای شغل، درآمد، فرزندان، بازنشستگی و غیره آماده می کنیم که اگر همه آنها را کنار هم بگذاریم، متوجه می شویم که در واقع همیشه خود را برای پایان زندگی خویش آماده می کنیم.

علت این بی توجهی به اصل زندگی، داشتن ذهنیت مصرف گرایی سرسام آور است به طوری که باور کرده ایم اگر فلان اتومبیل، خانه، شغل، وسایل منزل و موقعیت را داشته باشیم به هدفمان رسیده ایم و لذا همواره به دنبال به دست آوردن آنها هستیم، به طوری که هدف ما به جای زندگی کردن، داشتن و به دست آوردن مادیات زیاد و موقعیت های بالاتراست.

این ذهنیت مصرف گرایی باعث شده تا شادمانی خویش را به تعویق بیندازیم به تعویق انداختن شادمانی یعنی به منظور خوشحال بودن باید شرایطی خاص فراهم شود.

مثلاً می گوییم زمانی خوشحال خواهم شد که …

-همسر مناسب پیدا کنم

– بچه هایم ازدواج کنند

– بچه هایم در تحصیل موفق شوند

-شغلی مناسب و با درآمد کافی به دست آورم

-اتومبیل داشته باشم

-خانه داشته باشیم.

ولی واقعیت نشان می دهد ما وقتی خانه و اتومبیل خریده ایم، شغل مناسبی به دست آورده ایم و سایر موقعیت هایی که در آرزویش بوده ایم ، رسیده ایم ولی اغلب خوشحال نیستم که دلیل این عدم شادمانی و نبودن در لحظه حال است زیرا زندگی فقط در لحظه حال یافت می شود گذشته، گذشته و آینده هم نرسیده است و اگر مهارت حضور در زمان حال را نداشته باشیم حقیقتاً زنده نیستیم.

برای داشتن لحظات سرشار از شادمانی حقیقی باید:

– خودت باشی، سعی نکن کپی این و آن باشی، این تویی که باید برای خودت تصمیم گیری

– خود را دوست بدار و به خود احترام بگذار و زندگی را ضیافتی بزرگ بدان که خداوند تو را به آن دعوت کرده است و از این بابت از خدا تشکر کن

– هوشیار باش به آنچه در این لحظه برداشت یا تجربه می کنی، تمرکز کن و از آن لذت ببر

– خود را از دیگران جدا ندان و با افراد و همه چیز ارتباط برقرار کن، و امروز و فردا نکن

– حرفهای زیبا و آرامبخش به خود و دیگران بزن زیرا حروف و کلمات زیبا شفابخش هستند

– به آنچه در اختیارت هست عشق بورز

– به زیباییهای اطرافت توجه کن

– امروز مطلب تازه ای بیاموز

– به نزدیکان خود محبت کن

– و آخرین کلام که آزاد باش

زیرا آزادی حقیقی، آزاد بودن از گذشته و آینده است

خاطرات نباید تو را به گذشته بکشانند.

برگشتن به گذشته، شیوه هستی نیست

زیرا هستی به عقب بر نمی گردد

آزاد بودن از آینده، نیز به معنای آزادبودن از خیالات و آرزوهاست

نه گذشته واقعیت دارد نه آینده

هر دوی اینها، اعتبار ذهن اند

آنچه که واقعیت دارد و از آن توست لحظه حال است

و تنها لحظه حال است که زندگی در آن جریان دارد

پس باور کنیم دیروز بخشی از تاریخ است.

فردا رمز و رازی بیش نیست

امروز هدیه ای است

پس هدیه را بپذیر وگرامیش بدار

تا به جای مرگ تدریجی واقعاً زندگی کنی