کدام دستگاه قلبی عروقی بهترین است؟
ورزش
دستگاه های قلبی- عروقی خانگی، در اشکال فانتزی و انواع حیرت آوری عرضه می شوند. آیا باید دستگاه بدن سازی الیپتیکال بخرید؟ دستگاه پاروزنی چطور؟ نکند پاروزنی الیپتیکال بهتر باشد؟
هر چند گزینه های متنوعی در اختیار شماست اما مطئمن باشید که کیفیت تمام آنها از هر زمان دیگری بهتر است.
پاسخ همیشگی ما: دستگاهی که برایتان قابل استفاده باشد. به همین سبب امتحان کردن دستگاه های مختلف قبل از خریدن و آوردن به خانه بسیار اهمیت دارد. مسلما نمی خواهید پولتان را صرف خرید دستگاهی کنید که پس از مدتی به یک وسیله ی جاگیر و پر از گرد و خاک در گوشه ی خانه تبدیل می شود که هر آن در آرزوی خلاصی از شر آن هستید.
دو وسیله مقرون به صرفه برای تمرینات قلبی عروقی
قدرت جسمانی خود را می توانید با استفاده از وسایل ارزان نیز بالا ببرید.
تخته استپ
با اینکه در واقع فرقی با سکوی معمولی ندارد اما می تواند اندام متناسبی به شما وعده دهد. اکثر این تخته ها مکعب مستطیل و از جنس پلاستیک سخت و بعضی انواع آن چوبی هستند. تخته استپ های دارای کیفیت بالا روکشی لاستیکی برای پیشگیری از سر خوردن شما در حین اجرای حرکات دارند. مدل الگویی این تخته ها را که با سوار شدن روی یکدیگر ارتفاع بیشتری می گیرند، انتخاب کنید.
طناب
شاید صحبت از طناب شما را به یاد زنگ تفریح دوران دبستان بیندازد اما اشتباه نکنید. طناب زدن یکی از روش های بسیار موثر در تناسب اندام و کسب آمادگی جسمانی و چربی سوزی است. این حرکت در تقویت سیستم قلبی عروقی، بهبود چالاکی، سوزاندن ۱۵ کالری در هر دقیقه، تقویت ران ها و ساق پا، عضله ی شکمی، پشت، سینه ای و شانه تاثیر زیادی دارد. می توانید طناب را همه جا همراه داشته باشید و استفاده از آن هم نیاز به فضای زیادی ندارد.
بیشتر طناب های فعلی از مواد سختی مثل پلاستیک فشرده ی شفاف، سیم فلزی با روکش آکرلیک یا پلیمرهایی ساخته می شوند که حتی تلفظ نامشان هم مشکل است. استفاده از این طناب ها به سرعت و روانی تمرینات کمک می کند. طناب هایی با دستگیره های کائوچویی، فومی یا لاستیکی که مانع پینه بستن کف دست می شود مناسب ترند.
می توانید طناب هایی مناسب با قیمتی قابل قبول از فروشگاه های ورزشی تهیه کنید. برای تعیین طول دقیق طناب در وسط آن بایستید و دستگیره ها را از طرفین تا زیر بغل بالا بیاورید.
اگر هدفتان از طناب زدن بالا بردن مهارت، چالاکی و سرعت است از طناب های سبک استفاده کنید. طناب هایی به وزن ۱۱۳ تا ۲۲۵ گرم برای بالا بردن استقامت عضلات مناسب اند. هر دو نوع سبک و سنگین طناب را تهیه کنید و ترکیبی از آنها را در تمریناتتان به کار ببرید. سنگینی طناب باید مربوط به وزن طناب باشد نه دستگیره ها زیرا در چنین صورتی در مچ دست دچار کوفتگی و خستگی شدید می شوید.
اگر شمارش پرش ها باعث تشویق شما می شود از طناب هایی استفاده کنید که شمارشگرهای دستگیره ها، تعداد پرش، زمان و میزان کالری سوزی را نشان می دهند. ما نوعی طناب زدن رایانهای بدون دخالت طناب واقعی را هم امتحان کردیم که به واسطه ی آن به سرعت می پرید و دستگیره های طنابی نامرئی را در دستانتان می چرخانید. راستش را بخواهید کمی مسخره به نظر می رسد به خصوص اینکه بخش مهمی از فواید طناب زنی به فراگیری مهارت ها و هماهنگی اعضاب بدن هنگام پریدن از روی طناب مربوط می شود.
هنگام طناب زدن بازوها را آزاد و کمی خمیده نگه دارید بالاتنه را تا حد امکان حرکت ندهید و به جای چرخاندن دایره وار بازوها تنها مچ ها را بچرخانید. ابتدا چند ست کوتاه حدود ۳۰ پرس با طناب سبک سپس ۵ تا ۱۰ پرش با طناب سنگین انجام دهید. بین هر ست درجا بزنید و استراحت کنید. به تدریج تعداد ست ها و پرش های هر ست را بیشتر و زمان درجا زدن را کمتر کنید. در نهایت می توانید ۱۰ دقیقه مداوم طناب بزنید.
