چرا دیگران را معطل خودم نگه می دارم؟
تاخیر مدام به طور معمول از یک یا ترکیبی از انگیزه های ناخودآگاه ریشه می گیرد. شما به احساس مسلط بودن نیاز دارید. منتظر نگه داشتن دیگران شما را در موضع قدرت قرار می دهد.
احساس می کنید افرادی که منتظرتان می مانند به نحوی به شما وابسته هستند. شما به شدت نیاز دارید احساس کنید موقعیتی را تحت کنترل خود دارید حتی اگر آن موقعیت فقط شروع یک جلسه باشد یا تعیین زمان شام خوردن. در جایی که همه سر وقت حاضر می شوند شما ناخودآگاه احساس می کنید اگر سر وقت برسید بی ارزش می شوید.
عامل دیگر احترام است اگر برای خود احترام کمی قایل باشید خیلی برای شما مهم نیست که دیگران فکر کنند آدمی بی ادب و بی ملاحظه ای باشید اگر برای کسی که ملاقات می کنید احترام کمی قابل باشید به منتظر نگه داشتن یا هدر ددادن وقت او اهمیت نخواهید داد.
با دیر کردن می توانید خودنمایی کنید زیرا فرصتی به شما می دهد که به دیگران نشان دهید فرد مهمی هستید و این که وقت شما از وقت دیگران با ارزش تر است همچنین تاخیر مداوم ممکن است جلوه ای ناخودآگاه از خشم یا آزردگی نسبت به کسی که با او قرار ملاقات دارید باشد. در این حالت شما ناخودآگاهانه طرف مقابل را به زحمت می اندازید زیرا از او متنفر و آزرده هستید یا به نحوی نسبت به او حسادت می ورزید.
در نهایت ممکن است گرایش به دیر کردن حالتی روان شناختی داشته باشد. رقابت با گذر زمان موجب ترشح آدرنالین در شما می شود. به همین دلیل ممکن است جوینده ی شور و هیجان باشید و از فعالیت هایی مانند ورزش آزاد لذت ببرید همچنین احتمال دارد به عنوان فردی بی باک و بی پروا شناخته شوید زیرا نیاز شما برای هیجان شما را وادار می کند که دست به ارهای خطرناک بزنید.
چه باید کرد؟
- مسئولیت انجام کارهای کوچک را بپذیرید آن ها را با موفقیت به پایان برسانید و همین رویه را دنبال کنید اغلب هنگامی که فکر می کنیم در بیشتر کارهایمان شکست خورده ایم توقع چندانی از خودمان نداریم و تمایل به پذیرش مسئولیت های مهم نشان نمی دهیم اما هنوز نیز احساس می کنیم نیاز داریم شرایط را تحت کنترل داشته باشیم حتی اگر آن شرایط به کوچکی موردی مانند تعیین زمان یک ملاقات باشد. انجام برخی از کارهایی مانند شستن ماشین، کارهای اولیه، کنترل کیفیت کالاها، ده دقیقه دویدن، خرید هدیه برای کسی، کادو کردن آن و مرتب کردن تختخواب را که می دانید می توانید با موفقیت انجام دهید بر عهده بگیرید و به این طریق به ریشه ی این گرایشتان حمله کنید. بنابراین تاثیر تمام این کارها را که با موفقیت انجام می دهید مورد توجه قرار دهید و شایستگی و کارامدی خود را مورد تحسین قرار دهید.
- خشم خود را به سوی دیگران جهت ندهید. شاید از سرکوب خشمتان احساس ناکامی و ناراحتی کنید یا شاید از وجود احساسات خشمتان آگاه نیستید اما اگر به صورت مدام دیگران را منتظر خودتان نگه می دارید با یک نوع رفتار منفعل- پرخاشگرانه روبه رو هستید که باید تحت درمان قرار بگیرید.
- برای وقت خود ارزش قایل شوید و به همان اندازه نیز برای وقت دیگران نیز احترام بگذارید. هنگامی که زمان جلسه ها به خاطر تاخیر کسی به تعویق می افتد تمام اعضای جلسه و حتی فردی که تاخیر کرده ضرر می کنند زیرا از مقدار سودمند زمان جلسه کاسته می شود. بدون احترام به خودتان نمی توانید به دیگران احترام بگذارید و برعکس. این دو در کنار هم مکمل یکدیگر هستند.
