اسرار پیدایش انسان و راز موسیقی الهی

تاریخچه باورهای تمدن های باستان به اصل وجودی ِ موسیقی و غیرزمینی بودنش!
.
بسیار از تمدن های باستانی و حتی حال حاضر روی سیاره زمین ، اصل موسیقی و آلات باستانی موسیقی را غیر زمینی و هدیه ای از آسمان برای ما می دانندو بطور عجیبی در خیلی از مناطق مردم بر این معتقدند که نواهای روحانی موسیقی متعلق به سرزمین خدایان اسمانی ما (در استعاره بهشت) است.
بزرگترین و پر وسعت ترین اعتقادها در بین سرخپوستان اسرار آمیز جهان است. سرخپوستان بطور یقینا از باستان بر این عقیده اند که زمانی که خدایان برای چندمین بار به کنارم آمدند ما را با صداهایی عجیب آشنا کردند که باعث آرامش زندگی ما شد. آنها راه این موسیقی را به ما نشان دادند و حتی آواهایی روحانی. این هدیه ای بود برای ما ، برای روح ما و ما با آن به نیایش می پردازیم و روح مان را بسوی آسمان هدایت میکنیم. هیچ چیز زیباتر از یادآوری خالقین با موسیقی نیست.
در هند مردم آئین پرست ساز رباب و جارب را که در اصل از این سرزمین کشف شد را آسمانی می دانند. حتی در ایران خودمان دراویش بزرگ سرزمین (که طبق مکتوبات کتاب مقدس، داوود را سفر کرده به سرزمین خدایان میدانند و سوگند بزرگ شان نیز بر داوود است) تمامی آلات موسیقی شان را آسمانی می دانند _ دف و تنبور _ از مهم ترین آلات موسیقی دراویش است که آنان نیز باور دارند که این سازها از آسمان بسوی آنان فرستاده شده.. این آیین داران بشدت با نواختن این سازها (دف و تنبور) به خلسه عمیق وارد میشوند و حتی از خود بی خود میشوند و روح و جسم را اصلا روی زمین نمیبینند.
در اسرائیل از زمان باستان یهودیان ، ساز بادی شوفار در جشن های معنوی نواخته میشود. این ساز را یهودیان در هنگام نبرد سرزمین کنعان در پشت دیوارهای شهر اریحا استفاده کردند. آن روز یوشع این ساز را نواخت.. واژهی شوفار و شیپور احتمالاً هردو از یک ریشه هستند
یهودیان جهان این ساز مقدس را فرستاده آسمانی می دانند و به همین دلیل اصل موسیقی بسیار برایشان تقدس دارد.
در اساطیر باستان سرزمین ایران نیز و در اشعار بسیار گسترده بزرگان روحانی سرزمین (شمس تبریزی ، مولانا ، سعدی و …) اینکه روح انسان با موسیقی وارد کالبد انسان شد و روح با آن تا ابد آمیخته است ، مکررا تکرار شده.
در آیین مولانا ، موسیقی مهم ترین و بزرگترین راه رسیدن به خلسه روح و نزدیک کردن خود بسوی کمال و تکامل روح و تمام کردن چرخه تناسخ و تکامل و وارد شدن به اقلیم گاه خالقین ما ( سرزمین نور) است..