با پستانداران بال‌دار ژوراسیک آشنا شوید.
دایناسورهایی که ۱۶۰ میلیون سال پیش در چین زندگی می‌کردند، دو همسایه‌ی پرنده داشتند. موجودات عجیبی که دارای بدن‌های بلند، دست‌های بلند، انگشتان پا و غشاهایی بال مانند برای پرواز از درختی به درخت دیگر بودند. این حیوانات ماقبل تاریخ «Maiopatagium Furculiferum» و «Vilevolodon Diplomylos» نامیده می‌شدند و نخستین پرندگان شناخته شده در تاریخچه‌ی طولانیِ پستانداران اولیه هستند.
Maiopatagium furculiferum و Vilevolodon diplomylos از خانواده‌ی منقرض شده‌ی پستانداران زنده هستند و به هارامیدیا که شاخه‌ی کاملأ منقرض شده در درخت تکامل پستانداران است، تعلق دارند. فسیل این دو دایناسور، در تپه‌های شمال شرقی تیائویشان در پکن چین، کشف شدند. این فسیل‌ها غشاهای بال مانند بین اندام‌های جلویی و عقبی را نشان می‌دهند که به خوبی فسیل شده‌اند. آن‌ها همچنین ویژگی‌های اسکلتی زیادی را در مفاصل شانه و بال جلویی نشان می‌دهند که باعث چابکی و پرواز این حیوانات باستانی شده بودند. پروفسور «ژو ژی لو» از دانشگاه شیکاگو، این فسیل‌ها را در دو مقاله‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی Nature منتشر شدند، توضیح می‌دهند.
پروفسور لو گفت: «این پستانداران ژوراسیک واقعأ اولین پرندگان هستند، زیرا اولین بال‌ها را در میان تمام پستانداران به‌دست آورده‌اند. با هر فسیل جدیدی از عصر دایناسورها تعجب می‌کنیم که پیشینیان پستانداران از لحاظ تغذیه و سازگاری‌های حرکتی تا چه حد متنوع بودند. به‌نظر می‌رسد در مورد تنوع موفقیت‌آمیز پستانداران مدت‌های پیش صحبت شده بود.»
Maiopatagium furculiferum و Vilevolodon diplomylos دارای اکولوژی مشابه با پستانداران پرنده‌ی مدرن هستند، اما تفاوت‌های قابل توجهی نیز دارند. امروزه، مشخصه‌ی بیشتر پرندگان رژیم غذایی گیاه‌خواری آن‌ها است که معمولأ شامل دانه‌ها، میوه‌جات و دیگر بخش‌های نرم گیاهان گل‌دار است. اما Maiopatagium furculiferum و Vilevolodon diplomylos در دنیای ژوراسیک زندگی می‌کردند، در جایی‌که حیات گیاهی با سرخس‌ها و بازدانگانی مثل سیکاد، گینکگو و مخروط احاطه شده بود.
این رژیم غذایی و سبک زندگی متمایز دوباره ۱۰۰ میلیون سال بعد در میان پستانداران مدرن ظهور پیدا کرد. نویسنده «دیوید گراسنیکل»، دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه شیکاگو گفت: «جالب است که سازگاری‌های هوایی خیلی زود در تاریخچه‌ی پستانداران رخ دادند. نه تنها این فسیل‌ها روند فسیلی شدن نفیسِ غشاهای بال مانند، اندام، دست و پای پستانداران را نشان می‌دهند، بلکه تحرک و رفتار جدید پرواز را نیز ترسیم می‌کنند.»
