بو و ظاهر غذا به هضم خوب غذا کمک می کند

بعد از یک روز طولانی کار ، بعضی اوقات نمی توانیم به خودمان کمک کنیم و اولین وعده غذایی را که پیش رو داریم شروع کنیم. اما چگونه می توانیم به هضم غذا تا حد ممکن کمک کرده و مواد غذایی را تا حد ممکن جذب کنیم؟ و واکنش کبد ما در این باره چیست؟

یک مطالعه جدید از Cell Reports نشان می دهد که اگر بو و ظاهر غذا را درک کنید ، بدن آن را بهتر هضم می کند. تحقیقات نشان داده است که سلولهای عصبی خاصی که در موشهای تازه تغذیه شده فعال شدند ، در موشهایی که فقط در معرض بوی غذا یا غذا بودند ، به همین ترتیب فعال شدند. این باعث شد کبد آنها برای مواد مغذی و کالری آماده شود ، اگرچه غذایی به آنها داده نمی شد. این تحقیق می تواند به دانشمندان کمک کند تا درک کنند که بدن ما چگونه به درک حسی غذا واکنش نشان می دهد.

کاملاً مشهور است که وقتی گرسنه هستیم ، بدن ما نورون تولید می کند که میزان آن به میزان گرسنگی در بدن ما بستگی دارد. پس از مدت طولانی گرسنگی ، مغز ما یک نورون (AgRP) تولید می کند که اشتها را تحریک می کند و به ما می گوید در اسرع وقت غذا بخوریم. بعد از خوردن غذا ، ما پرووپیوملانوکورتین را فعال می کنیم (POMC) ، که اشتها را سرکوب می کند. برای سالها این فرضیه مطرح شده است که تنها راه فعال سازی نورونهای POMC مصرف کالری از غذا است.

در سال ۲۰۱۵ ، هنگامی که گروهی از محققان از آزمایش فهمیدند موش ها تازه در معرض دید غذا و بوی آن قرار گرفته اند ، همه چیز تغییر کرد و تولید POMC بلافاصله AgRP را شروع و دلسرد کرد.

در این مطالعه ، ۳ گروه مختلف موش به مدت ۱۶ ساعت مشاهده شد. گروه اول تغذیه شدند ، گروه دوم در معرض بو و غذا قرار گرفتند و گروه سوم بدون تحریک حسی گرسنه نگه داشته شدند.

آنها دریافتند که فقط پس از پنج دقیقه استشمام و مشاهده غذای غیرقابل دسترسی ، سلولهای عصبی کافی POMC در گروه حسی تحریک شده اند تا تولید MTOR و XBP1 آغاز شود. این فرآیند به تبدیل اسیدهای آمینه از غذا به پروتئین کمک می کند.

نتیجه مطالعه

این واکنش ، که در گروه دوم موش ها رخ داد ، یک واقعیت جالب را نشان داد. خود بینایی و بوی غذا برای تحریک سلول های عصبی POMC در مغز کافی است و به کبد کمک می کند تا کالری ها و مواد مغذی را برای جلب رضایت بدن تجزیه کند. به گفته تیم تحقیقاتی ، این فعالیت می تواند بر تولید انسولین نیز تأثیر بگذارد که می تواند به افرادی که در تولید آن مشکلی دارند کمک کند.

فقط برونینگ ، مدیر موسسه ماکس پلانک ، می گوید:

“این فرآیند پردازش بهتر پروتئین می تواند چاقی را مختل کند ، که می تواند کبد را برای آماده سازی پروتئین پس از غذا آماده نکند ، و بنابراین می تواند بر میزان تولید انسولین تأثیر بسزایی بگذارد. این چیزی است که ما به آن فکر می کنیم و قصد داریم در تست های آینده به آن بپردازیم. “