تاثیر سیاه چاله ها بر تشکیل ستاره های جدید در یک کهکشان
ابر سیاه چاله ناحیه‌ای از فضا-زمان است که از فروپاشی ستاره های عظیم تشکیل می شوند و حالا محققان از ارتباط مستقیم بین حجم آنها و تشکیل ستاره های جدید خبر داده اند.
ابر سیاه چاله ها معمولا در مرکز کهکشان قرار دارند و حجم برخی از آنها به یک میلیون برابر خورشید نیز می رسد.
نظریه های اخترشناسی حاکی از این است که ابر سیاه چاله با مکش گازهای سرد مورد استفاده در تشکیل ستاره های جدید، در تعیین میزان رشد هر کهکشان و تعداد ستاره های آن نقش مهمی ایفا می کنند.
محققان دانشگاه کالیفرنیا سانتاکروز اخیرا در مطالعه ای جدید با بررسی سن ستاره ها به بررسی این نظریه پرداخته اند.
این تیم تحقیقاتی برای تعیین سن ستاره ها طول موج های متفاوت نوری که از کهکشان های عظیم اطراف به زمین می رسد را با استفاده تلسکوپ هابی-ابرلی اندازه گیری کرده اند.
آنها سپس با مقایسه سن ستاره ها و اندازه ابر سیاه چاله های مرکز هر کهکشان دریافته اند که هرچه ستاره ها جوانتر باشند، سیاه چاله ها کوچکتر هستند.
رابطه بین حجم این اجرام فضایی و نرخ تشکیل ستاره ها در رابطه با تمامی ستاره هایی که در طول عمر یک کهکشان تشکیل می شوند، صدق می کند.
«جین برودی»، یکی از محققین این پروژه می گوید:
این تحقیق نخستین شواهد تجربی مستقیم از تاثیر سیاه چاله ها بر تاریخچه شکل گیری یک کهکشان محسوب می شود.
این نتایج با تئوری های قبلی اخترشناسان درباره مکش گاز و آزادسازی انرژی توسط سیاه چاله ها انطباق دارد و آنها پیش از این به ارتباط مستقیم بین قدرت سیاهچاله و تشکیل ستاره های کمتر در یک کهکشان اشاره کرده بودند.
با این حال این نخستین بار است که تاثیر حجم سیاه چاله بر تشکیل ستاره ها و روند شکل گیری کهکشان توضیح داده می شود.
