تجربیات کودکی DNA را تغیر می دهد

دوران کودکی اهمیت بسزایی در زندگی هر فرد دارد و حالا نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این تجربیات اولیه زندگی توانایی تغییر بدن در سطح ژنتیکی را دارد.

حالا محققان می‌توانند به طور دقیق پیش‌بینی کنند که آیا ژن‌های مسئول تعدیل التهاب، توسط اتفاقات کلیدی دوران کودکی تغییر یافته‌اند یا خیر؛ این پروسه نشان می‌دهد که بیماری‌هایی که فرد بعدها در زندگی به آنها مبتلا می‌شود، می‌تواند نتیجه رویدادهای سال‌های اولیه وی باشد.

یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه نورث وست آمریکا صدها ژن مرتبط با التهاب را مورد بررسی قرار دادند تا اطلاعاتی از تغییرات اپی‌ژنتیکی (وراژنتیک) به دست آورند. آنها بر این باور بودند که رابطه میان محیط کودکی و تفاوت در فرآیندهای التهابی می‌تواند منجر به تغییرات ژنتیکی شود.

گفتنی است که مطالعه اختلافات سلولی و فیزیولوژیکی است که به وسیله تغییر در توالی DNA ایجاد نمی‌شود، اپی‌ژنتیک اصولاً مطالعه عوامل خارجی یا محیطی است که باعث روشن یا خاموش شدن ژن‌ها می‌شود و روی چگونگی خوانده‌شدن ژن‌ها اثر می‌گذارد.

در حالی که ترتیب DNA ژنوم انسان کم و بیش در نطفه قفل می‌شود اما محققان دریافتند که بعضی اوقات ژن‌های ویژه‌ای از طریق فرآیندی که ما آن را اپی‌ژنتیک می‌خوانیم، همچنان قادر به تغییر و تحول هستند. یکی از شکل‌های برجسته این فرآیندهای اپی‌ژنتیک «متیلیشن» است که گروه متیل (CH3) به طریقی به ساختار DNA اضافه می‌شود که عملکرد آن را مختل می‌کنند.

متیلیشن علاوه بر اعمال تغییرات اپی‌ژنتیکی، نحوه ایجاد اختلال در طرح اولیه ژنتیکی انسان را نیز متحول کرده است.
زمانی زیست‌شناسی به عنوان سرنوشت ژنتیکی ما در نظر گرفته می‌شد اما حالا به این درک رسیده‌ایم که پدیده‌های محیطی ظریف هم می‌تواند تاثیر عظیمی در غیرفعال کردن ژن‌های کلیدی داشته باشد.

به نظر می‌رسد که اپی‌ژنتیک تکامل یافته تا در واکنش سریع به تغییرات اطراف، ژنوم انسان را تغییر دهد. هنوز درک وسیعی از انواع مختلف تغییرات اپی‌ژنتیکی نداریم. این تغییرات می‌تواند به شکل‌های مختلفی، از نحوه خوابیدن تا وضعیت مالی، در فرد بروز کرده باشد. دوران کودکی، بخش بسیار مهمی از زندگی هر فردی است؛ امکان دارد در این دوره فرآیندهای بیولوژیکی آغاز شوند که به طور مستقیم بر سلامت فکری و جسمی آینده فرد تاثیر می‌گذارند.