خلاصه ای از زندگی آلبرت انیشتین
« آلبرت انیشتین » در مارس ۱۸۷۹ در شهر جنوبی « یولم » در آلمان به دنیا آمد . یک سال بعد از تولد او خانواده اش به حومه شهر مونیخ رفتند . پدر آلبرت صاحب یک کارخانه ی الکتروشیمیایی بود .
مادر انیشتین به موسیقی علاقه داشت ، و در شش سالگی به انیشتین درس ویولون میداد . ابتدا آلبرت نمی خواست آن درس را یاد بگیرد ، اما بعدها در موسیقی مهارتی کسب کرد ، و دوست داشت سونات های موازات را بنوازد . او تا آخر عمرش هنگام فراغت به موسیقی روی آورد ، و با لذت از آن ، خستگی خود را فراموش می کرد .
در دوران بچگی علایم نبوغ در آلبرت مشاهده نمی شد ، و حتی به قدری دیر سخت گفتن یاد گرفت ، که والدینش می ترسیدند ، او کر و لال باشد . پدر و مادر آلبرت یهودی بودند ، ولی آلبرت در نزدیکترین مدرسه – که زیر نظر کاتولیک ها اداره می شد – درس می خواند .
عموی آلبرت – که مهندس بود – او را به مطالعه ی ریاضیات ترغیب کرد . مطالعه ی هندسه مورد توجه انیشتین جوان واقع شد . مدرسه به تدریج برای انیشتین خسته کننده می شد . او در ریاضیات خیلی پیشرفت کرده بود ، ولی در سایر دروس بسیار ضعیف بود . او را از مدرسه اخراج کردند و پس از آن در امتحان ورودی پلی تکنیک فدرار سوئیس در شهر زوریخ شرکت کرد ، ولی در امتحان مردود شد . مدتی معلم فیزیک شد ، و کمی بعد استعفا داد .
در سال ۱۹۰۵ تئوری نسبت مخصوص را به صورت فرمول درآورد ، که سرانجام دیگران با استفاده از آن بمب اتمی ساختند . انیشتین از موضوع ساختن بمب اتم ناراحت و متاثر گردید . او آرزو داشت که نیروی اتم برای بهبود وضع زندگانی بشر به کار رود . انیشتین در آوریل ۱۹۵۵ در گذشت . او تا دم مرگ می کوشید ، از قوانین حاکم بر طبیعت به نفع توجیه قوانین ریاضی استفاده کند .
