خواهران کارآفرین که تجربیات هنری خود را به شرکت جهانی تبدیل کردند

دو خواهر آمریکایی، از ایده‌ی پروژه‌های هنری جانبی خود به کسب‌وکاری با رشد سریع رسیده‌اند که اهداف اجتماعی آن‌ها را نیز محقق می‌کند.

لیلی و هوپی استاکمن، همیشه عاشق کارهای هنری بودند. در دوران کودکی دیوارهای گاراژ خانه‌ی خود را، که در نیوجرسی واقع‌شده بود، کاملاً نقاشی کرده بودند. امروز این دو خواهر انرژی و استعداد هنری خود را به استودیو چاپ Block Shop در لس‌آنجلس و جایپور منتقل کرده‌اند. در واقع چیزی که به‌عنوان یک سرگرمی آزمایشی آغازشده بود، به یک سازمان اجتماعی و یک فروشگاه طراحی دوست‌داشتنی تبدیل‌شده است. این شرکت با حمایت از صنعتگران هندی، برای آن‌ها فرصتی را فراهم می‌آورد تا در استودیوی Block Shop، محصولاتی نظیر شال، پارچه و قالیچه تولید کنند. اما پیشرفت امروزی آن‌ها، سریع و آسان به دست نیامده است. در این مطلب مروری داریم به مسیری که خواهران استاکمن طی کرده‌اند:

 قدم اول: پتانسیل خود را در فعالیت‌های جانبی آزمایش کنید

زمانی که لیلی استاکمن، به‌عنوان یک هنرمند و تاجر نقاشی در شهر جایپور هند زندگی می‌کرد، با خانواده‌ی چیپا آشنا شد که حرفه‌ی اصلی خانوادگی آن‌ها، چاپ قلمکار بود. لیلی در کنار آن‌ها سعی می‌کرد به‌جای طرح‌های سنتی که عمدتاً نقشه‌ای ترمه و گل‌دار بودند، اشکال هندسی سایز بزرگ را طراحی و چاپ کند. هوپی نیز در این زمان از طریق پیام‌های متنی یا اسکایپ، با خواهرش در تماس بود و کارهای او را پیگیری می‌کرد. دو خواهر پس از مکالماتی که با یکدیگر داشتند، متوجه شدند که فرصت خوبی برای تولید محصولی که آن را «پوشیدنی‌های هنری» می‌نامیدند، وجود دارد. پس‌ازآن لیلی پروژه‌های تجربی خود را به خانه‌ی هوپی در کمبریج ماساچوست منتقل کرد. آن‌ها از دوستانشان بازخورد می‌گرفتند و هم‌زمان مقدمات راه‌اندازی یک کسب‌وکار را فراهم می کردند. اما تاز مانی که نخستین نمونه‌ی محصول خود را آماده کنند، سه سال طول کشید. سال ۲۰۱۳، همه‌چیز تغییر کرده بود.

قدم دوم: مأموریت حرفه‌ای خود را مشخص کنید

در این زمان هوپی دانشجوی دانشکده‌ی بازرگانی هاروارد بود. همسر لیلی، به آن‌ها کمک کرد که پس از سال‌ها، دوباره هر دو خواهر خانه‌ی مشترکی داشته باشند. آن‌ها از اتاق‌های خانه، به‌عنوان انبار محصولات تولیدی استفاده کردند. اما بنیان‌گذاران ما صرفاً نمی‌خواستند محصولات خود را بفروشند، بلکه می‌خواستند کسب‌وکار پایداری داشته باشند که از صنعتگران و هنرمندانی که به این کار مشغول بودند، حمایت کند. به همین دلیل هوپی در دوره‌های آموزشی کارآفرینی اجتماعی شرکت کرد و بررسی‌های آن دو، برای اجرای ایده‌ای که در سر داشتند، آغاز شد.

  قدم سوم: مشارکت‌های کسب‌وکار را قطعی کنید

خواهران استاکمن می‌دانستند که می‌توان روی مشارکت خانواده‌ی چیپا حساب کرد، ولی ابتدا باید برای رشد اولیه‌ی کسب‌وکار خود آماده می‌شدند. همان طور که هوپی می‌گوید، بهترین رنگرزی طبیعی آن نواحی در شهر باگرو، خارج از جایپور بود. گرچه خانواده‌های زیادی در این حوزه با یکدیگر همکاری می‌کردند، ولی مشکل اصلی عدم سازمان‌یافتگی آن‌ها بود. درحالی‌که دو خواهر تلاش می‌کردند Block Shop را به یک کسب‌وکار تکامل‌یافته تبدیل کنند، جامعه‌ی هنر پرینت این شهر هم تعاونی کوچکی راه‌اندازی کرد. سپس هر دو گروه باهم وارد مذاکره شدند تا روی مسائلی نظیر توزیع نیروی کار، حداقل سفارشات موردنیاز برای حمایت از جامعه و دستمزد عادلانه، به توافق برسند.

قدم چهارم: یک جدول زمانی برای موفقیت خود تنظیم کنید

عرضه‌ی محصولات تجربه‌ای امیدوارکننده، اما بسیار استرس‌زا بود. خواهران استاکمن سعی کردند یک طرح پشتیبان منطقی نیز برای زندگی خود در نظر بگیرند. هوپی یک پیشنهاد شغلی بازاریابی دریافت کرده بود و لیلی هم به‌عنوان مدرس در دانشگاه هاروارد کار می‌کرد. هوپی می‌گوید:

ما حداقل مبلغی را که برای مخارج زندگی، اجاره‌ی خانه و بلیت هواپیما لازم داشتیم برآورد کردیم. ما می‌دانستیم که باید هرماه ۳۰۰ تا ۴۰۰ شال بفروشیم و در طول شش ماه اول ۱۰۰ هزار دلار درآمد داشته باشیم. اگر به این هدف دست پیدا نمی‌کردیم، پیشنهادات شغلی جایگزین را می‌پذیرفتیم.

قدم پنجم: عرضه

لیلی و هوپی، پنج هزار دلار از مادرشان وام گرفتند و این تنها بودجه‌ی خارجی مورداستفاده‌ی آن‌ها بود. سپس یک وب‌سایت شاپیفای اولیه که لوگوی آن را در مایکروسافت پینت طراحی کرده بودند، راه‌اندازی کردند. ماه دسامبر سال ۲۰۱۲، خواهران استاکمن رسماً پذیرش سفارشات را آغاز کردند. در بخش پوشش رسانه‌ای، از وب‌سایت طراحی Design Sponge بهره گرفتند که به آن‌ها کمک کرد خیلی زود به سودآوری برسند. تنها چند هفته پس از عرضه‌ی اولیه‌ی محصولات، آن‌ها موفق شدند وام مادر خود را به او بازگردانند. محصولات به‌قدری زود فروش رفت که بنیان‌گذاران شرکت برای آن آمادگی نداشتند. مازاد تقاضا باعث شد محصولات ارزش بیشتری پیدا کنند. سری دوم محصولات انبار، حتی از مرحله‌ی اول هم سریع‌تر به فروش رفت. در تمام این مدت لیلی و هوپی تلاش می‌کردند هزینه‌های خود را از هر روشی که ممکن است، به حداقل برسانند. برای مثال به‌جای اینکه با شرکت پست فدکس تماس بگیرند تا محصولات آن‌ها را از انبار منتقل کند، خودشان محصولات را به اداره‌ی پست می‌بردند.

قدم ششم: برنامه‌ریزی برای آینده

پیرو رشد اولیه‌ی Block Shop، دیگر اتاق‌های خانه محل مناسبی برای نگهداری محصولات نبود. به همین دلیل خواهران استاکمن تصمیم گرفتند مکان دیگری را به‌عنوان ساختمان اصلی شرکت انتخاب کنند. ازآنجاکه هزینه‌ی املاک در شهر نیویورک بسیار بالا بود، آن‌ها با جوامع هنری لس‌آنجلس ارتباط برقرار کردند تا کسب‌وکار خود را به‌صورت دائمی به این شهر منتقل کنند. از طرف دیگر، شرکای آن‌ها در شهر جایپر هند نیز رشد خوبی را تجربه کرده بودند و حالا ۲۰ خانوار را پوشش می‌دادند. خواهران استاکمن می‌خواستند اطمینان پیدا کنند که تمام خانواده‌ها، به کارشان متعهدند و در ازای آن پاداش خوبی هم دریافت می‌کنند. هوپی می‌گوید:

برخلاف آنچه که استادان کسب‌وکار به ما آموزش داده بودند، ما نه کسب‌وکار منسجمی داشتیم و نه از یکپارچگی عمودی زنجیره‌ی عرضه بهره می‌بردیم. حتی بدون افزایش سرمایه‌، کارخانه‌ی خود را در کشور هند راه‌اندازی کردیم. چیزی که بیش از همه برای ما مهم بود، حفظ صنعت طراحی سنتی و چاپ قالبی بود، درست به همان شیوه‌ای که در طول صدها سال گذشته انجام می‌شد.

به‌مرورزمان، درحالی‌که خانواده‌های تحت پوشش کسب‌وکارشان را به نسل جوان می‌سپارند، Block Shop راه‌های جدیدی برای رشد، نوآوری و توسعه پیدا می‌کند. همان‌طور که هوپی اشاره می‌کند، جوانان ۲۰ و ۳۰ ساله با جهان آنلاین، ارتباطات دیجیتال و نحوه‌ی کار بارنگ‌های شیمیایی غیر سمی، آشنایی بیشتری دارند. به همین دلیل همکاری با نسل بعدی «بلوک پرینترها»، بسیار امیدبخش است و آینده‌ی خوبی را برای این صنعت نوید می‌دهد.