دندان های مصنوعی چرچیل پانزده هزار پوند فروش رفت
به گزارش روزنامه «گاردین» این مجموعه دندانهای مصنوعی به طور ویژه برای فک فوقانی چرچیل ساخته شده بود تا روش سخنوری قاطع و شمرده او را در دوران جنگ تحکیم کند. این دندانهای مصنوعی در سخنوری و نمادی که از چرچیل در مجامع علمی ارائه می کرد آنچنان نقش مهمی داشتند که نخست وزیر بریتانیا همواره دو مجموعه از آنها را با خود حمل می کرد.
این دندانهای مصنوعی توسط پسر دندانسازی که آنها را ساخته بود فروخته شد و انتظار می رفت که حداکثر به بهایی نزدیک به ۵ هزار پوند به فروش برسند. اما در نهایت یک کلکسیونر ( جمع آوری کننده) اشیاء مربوط به وینستون چرچیل ۱۵۲۰۰ پوند برای خرید آن پرداخت کرد.
روزنامه گاردین از قول یک کارشناس می نویسد این دندان های مصنوعی طوری طراحی و ساخته شده بودند که به شناخت لحن صدای ملایم و در عین حال قاطع نخست وزیر دز نطق های رادیویی معروف در دوران جنگ کمک می کرد.
این کارشناس می گوید که وینستون چرچیل از کودکی یک لکنت زبان مختصری داشت و به خصوص حرف سین را نمی توانست کامل تلفظ کند. بنابراین می توان گفت که این دندانهای مصنوعی در رهبری بریتانیا و حفظ جهان از خطر آلمان نازی نقش بسیار مهمی ایفا کرده اند.
در موزه علوم پزشکی بریتانیا یک کپی از دندانهای مصنوعی چرچیل در کنار دندانهای مصنوعی شخصیت های معروف تاریخ بریتانیا نگهداری می شود. به گفته کارشناسان چرچیل که شیوه بیان ویژه خود را داشت می خواست که صدا و نحوه گفتار وی به همان صورتی که همه آن را می شناسند باقی بماند. به همین خاطر دندانساز سازنده این دندان مصنوعی آنرا حدی بزرگتر ساخت که دقیقا به فک وی نچسبد و در نتیجه لکنت زبان مختصر وی را از بین نبرد.
حدس زده می شود که این دندانساز ۳ یا ۴ ست دندان مصنوعی مشابه برای چرچیل ساخته است که یکی از آنها با نخست وزیر اسبق بریتانیا به خاک سپرده شده است. این دندانهای مصنوعی حوالی آغاز جنگ جهانی دوم ساخته شده اند یعنی زمانی که وینستون چرچیل تقریبا ۶۵ ساله بود.
چرچیل به خاطر نطقهای برانگیزنده اش در دوران جنگ شهرت فراوانی دارد اما موضوع مربوط به دندانهای مصنوعی وی کمتر شناخته شده است. چرچیل از دوران کودکی مشکل دندان داشت و در سنین جوانی چندین دندان خود را از دست داد. نخست وزیر اسبق بریتانیا تا حدی از کار دندانساز خود راضی بود که وی را برای دریافت مقام شوالیه نامزد کرد.
وینستون چرچیل از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ و سپس بین ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵ نخست وزیر بریتانیا بود.
