ذوالقرنین و خورشید بخش اول

ذوالقرنین و خورشید

حَتَّى إِذا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَمِئَهٍ وَ وَجَدَ عِنْدَها

معیار تشخیص در دوسفر  ذوالقرنین به غرب و سپس به شرق .خورشید و محل خورشید و چگونگی حالت آن معرفی شده است خیلی هم به طور معمول  نمیگوید که به غرب رفت یا به شرق. بلکه با طول و تفصیل می فرماید به محل غروب خورشید رسید .

ذوالقرنین به «َ مَغْرِبَ الشَّمْس» رسید و دید خورشید در چشمه ای تیره فرو می رود .آنچه به طور قطع می توان فهمید این است که حضرت ذوالقرنین(ع) یک پدیده مرموز کیهانی مشاهده کرده است البته میتوان حدس زد که جرم مرموز کیهانی مورد اشاره آیه یک  اختروش است.{برای اطلاع از ماهیت اختروش ها به مقالات نجوم وفضا مراجعه کنید}

نه اینکه سایه خورشید را دید، خود خورشید را دید.* قرآن که کتاب شعر نیست* کتاب هدایت است *وقتی قرآن می گوید چنین دید یعنی چنین دید نه اینکه چیز دیگری دید.

هویداست که آیه ۸۶ ، از سرزمین معینی سخن میگوید که ذوالقرنین بدانجا رسید . افزون بر این، آیات ۸۴ و ۸۵ اشاره  بدان دارند که ذوالقرنین به واسطه کیهانورد {سبب} که خداوند  به او عطا کرده بود، توانست بدانجا برسد و گرنه بدانجا رسیدن، برای هر کسی میسر نیست

توجه به تقدم غروب و تاخر طلوع  حائز نکته ظریفی است. قرآن در هر جا که از طلوع و غروب خورشید یا شرق و غرب صحبت می کند.همه جا اول مشرق را ذکر میکند بعد مغرب را که عمومیت دارد. تنها جایی که اول از مغرب سخن میگوید بعد به مشرق اشاره دارد همین جا است که خود ابهام دیگری ایجاد می کند که این استثنا برای چیست؟

در پاسخ باید بگوئیم که خداوند در قرآن متذکر میشود که سفر ذوالقرنین به عالم ما (کیهان ما ؛ هستی ما ) بوده  نه به شرق و غرب سیاره زمین .

امام علی  در مورد“تَغْرُبُ الشَّمْسُ فِی عَیْنٍ حَامِیَهٍ “ میفرماید :در دریای کیهانی فروتر از سیاره ای که پهلوی مغرب  عالم است . یعنی سیاره بیگانه جابلقا**منظور اینست که این پدیده مرموز کیهانی  در دشت کیهانی  پائین تر از سیاره بیگانه ای که جابلقا نام دارد توسط حضرت ذوالقرنین دیده شده است .

امام صادق میگوید : ذوالقرنین به مغرب رفت در راه خود به جهانی رسید و مانند شیر غضبناک غرّش کرد و از غرّش او تاریکی و رعد و برق و صاعقه‌هایی پدید آمد که مخالفان و دشمنانش را نابود می کرد و همین‌که به مغرب خورشید رسید، تمامی مردم عالم تحت سلطه‌ی او در آمدند که در این آیه به این موضوع اشاره شده است:إِنَّا مَکَّنَّا لَهُ فِی الْأَرْضِ وَ آتَیْناهُ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ سَبَباً

یکی از تکنولوژی ها و امکاناتی که خدای متعال در بارگاه حضرت ذوالقرنین (کیهانورد) قراره داده بود تسلط تاریکی بر سیاره های بیگانگان متخاصم و معاند با خدا و رسولش بود.

اگر بخواهیم این تکنولوژی کیهانورد حضرت ذوالقرنین را با تجهیزات کشتی های فضایی مخلوقات عالم (کیهان ما) مقایسه کنیم .

باید به یکی از رویدادهای شگفت و ستیزه های کیهانی در دوران کهن (زمان جمشید شاه پیشدادی) گذری بزنیم که در آن واقعه دیو ملکوس خطرناک با سفینه فضایی اش به سیاره زمین نزدیک شد . او که از نژاد تور برادروش قاتل حضرت زرتشت پیغمبر بود توانست با تکنولوژی بالا  سیاره زمین را به مدت ۳ سال دچار سرما و برف سخت کند به طوری که اگر کسی جای پای گوسفندی می دید تعجب میکرد .متاسفانه در این رخداد بسیاری از مردم و حیوانات سیاره زمین جان دادند.

ورجمکرد که جمشیدشاه نخستین شاه-پیامبر ایرانی آن را بنا کرد در واقع پناهگاهی بزرگ بود که برای مقابله با جنگ دنیاها(جنگ بین دیوان و انسانها)