علت های پزشکی در ناتوانی جنسی مردان

سردسته بیماریهایی که منجر به اختلال نعوظ می شوند، دیابت یا مرض قند می باشد. تقریباً ۷۵-۳۵ درصد مردان مبتلا به دیابت دچار اختلال در نعوظ هستند. کنترل قند خون به مقدار زیادی از عوارض دیابت جلوگیری می کند ولی در نهایت بیماری دیابت درجاتی از عوارض خود را به بیمار تحمیل خواهد کرد. در افراد دیابتی اختلال در نعوظ از سن پائینتری شروع می شود. در برخی از موارد اختلال در نعوظ اولین علامت بیماری دیابت می باشد. کم نیستند مردانیکه با اختلال نعوظ مراجعه می کنند و در بررسی مشخص می شود که فرد دارای بیماری دیابت بوده و نمی دانسته است. با افزایش سن احتمال وقوع اختلالات نعوظ در افراد دیابتی بیشتر می شود. آمارها نشان می دهند شیوع ناتوانی جنسی در افراد دیابتی در سنین ۴۵، ۵۰، ۶۰، ۷۰، و ۸۰ سالگی به ترتیب ۵/۷ درصد، ۲۳ درصد، ۴۰ درصد، ۵۸ درصد و ۸۰ درصد می باشد که حدود ۲ تا ۵ برابر افراد غیر دیابتی جامعه می باشد. بیماری دیابت هم عروق و هم عصبگیری آلت تناسلی را مختل می کند. اگر عروق آلت تناسلی بیماران دیابتی را بررسی کنیم، در بیشتر از ۷۵ درصد موارد، شریان آلت تناسلی دچار نارسائی است، علاوه از آن در بررسیهای بافتی تغییراتی در عضلات صاف اجسام غاری و اندوتلیوم عروق مشاهده می شود. اگر عضلات صاف اجسام غاری خاصیت الاستیسیته خود را از دست بدهند، نمی توانند بخوبی منبسط شده و خون را در خود جای دهند، و از طرف دیگر بسته شدن جریان خون خروجی آلت تناسلی وابسته به گشاد شدن اجسام غاری است، و در نتیجه این بیماران دچار اختلال در نعوظ با علل مختلف می شوند: نارسائی جریان خون ورودی شریانی، اختلال در انسداد جریان خون خروجی و آسیب به اعصاب آلت تناسلی. بدین دلیل است که در دیابت پیشرفته درمان اختلال نعوظ مرد خیلی مشکل می شود. بنابراین بنظر می رسد که تغییرات عروقی مراحل انتهائی پاتوفیزیولوژی اختلال نعوظ در افراد دیابتی است.
چاقی:
چاقی می تواند با مکانیسمهای مختلفی سبب ناتوانی جنسی شود و در ضمن بعلت ابتلای افراد چاق به بیماریهای دیگر مانند بیماریهای عروقی یا دیابت، ابتلا به ناتوانی جنسی در این افراد شیوع بیشتری دارد. در بدن مرد ۱۰ درصد هورمون مردانه در بافت چربی تحت آنزیم آروماتاز تبدیل به استروژن (هورمون زنانه) می شود. در افراد چاق چون بافت چربی افزایش پیدا می کند، مقادیر بیشتری از تستوسترون به استروژن تبدیل می شود، یکی از عوارض آن بزرگ شدن سینهها در مرد می باشد. در افرادیکه مقادیر زیادی هورمون مردانه مصرف می کنند، یکی از عوارض آن همین بزرگ شدن سینهها می باشد.
فشارخون:
در مردانیکه دارای فشارخون هستند، تا ۸۵ درصد موارد شریانیکه خون به آلت تناسلی می رساند، دچار نارسائی است. ده درصد مردان در هنگام تشخیص فشارخون دچار اختلال نعوظ می باشند. حتی در مردانیکه دارای فشارخون کنترل شده و درمان شده هستند، ممکن است بیش از ۴۰ درصد دارای اختلال نعوظ شدید باشند.
افزایش چربی خون: بالابودن کلسترول خون و پائین بودن HDL (چربی مفید)، یک عامل خطر مهم برای اختلال نعوظ می باشد. در افرادیکه به علت اختلال نعوظ مراجعه می کنند و دارای کلسترول و LDL (چربی مضر) بالا هستند، درمان اصلی، کاهش دادن چربی خون است. سایر بیماریهائیکه می توانند منجر به اختلال نعوظ در مردان شوند عبارتند از: نارسائی کبد، نارسائی کلیه و بیماریهای تنفسی.
آرتریت (التهاب مفاصل):
آرتریتهای مزمن یکی از فاکتورهای خطر مهم برای ناتوانی جنسی می باشند و ناتوانی جنسی در ۵۰ درصد مبتلایان مشاهده می گردد که یکی از علل آن رنج و خستگی روحی ناشی از بیماری است.
بیماریهای عفونی:
برخی از بیماریهای عفونی بعلت ترس انتقال از طریق همسر و یا تأثیر مستقیم مانند درد در پی التهاب اعضای تناسلی سبب ناتوانی جنسی می گردند. بطور مثال در افرادیکه بیماری ایدز دارند، کاهش فعالیت جنسی و میل جنسی گزارش شده است.
نارسائی مزمن کلیه:
نارسائی مزمن کلیه یکی دیگر از عوامل ایجاد اختلال در نعوظ بشمار می رود. حدود ۵۰ درصد بیمارانی که دیالیز می شوند ناتوانی جنسی دارند. عوامل مختلفی در ایجاد ناتوانی جنسی در افراد با نارسائی مزمن کلیه دخالت دارند. در ۷۸ درصد این بیماران، بیماریهای انسدادی شریان خون رسان آلت تناسلی و در ۹۰ درصد افراد، اختلال در انسداد وریدها (نشت وریدی) مشاهده می شود. همچنین بعلت اختلالات هورمونی، کاهش میل جنسی نیز به اختلالات نعوظ اضافه می شود. پائین بودن سطح تستوتسترون سرم بعلت کاهش فعالیت سلولهای لیدیک و نیز افزایش LH و پرولاکتین خون در بیماران مبتلا به نارسائی کلیه مشاهده می شود. FSH ممکن است در حد طبیعی باقی بماند. از علل دیگر ناتوانی جنسی در بیماران دیالیزی، داروهای متعددی است که این افراد مصرف می کنند و ممکن است بدلیل عوارض داروئی دچار اختلال در نعوظ شوند. استفاده از داروهای کاهش دهنده فشارخون و داروهای ضد افسردگی که این بیماران مصرف می کنند می تواند سبب اختلالات جنسی گردد. نود درصد افرادیکه تحت عمل جراحی پیوند کلیه قرار می گیرند، عملکرد جنسی آنها بهبود پیدا می کند. دراین افراد سطح تستوتسترون سرم به حالت طبیعی بر می گردد، که باعث بهبود عملکرد جنسی می شود.
برخی از اعمال جراحی می توانند منجر ناتوانی جنسی گردند. اعمال جراحی از طریق اختلال در اعصاب، خون رسانی و یا آسیب به اعضایی که موجب نعوظ می گردند، سبب بروز این عارضه می شوند. بطور مثال در جراحی ستون فقرات یا مغز ممکن است بعلت آسیب اعصاب مرتبط با نعوظ ناتوانی جنسی اتفاق افتد. جراحیهای وسیع لگنی جهت تومورها و جراحی عروق بزرگ شکمی مثل آئورت، از علل دیگر اختلال در نعوظ هستند. مطالعات نشان می دهند که نه تنها خود بیماری بلکه روش عمل جراحی نیز در میزان شیوع عوارض پس از عمل و یا شانس بهبودی این افراد مؤثر است. برای مثال در گذشته بسیاری از گزارشها در مورد جراحی وسیع روده بزرگ نشاندهنده شیوع بالای ناتوانی جنسی در این افراد بود ولی امروزه با تغییراتی که در روش عمل جراحی دادهاند که در آن اعصاب روده بزرگ تا حدودی حفظ می شوند، درصد قابل توجهی از بیماران قادر به حفظ نعوظ بعد از عمل هستند. یک از درمانهای سرطان پروستات، برداشتن کل پروستات می باشد. این عمل جراحی با جراحی پروستات که در بزرگی خوشخیم پروستات انجام می شود متفاوت است، در جراحی پروستات برای بزرگی خوش خیم پروستات، آن قسمت از پروستات که بزرگ شده است و جلوی ادرار را می گیرد، درآورده می شود. در جراحی برای سرطان پروستات که کل پروستات را در می آورند، ۱۰۰ درصد مردان پس از عمل جراحی دچار ناتوانی جنسی می شوند، امروزه با تغییراتی که در این عمل جراحی داده شده است، به مقدار زیادی می توان به این بیماران کمک کرد که با درمانهائی پس از عمل جراحی توانائی جنسی خود را بدست بیاورند.