مقاله درباره بیماری اوتیسم در کودکان

 

بیش از ۳.۵ میلیون بزرگسال و کودک در ایالت متحده امریکا با اختلال طیف اوتیسم دست و پنجه نرم می کنند.

این مقدار حدود یک نفر در میان هر ۶۸ کودکی است که به دنیا می اید. در سال های اخیر افراد زیادی با اختلال اوتیسم شناسایی شده اند. این افزایش نشان می دهد که افراد باید دانش بیشتری در این مورد داشته باشند. اما هنوز هم شایعات و تصورات نادرستی در مورد بیماری اوتیسم وجود دارد.

در این مقاله قصد داریم ۶ موردی که ممکن است در مورد اختلال اوتیسم ندانید را بیان کنیم. پس همراه ما باشید.

کودکان زمانی که با اختلال اوتیسم شناسایی می شوند ممکن است بسیار کم سن و سال باشند:

درباره بیماری اوتیسم در کودکان

ممکن است کودکانی که به اوتیسم مبتلا هستند در سن ۱۸ ماهگی یا کمتر از آن تشخیص داده شوند. اما بیشتر تشخیص ها در سن ۲۴ ماهگی یا بالاتر از آن اتفاق می افتد که در این نقطه از زندگی تشخیص قابل اعتمادتر خواهد بود. کودکانی که با اوتیسم دست و پنجه نرم می کنند مشکلاتی را در ارتباط اجتماعی خود خواهند داشت اما این موضوع برای سنشان طبیعی است.

هیچ تست پزشکی یا ازمایش خون برای تشخیص بیماری اوتیسم وجود ندارد. به همین خاطر پزشک سعی می کند رفتار کودک را از طریق غربالگری توسعه ای بررسی کند و سپس ارزیابی های تشخیصی گسترده و جامعی را در این زمینه انجام دهد. همچنین پزشک توصیه می کند فرد موردنظر به طور مرتب با یک متخصص در ارتباط باشد و رفتارهای او مورد بررسی قرار گیرد.


طیف وسیعی از نشانه ها وجود دارد:

Brother and sister holding a newborn at the hospital

نشانه های اختلال اوتیسم می تواند بسته به هر فرد بسیار گسترده باشد. در برخی از افراد نشانه های این اختلال خفیف است و در بعضی دیگر نشانه های موجود بسیار پر رنگ تر خواهد بود. اما نشانه های اوتیسم در برگیرنده مشکل در مهارت های اجتماعی و رفتارهای اجتماعی همچون بسیار درون گرا بودن، بازی نکردن با سایر کودکان و تماس چشمی نداشتن است.

کودکانی که با اختلال اوتیسم دست و پنجه نرم می کنند ممکن است برخی از رفتارهای خاص را بارها و بارها تکرار نمایند یا ممکن است در مورد اسباب بازی های خود وسواس به خرج دهند. کمبود مهارت زبانی نیز یکی از نشانه های رایج و شناخته شده این نوع اختلال است.

۲۰ الی ۳۰ درصد از افرادی که به اختلال اوتیسم مبتلا هستند نمی توانند به خوبی از مهارت های زبانی و شفاهی خود استفاده نمایند اما این موضوع همیشه و در همه افراد صدق نمی کند. یکی دیگر از نشانه های هشدار دهنده این است که کودک به صدا بسیار حساس باشد، بسیار کج خلقی نماید، به صحبت های دیگران پاسخ ندهد، به اشیای جالب و جذاب اشاره ننماید و دوست نداشته باشد با کودکان دیگر بازی کند.


به نظر می رسد شیوع این اختلال در حال رشد و افزایش است:

little girl covering her ears and expressing Negativity

آمارهایی که در مورد اوتیسم وجود دارد بسیار متغیر و متنوع است اما CDC تخمین زده است که از هر ۶۸ کودکی که به دنیا می اید یک نفر به اختلال اوتیسم مبتلاست. اختلاف نظرهای زیادی در مورد این موضوع بین متخصصان وجود دارد.

برخی از متخصصان بر این باورند که چنین شیوعی به خاطر ترکیب شیوع و تشخیص است. معیارهایی که برای تشخیص اوتیسم وجود دارد در حال تغییر است و همین امر موجب شده است کودکان بیشتری با اختلال اوتیسم شناسایی شوند.

همچنین برخی از متخصصان بر این باورند که افزایش آگاهی در میان افراد به تشخیص چنین شرایطی کمک کرده است. تغییر در نحوه تشخیص و آگاهی بیشتر تاثیرات قابل توجهی در این حوزه داشته است اما این همه ماجرا نیست. تحقیقات بیشتری برای تعیین این آمار و ارقام نیاز است و نمی توان تنها به چنین اعدادی تکیه کرد.


پسران به احتمال زیاد بیشتر از دختران با این اختلال شناسایی می شوند:

Children reciting Pledge of Allegiance in school

اختلال اوتیسم در پسران حدود ۴.۵ برابر بیشتر از دختران است اما این یک موضوع کلیشه ای است که همه افراد اوتیسمی مردان سفید پوست هستند. افراد با هر نژاد و جنسیتی ممکن است به چنین اختلالی مبتلا شوند.

اگرچه پسران زودتر از دختران با این اختلال شناسایی می شوند اما شواهد رو به رشدی وجود دارد که نشان می دهد تعداد افراد اوتیسمی در میان دختران نیز در حال شناسایی است. تعداد اندک غربالگری اوتیسم برای دختران کم سن و سال به خاطر این است که افراد انتظارات بیشتری از پسران دارند.

بیشتر مردم بر این باورند که دختران خجالتی هستند و اگر به درستی صحبت نکنند یا ترجیح بدهند با خودشان بازی کنند این یک موضوع عادی است. همچنین افراد به غلط بر این باور هستند که پسران باید با دوستان خود بازی کنند و سر و صدای بیشتری داشته باشند. زمانی که می بینند پسربچه با دوستانش بازی نمی کند بسیار به آن توجه می کنند و همین امر باعث می شود شناسایی و تشخیص اوتیسم در پسران بیشتر باشد.


اوتیسم ممکن است قبل از تولد آغاز گردد:

درباره بیماری اوتیسم در کودکان

دانشمندان هنوز به درستی نمی دانند چه چیزی باعث ابتلای افراد به اختلال اوتیسم می شود. بیشتر متخصصان بر این باورند که ترکیبی از ژنتیک و فاکتورهای محیطی می تواند خطر توسعه اوتیسم در افراد را افزایش دهد اما هنوز هم موارد ناشناخته زیادی در این مورد وجود دارد. شواهد رو به رشدی وجود دارد که کودکان ممکن است اوتیسم را قبل از تولد به همراه خود داشته باشند.

این یک نقطه بحرانی است. بیشتر افراد بر این باورند که اختلال اوتیسم یک موضوع قبل از تولد است زیرا سلول هایی در مغز شناسایی شده است که در این افراد متفاوت است. این سلول ها قبل از تولد نوازد توسعه پیدا می کنند. تحقیقات انجام شده نشان می دهد مصرف برخی از داروها در طول دوران بارداری می تواند خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد.

در والدینی که سن بالایی دارند خطر ابتلای فرزند به اوتیسم افزایش پیدا می کند. همچنین اگر یکی از فرزندان خانواده به اوتیسم مبتلا باشد شانس ابتلای سایر کودکان خانواده به اوتیسم افزایش پیدا می کند.


کودکانی که با اوتیسم دست و پنجه نرم می کنند ممکن است سایر مشکلات سلامتی را نیز داشته باشند:

Babies play in a daycare together. They play with blocks. Here, a three babies play together.

افرادی که به اوتیسم مبتلا هستند خطر بیشتری برای داشتن سایر مشکلات سلامتی نیز خواهند داشت. حدود ۱ درصد از افرادی که با این شرایط دست و پنجه نرم می کنند سندرم X شکننده را دارند که یک نوع اختلال ژنتیکی است.بیش از ۳۹ درصد افراد اوتیسمی در دوران بزرگسالی خود صرع را نیز تجربه می کنند. این افراد بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به اضطراب، ADHD، افسردگی، مشکلات خواب، آلرژی و مشکلات شکمی قرار دارند.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *