نظریه ای که وجود حیات در سیاره های دیگر را اثبات می کند

کپلر ۲۲ بی؛ نخستین سیاره فرای منظومه ما که تلسکوپ کپلر ناسا، گردش مداری آن در محدوده ستاره‌ای مشابه خورشید را تأیید کرده‌است. محدوده‌ای که ممکن است زیست‌پذیر باشد... البته کپلر ۲۲ بی، ۶۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد.

زندگی در سیارات دیگر از سالیان پیش برای محققان ناشناخته بوده و به تازگی آن ها به نتایجی درباره حیات فرازمینی رسیده اند.

به نظر می‌رسد دانشمندان اتفاق نظر دارند که زندگی روی زمین از حدود ۴ میلیارد سال پیش آغاز شده و در ابتدا این سیاره از آمیب‌ها و دیگر ساختار‌های تک سلولی تشکیل شده بود و به تدریج به یک مجموعه چشمگیر از ساختار‌های پیچیده تبدیل شد.

آزمایش شوک موجی برای اثبات حیات در سیارات دیگر

تیمی از دانشمندان به سرپرستی سورندرا سینگ در آزمایشگاه تحقیقات فیزیک در هند (PRL) اعلام کردند که شاید اولین موجودات روی کره زمین که میلیارد‌ها سال پیش روی این کره خاکی ظهور کرده اند در جریان شوک موجی مولکول‌های حیات ساز مانند اسید‌های آمینه، به وجود آمده اند.

در بیانیه‌ای که از سازمان تحقیقات فضایی هند آمده، نوشته شده: “پردازش شوک آمینو اسید‌ها و باز‌های نوکلئیک در حدود ۲ میلی ثانیه باعث ایجاد ساختار‌هایی در مقیاس بزرگ می‌شود و این کشف نشان می‌دهد که عناصر سازنده حیات می‌توانند نه تنها در زمین بلکه در سایر مناطق کهکشان و سیارات دیگر نیز پلیمری شوند. اجسام سیاره‌ای از طریق شوک به مولکول‌های تشکیل دهنده زندگی تشکیل شده اند. ”

محصولات آرایشی تراست سوییس

دانشمندان PRL برای انجام یک سری آزمایشات از دو مرکز لوله شوک فیزیکی در بنگالورو و احمدآباد استفاده کردند و در این مناطق طیف وسیعی از اسید‌های آمینه و باز‌های نوکلئیک را تحت فشار‌های شدید قرار دادند. این لوله‌ها می‌توانند امواج شوکی را با سرعت حداکثر ۵.۶ ماخ (۵.۶ برابر سرعت صدا) تولید کنند و درجه حرارت در این آزمایش حدود ۸۰۰۰K است و این عمل حدود ۲ میلی ثانیه طول می‌کشد.

دانشمندان پس از درمان شوک با مخلوطی از چندین (حداکثر ۲۰) اسید آمینه، رشته‌های پیچ خورده را شکافته یا بهم پیوسته، و ساختار‌های لوله مانند آن‌ها را مشاهده کردند. سرعت تشکیل اجزای اساسی یک سلول زنده، دانشمندان را متعجب کرد، زیرا تبدیل مولکول‌های ساده به پیچیده توسط ذرات باردار مانند الکترون‌ها، پروتون‌ها و یون‌ها مدت زمان زیادی طول می‌کشد.

 

این مطالعه همچنین شواهد تجربی بیشتری در مورد رشته‌های مشاهده شده در شهاب سنگ‌ها فراهم می‌کند، زیرا ذرات (حیاتی) از شوک‌های ناشی از ضربه جمع می‌شوند. این یافته‌ها حاکی از آن است که فرآیند‌های شوک ممکن است به خود مونتاژ ساختار‌های مربوط به بیولوژیکی که از ریشه‌های اساسی زندگی بوده اند، کمک کرده باشد.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *