چرا ورزش و تغذیه سالم باعث عمر طولانی نمی‌شود؟
سبک زندگی سالم عمر طولانی را تضمین نمی‌کند اما بر کیفیت سال‌های زندگی می‌افزاید.
مبنای این تفکر که خودمان می‌توانیم سرنوشت سلامت خود را کنترل کنیم، بر روش غذا خوردن و ورزش بنا شده و در زندگی پرخطر امروز یک تفکر فریبنده به نظر می‌رسد. متاسفانه، باور تزلزل ناپذیر به قدرت سبک زندگی سالم، می‌تواند سلامت را به امری اخلاقی تبدیل کند و باعث شود که همه چیز مثل کنترل اضافه وزن، تبدیل به یک وظیفه شخصی و اخلاقی شود. اما واقعیت این است که سبک زندگی سالم، نمی‌تواند تمام خطرات موجود درباره بیماری‌ها را از بین ببرد و سبک زندگی ناسالم هم لزوما باعث مرگ نمی‌شود.
همه ما شاهد بیماران مبتلا به سرطانی بوده‌ایم که دچار احساس عذاب وجدان هستند و فکر می‌کنند که چون به اندازه کافی تفذیه‌شان سالم نبوده، سرطان گرفته‌اند. در مقابل افراد سالمی هستند که به دلیل چاقی و اضافه وزن، فرضیات نادرستی درباره احتمال ابتلا به دیابت یا بیماری‌های قلبی دارند. افراد لاغری هم وجود دارند که دچار کلسترول بالا و قند خون هستند و می‌گویند: «من چون لاغر بودم، زیاد به غذاخوردنم توجه نکردم و ورزش نکردم.»
اما غذا تا چه حد می‌تواند داروی بیماری‌ها باشد؟
ارتباط میان تغذیه و سلامتی یک موضوع صفر و صدی نیست. بله، غذا می‌تواند داروی خوبی باشد اما با وجود اینکه تغذیه یا سوءتغذیه، در امکان ابتلای ما به بیماری‌های مزمن موثر است، اما تنها یکی از فاکتورها در این زمینه است. بسیاری از بیماری‌ها به دلیل ارتباطات پیچیده میان ژن‌ها، رژیم غذایی و محیط به وجود می‌آیند.
درست است که برخی از وضعیت‌های جسمی به تغییراتی در رژیم غذایی پاسخ می‌دهند و نیازی به دارو وجود ندارد، اما برخی از بیماری‌ها هم ارتباط چندانی به تغذیه ندارند. تغذیه، تنها از سلامت عمومی ما مراقبت می‌کند.
درست است که تغذیه و سبک زندگی می‌تواند بر امکان ابتلای ما به برخی از بیماری‌هایی که از آنها می‌ترسیم اثر بگذارد – مثل دیابت و بیماری‌های قلبی- اما گاهی این عوامل به خودی خود کافی نیستند.
نمونه این ماجرا را فوریه گذشته شاهد بودیم. مربی بدنسازی چهره‌های مشهور، باب هارپر، وقتی در باشگاهی در نیویورک مشغول کار بود، دچار حمله قلبی شد. درست است که او نمادی از سلامت بود، اما سابقه خانوادگی بیماری‌های قلبی داشت. مادرش به دلیل سکته قلبی مرده بود و با وجود سطح بالای سلامت جسمی، عادت‌های تغذیه‌ای و بدن متناسب، سکته کرد.
نقش شانس
ما آدم‌ها شانس و اقبال را دوست داریم اما در عین حال دوست داریم نتیجه تلاش‌هایمان را ببینیم. وقتی تغذیه سالم را اولویت خود قرار می‌دهیم و مرتب ورزش می‌کنیم، این فرضیه در ما تقویت می‌شود که اگر همه چیز را درست انجام دهیم، سالم خواهیم بود و عمر طولانی خواهیم کرد. اما نمونه‌هایی مثل هارپر، باعث می‌شود به خودمان بگوییم که «اگر همه آن سبزیجات خوردن و باشگاه رفتن‌ها مانع سکته قلبی نشده پس چرا به خودم زحمت بدهم؟» اما این یک اشتباه بزرگ است.
تغذیه سالم شاید نتواند ریسک تمام بیماری‌ها را از بین ببرد اما یادتان باشد که این تنها ژن‌ها نیستند که سرنوشت شما را رقم می‌زنند. تغذیه سالم و سایر عادت‌های سالم کمک می‌کند که ژن‌های خود را تقویت کنید. این موضوع باعث می‌شود که بیماری‌های مزمن را به تعویق بیندازید یا از آنها جلوگیری کنید و عمرتان طولانی‌تر شود. البته هیچ تضمینی وجود ندارد. مثل بازی پوکر است. زندگی هم کلا قمار است. شانس‌تان را امتحان کنید اما خوش‌تان بیاید یا نه، همه‌مان قرار است یک روز بمیریم.
مراقبت کردن از خود بر مبنای تعذیه سالم، ورزش، خواب کافی و … برای زندگی روزمره شما مفید خواهد بود و حتی اگر باعث نشود عمرتان طولانی‌تر شود، دست کم کیفیت زندگی شما را بالا خواهد برد. همه کس می‌توانند از مزایای تعذیه سالم و فعالیت بدن بهره‌مند شوند.
انرژی بیشتر: با اینکه کالری‌ها سوخت بدن‌مان هستند، اما همه کالری‌ها یک جور خلق نشده‌اند. تعذیه سالم به شما ویتامین، مواد معدنی، مواد مغذی و فیبر می‌دهد و باعث می‌شود هم فعالیت مناسبی داشته باشید و هم احساس خوبی داشت باشید.
گوارش بهتر: تغذیه سرشار از سبزیجات، میوه‌ها، دانه‌های کامل و حبوبات، باکتری‌های مفید برایتان فراهم می‌آورد. همین موضوع مانع بسیاری از بیماری‌های مزمن می‌شود و می‌تواند از مشکلات گوارشی روزمره هم جلوگیری کند.
پوست شفاف: پژوهش‌ها نشان می‌دهد که افرادی که میوه و سبزیجات زیادی مصرف می‌کنند پوست بهتری هم دارند. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در سبزی‌ها و میوه‌ها، اثرات منفی نور خورشید و سن را روی پوست کاهش می‌دهند.
عضلات قوی‌تر: هرچه سن‌مان بالاتر می‌رود، عضلات‌مان هم ضعیف‌تر می‌شود مگر اینکه پروتئین کافی بهمان برسد و ورزش کنیم. حفظ عضلات، زندگی را آسان تر می‌کند.
لذت بیستر از غذا خوردن: وقتی غذایی می‌خورید که هم سالم است و هم خوشمزه، احساس رضایت ذهنی‌تان به مراتب بیشتر از زمانی است که غذاهای کم ارزش می‌خورید.
