کشف فیزیک جدید، توسط هوش‌مصنوعی

دو عدد خطرناک که شاید نشانی از پایان علم فیزیک باشند

فیزیک

هر کتاب فیزیکی را که ورق بزنید، می‌توانید در آن فرمول‌های متعددی را ببینید که به کمک آن‌ها می‌توان دریافت اجسام چگونه حرکت می‌کنند، پرواز می‌کنند، شتاب می‌گیرند و یا متوقف می‌شوند.

این فرمول‌ها تشریح‌کننده‌ی فعالیت‌هایی هستند که ما قادر به دیدن آن‌ها هستیم، ولی پشت هر کدام از این فعالیت‌ها مجموعه‌ای از عوامل وجود دارند که در همان لحظه آشکار نیستند.

اکنون یک برنامه‌ی هوش‌مصنوعی توسط محققین دانشگاه کلمبیا در آمریکا توسعه داده شده است که به نظر می‌رسد فیزیک جدیدی را کشف کرده است. زمانی که ویدئوهای حاوی پدیده‌های فیزیکی روی زمین به این برنامه‌ی هوش‌مصنوعی نشان داده می‌شود، این برنامه بر متغیرهایی که در حال حاضر ما از آن‌ها استفاده می‌کنیم، متمرکز نشده، بلکه متغیرهای جدیدی را برای چیزی که مشاهده کرده پیشنهاد داده است.

لازم است این توضیح اضافه شود که کشف فیزیک جدید توسط هوش‌مصنوعی به معنی وجود اِشکال در فیزیک کنونی مورد استفاده در دنیا نیست و همچنین نمی‌توان گفت مدل جدیدی برای تعریف دنیا پیدا شده که عملکرد بهتری دارد. در واقع قوانین فیزیکی کنونی که توسط دانشمندان بزرگی همچون اینشتین پیشنهاد شده است، از قدرت و تکامل بسیار مناسبی برخوردار است. از طرف دیگر فیزیک کنونی مورد استفاده در دنیا بر اساس تئوری‌هایی است که در گذشته وجود داشته است و قوانین آن طی قرن‌ها تجربه جمع‌بندی شده است.

علی‌رغم اینکه با تکنولوژی‌های جدید بشر در قرن حاضر توانسته از سیاه‌چاله‌ها و دنیاهای دوردست تصویربرداری کند، ولی باز هم قوانین فیزیکی بارها و بارها با مشکل مواجه شده‌اند. برنامه‌ی هوش‌مصنوعی توسعه داده شده تنها ویدئوهای محدودی در مورد پدیده‌های فیزیکی را مشاهده کرده است و اصلاً نمی‌توان یافته‌های آن‌را به جای قوانین فیزیکی کنونی قرار داد و یا انتظار داشت از اینشتین جلوتر برود. هدف این برنامه نیز این موارد نبوده است.

انجام آزمایش‌های متعدد با هوش‌مصنوعی توسعه داده شده نشان داده است که علی‌رغم مشابه بودن تعداد متغیرهای در نظر گرفته شده برای هر پدیده، ولی خود متغیرها هر بار عوض شده‌اند و این نتیجه نشان می‌دهد که راه‌های متفاوتی برای تعریف دنیای ما وجود دارد و این احتمال وجود دارد که قوانین فیزیکی کنونی نیز کامل نباشند.

جزئیات برنامه‌ی هوش‌مصنوعی طی مقاله‌ای در مجله‌ی Nature Computational Science منتشر شده است.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *