کشف پرندهای باستانی در کهربا
دانشمندان بقایای جوجه پرندهای از دوران کرتاسه را در قطعه‌ای از کهربای ۹۹ میلیون ساله کشف کردند. این فسیل کهربایی در میانمار پیدا شد و دانمشندان کهربا را از شکارچیان محلی خریدند.
جوجه پرنده دقیقاً چند روز بعد از تولد، در شیره‌ی درخت به دام افتاده بود. رزین سخت شده و به کهربا تبدیل شده است، که حدود نیمی از این پرنده‌ی کوچک، از جمله استخوان‌های گردن آن، چنگال‌ها، یکی از بال‌ها و فک‌های دندانه‌دار آن‌را حفظ می‌کند. این کامل‌ترین فسیل کهربایی است که تا به‌حال کشف شده است. دانشمندان می‌گویند این نمونه متعلق به گروهی از پرندگان به نام پادمرغان بوده است که در حدود ۶۵ میلیون سال پیش همراه با دایناسورها ناپدید شدند.
«رایان مک‌کلر»، دیرینه‌شناس در موزه‌ی ساسکاچوان سلطنتی در کانادا، به واشنگتن‌پست گفت: «پادمرغان، از خویشاوند نزدیک پرندگان مدرن و به‌طور کلی بسیار شبیه به آن‌ها هستند. با این حال، این گروه از پرندگان هنوز روی بال‌های خود دندان و چنگال دارند.» محققان می‌گویند پرهای این پرنده‌ی تازه متولد شده، ترکیبی از سفید، قهوه‌ای و خاکستری تیره، احتمالاً قادر به پرواز نبوده است. اما اکتشاف‌های قبلی پادمرغان نشان می‌دهد که این پرندگان، قادر به پرواز بوده‌اند.
این پرندگان در چشم‌انداز خطرناکی و بدون کمک والدین‌شان متولد شده‌اند. محققان بر این باورند که پادمرغانِ جوجه روی زمین از تخم بیرون می‌آیند و به‌منظور جلوگیری از شکار شدن باید با سرعت به نزدیک درختان حرکت کنند. جوجه‌های سر از تخم درآورده، به‌طور منظم در راه رزین گیر می‌کنند و می‌چسبند.
مک‌کلر گفت: «ممکن است زمانی که جوجه‌ی سر از تخم درآورده وارد شیره‌ی درخت شده و مرده باشد. یکی از استخوان‌های پای او از محل طبیعی‌اش بیرون رفته، که نشان می‌دهد که قبل از اینکه جسد به وسیله‌ی جریان بعدی رزین پوشیده شود، شکار شده است.»
مک‌کلر گفت: «ممکن است زمانی که جوجه‌ی سر از تخم درآورده وارد شیره‌ی درخت شده و مرده باشد. یکی از استخوان‌های پای او از محل طبیعی‌اش بیرون رفته، که نشان می‌دهد که قبل از اینکه جسد به وسیله‌ی جریان بعدی رزین پوشیده شود، شکار شده است.»
محققان توانستند با بررسی انگشت‌های پنجه‌ای‌شکل پرنده، آن را شناسایی کنند، اما محققان نمی‌دانستند که چه مقدار از این نمونه در پشت لایه‌های ضخیم کهربا حفظ شده بود تا اینکه از فسیل تصویربرداری کردند. «لیدا زینگ» از دانشگاه علوم جغرافیایی چین می‌گوید: «من فکر می‌کردم فقط یک جفت از پا و مقداری پر داریم؛ تا اینکه آن‌را با CT تصویربرداری کردیم. بعد از آن، سورپرایز بسیار بزرگی بود.» مک‌کلر گفت: « تا زمانی که شروع به بررسی توزیع پرها کردیم و فهمیدیم که ورق‌های نیمه‌شفافی از پوست وجود دارد، این سورپرایز همچنان ادامه داشت.» محققان کشف خود را در مجله‌ی Gondwana Research منتشر کردند.
