ارویل رایت، مبتکر آمریکایى و یکی از سازندگان اولین هواپیمای موتوردار

ارویل رایت، مبتکر آمریکایى و یکی از سازندگان اولین هواپیمای موتوردار جهان در ۱۹ آگوست سال ۱۸۷۱ میلادی در ایالت اوهایو در آمریکا به دنیا آمد.

ارویل چهار سال از برادرش ویلبر کوچک‌‏تر بود. آنها فرزندان کشیشی بودند که وی به سبب تنگ‏دستی نمی‌‏توانست وسیله تحصیل آنان را فراهم آورد. از این رو این دو برادر که به کارهای فنی و ساختمان موتورها و ماشین‌‏ها علاقه‌‏مند بودند، یک کارگاه دوچرخه‌سازی تأسیس کردند.

برادران رایت
زمانی که ارویل رایت، هفت ساله بود، شخصی یک اسباب‌سازی به شکل بالگرد به وی داد که پس از کوک کردن، کمی به هوا می‌‏رفت. این بازی‏چه چنان ارویل را شیفته خود ساخت که بر آن شد خود، بالگرد بزرگ‏تری بسازد. ارویل فکر می‌کرد اگر بتواند بالگرد بزرگی بسازد خواهد توانست با آن پرواز کند. علاقه روز افزون او به پرواز باعث شد که هر روز بادبادکی درست کند و آن را به پرواز در آورد.
برادران رایت
ارویل و ویلبر نابغه بودند و به موضوع پرواز انسان علاقه زیادی داشتند. در سال ۱۸۹۲ مغازه‌ای را دائر کردند که در آن به فروش، تعمیر و ساخت دوچرخه مشغول شدند. این کار پول مورد نیاز را برای کار مورد علاقه آنان، تحقیقات هوانوردی، تأمین می‌کرد. آنان با ولع تمام، نوشته‌های کسانی مثل «اوتولیتلینتهال»، «اوکتاو چانوت» و «ساموئل لانگلی» را که در زمینه هوانوردی کار کرده بودند، مطالعه کردند و در سال ۱۸۹۹ کار خود را آغاز کردند.
برادران رایت
آنها به زودی موفق به ساخت بادبادک‌های جعبه‌‏ای که می‌‏توانستند بسیار بالا بروند، شد. ارویل پس از آنکه از جریان ساخت بالن‏‌های پرنده در آلمان مطلع شد، با کمک برادرش ویلبر، هواپیمای بی‌‏موتور کوچکی ساخت و آن را به پرواز درآورد، ولی آنان پس از چندی متوجه شدند که با این وسیله کسی قادر به پرواز نخواهد بود چرا که این هواپیما فقط تابع جریان باد است. از این رو به تکمیل بادبادک جعبه‌‏ای خود پرداختند. تکمیل این بادبادک باعث ساخت هواپیمای بی‌‏موتور دیگری شد که تا حدودی قابل کنترل بود.
برادران رایت
برادران رایت در سال ۱۸۹۹ میلادی با این هواپیما پرواز کردند. با این حال از تلاش دست برنداشتند و بالاخره پس از زحمات فراوان، بر روی هواپیمای خود موتور نصب کردند. سرانجام در دسامبر ۱۹۰۳ تلاش‌های آنان با موفقیت به نتیجه رسید. در روز هفدهم دسامبر ۱۹۰۳ آرزوی دیرینه آنان تحقق یافت و اولین هواپیمای موتوردار جهان به مدت ۵۹ ثانیه در آسمان پرواز کرد. این هواپیما هم‌اکنون در موزه ملی هوا و فضا در واشنگتن نگهداری می‌شود.
برادران رایت

 تنها پنج نفر شاهد اولین پروازهای نخستین هواپیما بودند و معدودی از روزنامه‌ها روز بعد، آن هم نه خیلی دقیق به آن اشاره‌ای کردند. روزنامه محلی آنها «دیتون اوهایو» چنین رویدادی را به کلی نادیده گرفت. در واقع پنج سال دیگر زمان لازم بود تا عموم مردم در سراسر جهان دریابند که پرواز انسان واقعاً عملی شده است.پس از انجام پرواز‌های مزبور در کیتی هاوک، برادران رایت به زادگاه خویش، دیتون، بازگشتند و دومین هواپیمای خود (فلایر ۲) را ساختند. در سال ۱۹۰۴ بدون آنکه توجه زیادی را جلب کنند، با آن هواپیما ۱۰۵ پرواز انجام دادند.

(فلایر ۳) که مدل اصلاح شده و قابل استفاده‌تری بود در ۱۹۰۵ ساخته شد. حتی زمانی که آنها پروازهای زیادی در اطراف دیتون انجام دادند باز هم بسیاری از مردم باور نمی‌کردند که هواپیما اختراع شده است. در سال ۱۹۰۶ روزنامه «هرالد تریبون» در چاپ پاریس خود مقاله‌ای درباره برادران رایت داشت که عنوان آن «پروازکنندگان یا دروغگویان» بود.به هر حال در سال ۱۹۰۸ برادران رایت به تمام تردیدها خاتمه دادند. ویلبر یکی از هواپیماهای خود را به پاریس برد و در انظار عموم چند پرواز با آن انجام داد و شرکتی را برای بازاریابی اختراع خود تأسیس کرد. ارویل نیز در آمریکا به انجام کارهای مشابهی پرداخت.

برادران رایت
برادران رایت در طراحی بال هواپیما نیز کارهای مهمی انجام دادند. آنها دریافتند که نمی‌توانند به اطلاعاتی که در این زمینه قبلاً چاپ و منتشر شده بود، اعتماد کنند. بنابراین آنان برای خود یک تونل هوا ساختند و در آن بیش از دویست شکل مختلف بال را آزمایش کردند. بر مبنای این آزمایش‌ها آنها موفق شدند جدولی تهیه کنند که در آن چگونگی فشار هوا بر بال با توجه به شکل با توصیف شده بود. از این اطلاعات سپس برای طراحی بال‌های هواپیمای خود استفاده کردند.
علی‌رغم تمام این دستاوردها اگر برادران رایت در مقطع مناسبی از زمان قرار نداشتند، نمی‌توانستند موفق شوند. تمام تلاش‌ها برای پرواز در نیمه قرن نوزدهم محکوم به شکست غیر‌قابل اجتناب بود. ماشین‌های بخار نسبت به نیرویی که تولید می‌کردند بسیار سنگین بودند. هنگامی‌که برادران رایت در صفحه ظاهر شدند ماشین‌های درون‌سوز کارآمد اختراع شده بود. با این حال چون وزن ماشین‌های درون‌سوز متعارف نسبت به نیروی تولید آن بسیار زیاد بود استفاده از آن در وسایل پروازی امکان نداشت.

از آنجا که به نظر نمی‌رسید هیچ‌یک از تولیدکنندگان بتوانند ماشین سبک‌تری تولید کنند بنابراین برادران رایت با کمک یک مکانیک،‌ خود چنین ماشینی را طراحی کردند. این نیز نشانه دیگری از نبوغ آنها بود. با این که وقت کمی برای طراحی این ماشین گذاشتند ولی موفق شدند ماشینی بسازند که نسبت به تمام ماشین‌هایی که اغلب تولیدکنندگان قادر به ساخت آن بودند، برتری داشته باشد. علاوه بر این برادران رایت مجبور بودند ملخ‌های هواپیما را نیز طراحی کرده و بسازند. ملخی را که از آن در سال ۱۹۰۳ استفاده شد حدود ۶۶ درصد کارایی داشت.

هر چند «ویلبر رایت» در سال ۱۹۱۲ میلادی درگذشت ولی ارویل مدت‏‌ها بعد از او دنباله اختراع بزرگ خود را گرفت و در تکمیل بیشتر آن کوشید و جهان را با دنیای هواپیما آشنا کرد. ارویل رایت پس از ده‌‏ها سال تلاش خستگی‌ناپذیر سرانجام در ۳۰ ژانویه سال ۱۹۴۸، درست ۴۵ سال پس از آزمایش موفقیت‌‏آمیز اولین پرواز هواپیمای موتوردار جهان، در اوج شهرت و افتخار در ۷۷ سالگی درگذشت. ساخت هواپیماهای غول‌پیکر و سریع امروزی و جابجایی فوری بار و مسافر در نقاط مختلف جهان، مرهون تلاش‌‏های فراوان برادران رایت است.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *