با انواع رمزارزها آشنا شوید

رمزارزها می‌توانند مانند پول واقعی عمل کنند و حتی می‌توان گفت پول واقعی هستند؛ ولی شکل آن‌ها دیجیتال است و توسط یک نهاد مرکزی مدیریت و یا کنترل نمی‌شوند.

رمزارزها یکی از محصولات واقعی عصر دیجیتال هستند و بانک‌ها و دولت‌ها و واسطه‌ها در آن دخالت ندارند. البته در اکثر مواقع افراد نیاز دارند برای تبدیل ارزهای خود به صرافی ارز دیجیتال مراجعه کنند.

امنیت رمزارزها به این دلیل است که این ارزها عموماً توسط کدهای کامپیوتری رمزنگاری‌شده هستند. در واقع این ارزها به‌وسیله‌ی یک پازل پیچیده طراحی شده‌اند تا به این ترتیب هک کردن آن‌ها تقریباً غیرممکن باشد.

تا تابستان سال ۱۳۹۹ تعداد کیف‌های پول دیجیتال به بیش از ۵۰ میلیون عدد رسید و بیش از ۷ میلیون نفر از استفاده کنندگان ارز دیجیتال بر روی بیت‌کوین سرمایه‌گذاری کرده بودند.

تا اردیبهشت سال ۱۴۰۰ بالغ بر ۱۰ هزار نوع ارز دیجیتال ایجاد شده است. ارزهای دیجیتال عمدتاً در دو دسته جای می‌گیرند؛ «کوین‌ها» که می‌توان آن‌ها را به بیت‌کوین و آلت‌کوین‌ها (کوین‌های غیر از بیت‌کوین) تقسیم کرد و دسته‌ی دوم «توکن‌ها» هستند.

برخی از آلت‌کوین‌های معروف عبارت‌اند از؛ «پیرکوین»، «لایت‌کوین»، «دوج‌کوین» و «آروراکوین». اولین آلت‌کوینی که ساخته شد «نیم‌کوین» نام دارد و در سال ۲۰۱۱ ساخته شده است.

مانند بیت‌کوین، اکثر رمزارزهایی که از آن‌ها نام برده شد، تعداد کوین‌های محدودی دارند تا به این ترتیب تعادل آن‌ها حفظ شود و ارزش خود را از دست ندهند. در مورد بیت‌کوین، خالق نامعلوم آن تعداد ۲۱ میلیون عدد را برای آن در نظر گرفته است و تعدادی از آن‌ها هنوز به اصطلاح ماین نشده‌اند. زمانی که همه‌ی بیت‌کوین‌ها ماین شدند، فقط پروتکل بیت‌کوین می‌تواند اجازه‌ی افزایش تعداد کوین‌ها را بدهد.

از آنجا که اکثر آلت‌کوین‌ها دارای اساس مشابه بیت‌کوین هستند، برخی از آن‌ها ادعا می‌کنند که نسخه‌های پیشرفته‌تر بیت‌کوین هستند. برخی از کوین‌ها برخلاف بیت‌کوین با پروتکل‌های منبع-باز کار نمی‌کنند. برخی از رمزارزها دارای سیستم‌ها و پروتکل‌های مجزایی هستند که از بین آن‌ها می‌توان به «اتریوم»، «ریپل»، «امنی»، «نکست» و «کانترپارتی» اشاره کرد.

توکن‌ها برخلاف آلت‌کوین‌ها بر اساس یک کوین اولیه ساخته و عرضه می‌شوند. سیستم این نوع رمزارزها بیشتر مشابه بازار سهام است. توکن‌ها می‌توانند به توکن‌های حاوی ارزش (بیت‌کوین‌ها)، توکن‌های امنیتی (که برای محافظت از حساب ایجاد می‌شوند) و توکن‌های کاربردی (طراحی شده برای کاربرهای خاص) تقسیم‌بندی شوند.

توکن‌ها بیشتر از اینکه پول محسوب شوند، دارای عملکرد خاصی هستند. مانند دلار آمریکا، توکن‌ها نیز یک ارزش را نمایندگی می‌کنند، ولی خودشان ارزش محسوب نمی‌شوند. توکن‌ها در واقع نوعی از رمزنگاری هستند و تعداد زیادی عدد و حرف را شامل می‌شوند که در تراکنش‌هایی مانند انتقال وجه و پرداخت صورت‌حساب مورد استفاده قرار می‌گیرند. به صورت مختصر می‌توان گفت که توکن‌ها معانی مختلفی دارند. به عنوان مثال، بیت‌کوین و اتر (برگرفته از اتریوم) هر دو توکن رمزنگاری شده محسوب می‌شوند.

مرسوم‌ترین رمزارزها به شرح زیر هستند:

– بیت‌کوین

در حال حاضر ۱۸.۵ میلیون بیت‌کوین در حال دست به دست شدن هستند و تعداد بیت‌کوین‌ها محدودیت ۲۱ میلیون عدد را دارد.

– بیت‌کوین کَش

این رمزارز در سال ۲۰۱۷ معرفی شد و یکی از معروف‌ترین رمزارزها در بازار است. تفاوت اصلی این رمزارز با بیت‌کوین در اندازه‌ی بلوک‌های آن است. بلوک بیت‌کوین ۱ مگابایتی است در صورتی که بلوک بیت‌کوین کش ۸ مگابایتی است. در واقع سرعت پردازش بیت‌کوین کش بالاتر است.

– لایت کوین

این رمزارز شباهت زیادی با بیت‌کوین دارد و در سال ۲۰۱۱ توسط «چارلی لی» که کارمند سابق گوگل بوده ساخته شده است.

– اِتریوم

اتریوم مانند بیت‌کوین بر روی دیجیتال بودن ارز تکیه ندارد، بلکه تکیه‌ی آن بر روی تمرکززدایی از کاربردها است و می‌توان آن‌را یک اَپ‌استور در نظر گرفت.

– ریپل

این رمزارز دارای پایه‌ی بلاک‌چین نیست و برای کاربران منفرد کاربرد زیادی ندارد و عموماً شرکت‌های بزرگ که پول‌های بزرگ‌تری جابه‌جا می‌کنند، از آن استفاده می‌کنند. معروف بودن این ارز به خاطر پروتکل پرداخت دیجیتال آن است. ادعای سازندگان این ارز این است که در هر ثانیه می‌توانند ۱۵۰۰ تراکنش را مدیریت کند. بیت‌کوین در هر ثانیه توانایی ۳ تا ۶ تراکنش را دارد. اتریوم در هر ثانیه ۱۵ تراکنش را مدیریت می‌کند.

– کاردانو

از این ارز برای فرستادن و دریافت حمایت‌های مالی دیجیتال استفاده می‌شود. ادعای سازندگان آن این است که سیستم متعادل و پایداری دارد و تنها کوینی است که فلسفه‌ی علمی دارد و رویکرد تحقیقات محوری را دنبال می‌کند.