برای شناخت بهتر خود چکار کنیم
برخی کنش ها به علت فرهنگ و طبیعت انسانیمان کاملا متداول هستند بنابراین به آن معنا نیست که بگویم آسیب زا نخواهند بود. برخی واکنش ها رفتاری غیر معمول و غیر عادی را منعکس می کنند و می توانند در درجات متفاوت و دامنه ی وسیعی از اثرات مختلف رخ دهند. بیشتر واکنش ها علت های متعددی دارند و ممکن است تنها یک برخی یا تمام علت ها را بدانید و یا در مورد هیچ کدام از آن ها آگاهی نداشته باشید.این واکنش ها مانند جرم دندان بر روی یکدیگر انباشته شده خود واقعیتان را تحریف می کنند و شکاف بین شما و واقعیت را عمیق تر خواهند کرد. همچنین آن ها بستر آماده ای برای بروز بیماریهای جدی تر به وجود می آورند. هر چه زندگیتان خودکارتر شود واکنش های خودکار بیشتری در شخصیت شما عجین شده باشد شکاف بین واقعیت و درکتان از واقعت عمیق تر می شود و شما را بیشتر به درون دنیای کوچکتان می کشاند. ریشه ی بیشتر اختلال های روانی جدی را می توان در همین شکاف پیدا کرد.
هنگامی که جنبه ای از شخصیت خود را تایید و درک کنید قادر خواهید شد خود را از مجموعه رفتارهای ناخودآگاهتان جدا کنید و می توانید تفاوت بین خود واقعی و خود کاذبتان را تشخیص دهید. همین درک و آگاهی است که ساز و کارهای رفتاری را از یکدیگر متمایز می کند. وقتی خود واقعیتان را می بینید آن بخش از واکنش های خودکار معنای خود را از دست می دهد زیرا هدف این بوده که شما را از شناخت بهتر باز دارد. محرک اصلی همانند انگیزه ی مرد اطلسی است که در مقابل کسانی که می دانند او مو ندارد و در صدد فریب آن ها نیست کلاه گیس می گذارد که چنین رفتاری بی فایده است.
با شناخت خود واقعیتان از تاثیرگذاری خود کاذب شما کاسته می شود. هنگامی که هر واکنش آشکار می شود به خود واقعی نزدیک تر می شوید به طوری که دیگر هیچ مانعی بین شما وجود نخواهد داشت. زمانی که آن را بیشتر آشکار می کنید از شدت واکنش های ناخودآگاه شما کاسته می شود سپس می توانید پیله ای را که در طی سالیان به دور خود بافته اید، کنار بگذارید و به خود واقعیتان اجازه دهید بدون ترس و با اطمینان بیشتر ظاهر شود. در نتیجه به درک بهتری از علت رفتارها، افکار و احساسات خود خواهید رسید.
تجربه مفهوم کامل یک رفتار، شما را از لحاظ روان شناختی بیدار می کند. هر چند چنین درکی برای رهایی از روند طبیعی برخی واکنش ها کافی نیست و نمی توانید به سرعت از برخی از آنها رها شوید اما همین رنج و ناراحتی یک مانع روان شناختی در مسیر حرکت زندگیتان ایجاد می کند. حتی بدون تصمیمی آگاهانه برای تغییر لحظه ای رفتار، آگاهی مداوم نسبت به رفتاری آسیب زا معمولا موجب تغییر می شود. به هر حال طبیعت مکانیکی واکنش شکسته می شود و زندگیتان به سطح جدیدی از آگاهی ارتقا می یابد. اگر چه هنوز نیز ممکن است در سطح واکنش ها عکس العمل نشان دهید اما رفتارهایتان دیگر خودکار نیست. شما آگاهانه تصمیم می گیرید که با هر رفتار خاص چگونه برخورد کنید حتی رفتارهایی که به شدت سخت و عادت گونه شده اند را نیز می توانید حذف کنید به صورتی که دیگر اثری از آن ها باقی نماند. وقتی زندگیتان به فراسوی رفتارهای روزمره ارتقا می یابد، می توانید خود واقعیتان را ببینید و زندگی حقیقی را در پیش بگیرید.
هنگامی که از جنبه های متفاوت زندگی خود آگاه می شوید شور، هیجان و شادابی جدیدی را وارد اعمالتان خواهید کرد. شور و هیجان جدید حذف عادات را راحت تر می کند زیرا عادات فقط اعمالی هستند که در طول زمان ماهیت طبیعی به خود گرفته اند. آگاهی پادزهری است که ماهیت عادات را از بین می برد و درک و بینش شما را نسبت به رفتارهایتان افزایش می دهد.
