تلاش شوروی برای دستیابی به تانک پرنده
وقتی که می گویم تانک پرنده، منظورم هواپیمایی نیست که قدرت تانک را داشته باشد. منظورم تانکی است که بال داشته باشد! در زمان جنگ جهانی دوم ارتش شوروی می خواست راهی پیدا کند تا تانک هایش را بدون اطلاع آلمانی ها از خط حمله ی دشمن عبور بدهد. همچین کاری باعث می شد که ارتش شوروی شانس بیشتری در بردن جنگ داشته باشد. شوروی ای ها تصمیم گرفتند که همانطور که سربازانشان را با هواپیما از خط حمله ی دشمن عبور می دهند، تانک هایشان را هم به پرواز درآورند.
اما طراحی یک تانک بالدار به همین آسانی ها نبود. تانک ها سنگین بودند و زیاد توانایی پرواز نداشتند! بالاخره بعد از چند سال تانک پرنده ی A-40 طراحی شد و نمونه ی اولیه ای از آن هم ساخته شد. در حقیقت A-40 یک تانک T-60 بود که به دو بال بزرگ چوبی متصل شده بود. این بال ها تانک را به یک گلایدر بزرگ تبدیل کرده بودند. قرار بود یک هواپیمای دیگر این گلایدر بزرگ را تا خط حمله ی دشمن، با خودش بکشد و در آن جا رهایش کند. در آنجا تانک فرود می آمد و بعد از جدا شدن بال های چوبی به میدان های جنگ می رفت.
سرگی آنوکین تنها کسی بود که این تانک پرنده را به پرواز درآورد. در تنها پرواز A-40، وزن تانک باعث شد موتورهای هواپیمایی که آن را می کشید، داغ کند و خلبان مجبور شد که گلایدر را زودتر از برنامه رها کند. با این حال آنوکین موفق شد بدون آسیب زدن به خودش و تانک، آن را فرود بیاورد. آزمایش این تانک عجیب و غریب موفقیت آمیز بود!
با این که پرواز موفقیت آمیز بود، شوروی ای ها تصمیم گرفتند که تانک A-40 را تولید نکنند. شوروی هواپیمایی نداشت که بتواند این تانک سنگین را تا میدان های جنگ بکشد. تازه تانک T-60 هم تانک قوی ای نبود. به خاطر سبک شدن، سوختش کمتر شده بود و بدنه ی زیاد قوی ای هم نداشت. همچین تانکی دربرابر تانک های قدرتمند آلمان نازی اصلا دوام نمی آورد.
شوروی ای ها تنها کسانی نبودند که دلشان تانک پرنده می خواست! ارتش امپراتوری ژاپن هم آزمایش هایی برای دستیابی به تانک بالدار انجام داده بود و در سال ۱۹۴۳ هم سه نمونه اولیه تولید کرده بود. همانند تانک شوروی این تانک ها در اصل گلایدر هایی بودند که توسط هواپیما های دیگر کشیده می شدند. ژاپنی ها هم پروژه ی ساخت تانک پرنده را رها کردند. حتما آن ها هم متوجه شدند نه تنها همچین کاری با عقل جور در نمی آید، بلکه به دردسرش هم نمی ارزد!
