پس از جاری شدن صیغه عقد میان زوج و زوجه، رابطه زن و شوهر شکل گرفته و دو طرف موظف به انجام وظایف تعریف شده در شرع، عرف و قانون در مقابل یکدیگر هستند. واژه تمکین در لغت معنای « تن دادن» است. منظور از تمکین زن، یعنی اطاعت زن از خواسته‌های شوهر است.

تمکین مرد، شامل پرداخت نفقه به زن و تامین هزینه‌های مرتبط با زن و زندگی است. در صورتی که مرد این موارد را نتواند انجام دهد، زن با مراجعه به دادگاه ادعای شکایت خواهد کرد. زمانی که دادگاه حکم مبنی بر عدم تمکین مرد دهد، زن حق طلاق خواهد داشت.

زوجه می‌تواند تنها یا با گرفتن وکیل خانواده به دادگاه مراجعه کند. وکیل خانواده دادخواست عدم تمکین را به دادگاه ارائه داده و از مقام قضائی خواستار صدور حکم الزام به تمکین خواهد شد.

معنی عدم تمکین چیست؟

زمانی که سخن از تمکین و عدم تمکین در پرونده‌های مرتبط با خانواده و طلاق آورده می‌شود، در بیش‌تر مواقع روی سخن با زوجه است. در ماده ۱۱۰۲ قانون مدنی به طور دقیق به این مسئله پرداخته شده است که پس از جاری شدن صیغه عقد نکاح، طرفین حقوق و تکالیفی در مقابل یکدیگر عهده دار خواهند شد.

برای کسب اطلاع بیشتر می توانید از طریق لینک زیر به وکیل خانواده خوب در تهران دسترسی داشته باشید.

 

https://miadedalat.com/وکیل-خانواده/

 

تعبیر حقوقی تمکین؛ قیام زن به ادای وظایف زوجیت در مقابل شوهر معنا خواهد شد. اما باید بیان کرد که این واژه تمکین در قانون مدنی به هیچ عنوان نیامده است. در ماده ۴ قانون حمایت خانواده که در سال ۱۳۹۱ تصویب شده است، از واژه تمکین استفاده شده است.

تمکین به دو بخش عام و خاص تقسیم شده و در قانون برای هر کدام تعاریف جداگانه در نظر گرفته خواهد شد. وکیل خانواده در صورت نیاز با مراجعه به این قوانین می‌تواند از حق و حقوق موکل خود به درستی حمایت کند.

تمکین عام

زوج باید منزلی را برای سکونت همسر خود انتخاب کند. این خانه باید در‌ شأن زوجه باشد. در قانون مدنی در رابطه با این مسئله، سخن گفته شده است. این مواد قانونی عبارتند از:

۱)         ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی: در روابط زوجین ریاست خانواده از خصایص شوهر است.

۲)         ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی: زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند سکونت نماید مگر آنکه اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد.

قبول ریاست مرد در خانواده و حق سکونت زن، در اصل همان تمکین عام زوجه از زوج است.

تمکین خاص

تمکین خاص، در اصل همان تمکین جنسی زوجه از زوج است. به عبارت دیگر تمکین خاص شامل برقراری یک رابطه جنسی و زناشویی متعارف خواهد بود.

الزام به تمکین در دوران عقد

در قانون برای زوجه یک حقی در نظر گرفته شده است که تحت عنوان «حق حبس» می‌باشد. در صورتی که پس از جاری شدن صیغه عقد، زن هنوز باکره باشد؛ می‌تواند با استناد به این حق و در مقام دفاع از دادخواست الزام به تمکین زوج، در خواست دریافت تمام مهریه خود را کند.

وکیل خانواده با استناد به حق حبس اعلام می‌دارد زمانی که زوجه همه مهریه خود را دریافت کند، به برقراری رابطه زناشوئی با همسر خود خواهد پرداخت. زمانی که زن از مرد تمکین عام کرده باشد، حتی اگر باکره هم باشد از حق حبس نمی‌تواند در دادگاه استفاده کند.

عواقب عدم تمکین برای زوجه

هنگامی که زوجه تصمیم به عدم تمکین بگیرد، وکیل خانواده به او بیان خواهد داشت که این مسئله جرم نیست. در نتیجه دادگاه برای زوجه هیچ گونه مجازاتی در نظر نخواهد گرفت. اما زوجه باید از وکیل خانواده بپرسد که آیا عدم تمکین برای او پیامد‌هایی را به دنبال دارد یا خیر؟

در این زمان وکیل خانواده در مقابل پرسش او بیان خواهد داشت که:

• هنگامی که زوجه بدون مانع مشروع از تمکین در برابر شوهر خودداری کند، امکان دریافت نفقه را نخواهد داشت.
• در زمانی که زوجه تصمیم به عدم تمکین بگیرد، او از دریافت حقوق مالی بعد از طلاق مانند تنصیف اموال و دارایی‌های مرد پس از طلاق محروم خواهد شد.
• زوج پس از گذشت مدت زمانی از عدم تمکین زوجه، می‌تواند به دادگاه مراجعه کرده و از مقام قضائی دردخواست حکمی برای ازدواج مجدد کند.

حضور وکیل خانواده در کنار زوجه در دادن آگاهی لازم برای عدم تمکین بسیار موثر است. زیرا در صورت عدم تمکین زوجه از حقوق مالی بی‌بهره بوده و در نتیجه نمی‌تواند به دادگاه مراجعه کند. اما تنها نکته مثبت برای زوجه در این بخش است که مهریه در هر حالتی به زن تعلق گرفته و زوج با اتکا به عدم تمکین از پرداخت مهریه نمی‌تواند ‌شانه خالی کند.